Jump to content

Wp/rki/ဘူးသီးတောင်မြို့

From Wikimedia Incubator
< Wp‎ | rki
Wp > rki > ဘူးသီးတောင်မြို့

ဘူးသီးတောင်မြို့ရေ ရခိုင်ပြည်နယ် မြောက်ပိုင်း၌ တည်ဟိရေ မြို့တစ်မြို့ဖြစ်ရေ။ ယခင်က ခရိုင်ရုံးစိုက်ရာမြို့ဖြစ်ခဖူးပြီး ယခုအခါ မြို့နယ် အဆင့်ရုံးစိုက်ရာမြို့ဖြစ်ကာ မောင်တောခရိုင်တွင် ပါဝင်ရေ။ ဘူးသီးတောင်မြို့ရေ မေယုနယ်ခြား ခရိုင်အတွင်းဟိ ဘူးသီးတောင်မြို့နယ်ဧ့ ရုံးစိုက် မြို့ဖြစ်ရေ။ မယူမြစ်ဖျား လက်ယာဘက်ကမ်းတွင် မြို့တည်ထား၍၊ မယူမြစ်ကမ်းဧ့ မြေပြန့်အရပ်တွင် အကျယ်ဆုံးရေ နီရာ၌ တည်ဟိပြီးကေ၊ လေကွယ်ရေ ချောင်းကောင်းဟိရေ သင်္ဘောဆိပ်မြို့တစ်မြို့လည်းဖြစ်ရေ။ ဘူးသီးတောင်မြို့ရေ စစ်တွေမြို့မှ မြောက်ယွန်းယွန်း ၇၅ မိုင်ခန့်အကွာတွင် တည်ဟိရေ။ မယူမြစ်ဝမှ ၇၅-မိုင် အကွာ၊ ကုလားပန်းဇင်းချောင်းဧ့ လက်ဝဲဘက်ကမ်းတွင် တည်ဟိရေ။ ပင်လယ်မှ မိုင် ၈ဝ ခန့်ဝေးကွာရေ။ ၁၉၀၅-ခုနှစ်တွင် မြို့ဖြစ်လာရေ။ တောင်ကုန်း၊ တောင်ကမူတိ ပေါတိကာ ဘူးသီးပုံသဏ္ဌာန်နန့် တူရေကြောင့် ဘူးသီးတောင်ဟု အမည်တွင်ခရေ။ မြို့ဧရိယာ ဝ.၆၉-စ/မိုင်၊ မြို့နယ်ဧရိယာ ၇၇၉-စ/မိုင်ဟိရေ။ မြို့ပေါ်လူနီမှု လူဦးရေမှာ ၁၉၉၁၄-ဖြစ်ပြီး၊ မြို့နယ်လူဦးရေမှာ ၂.၉၃-သိန်းကျော် ဟိရေ။ အတိစုမှာ ဘင်္ဂလီတိဖြစ်ကတ်ရေ။

ဘူးသီးတောင်မြို့နယ်ရေ စတုရန်းမိုင် ၇၉ဝ ခန့် ကျယ်ဝန်းရေ။ တောင်ကုန်းထူထပ်ရေ မြို့နယ် ဖြစ်ရေ။ မယူမြစ်ရေ မယူတောင်တန်းနန့် ယှဉ်ပြိုင်လျက် ဘူးသီးတောင်မြို့နယ်အတွင်း မြောက်ဘက်မှ တောင်ဘက်သို့ဖြတ်သန်းစီးဆင်းရေ။ မယူမြစ်ကို ဘူးသီးတောင်မြို့အနီးတွင် ကုလားပန်းဇင်မြစ်ဟု ခေါ်ရေ။ မိုးရာသီအခါ မိုးတိရေ ဒေသဖြစ်ရေ။ နွေရာသီအခါ အတော်အတန် ပူအိုက်ရေ။ ဘူးသီးတောင်မြို့ဧ့ အကျယ်အဝန်းမှာ ၄ဝ၉ ဧကခန့်ဟိ၍၊ ၁၉၅၃ ခုနှစ် သန်းခေါင်စာရင်းအရ မြို့ပေါ်ဟိ လူဦးရေမှာ ၃၁၉၃ ယောက် ဖြစ်ရေ။ ရခိုင်ဗုဒ္ဓအယူဝါဒီတိက ၄ဝ ရာခိုင်နှုန်းခန့်သာ ဟိ၍၊ အစ္စလမ်အယူဝါဒီရို့ရေ လူဦးရေအတိဆုံး ဖြစ်ကတ်ရေ။

မြို့နယ်အတွင်း၌၎င်း၊ ခရိုင်အတွင်း၌၎င်း ကူးသန်း လားလာရီးအတွက်တိရေ အားဖြင့် ရေကြောင်းလမ်းကို အားပြုကတ်ရရေ။ ရေကြောင်းလမ်းတိတွင် ပြည်တွင်းရေကြောင်းပို့ဆောင်ရီး အဖွဲ့ပိုင်သင်္ဘောတိ ခုတ်မောင်းလားလာလျက်ဟိရေ။ ဘူးသီးတောင် နန့် နတ်မြစ်ဝပေါ်ဟိ မောင်းတောမြို့ကို ကုန်းလမ်းခရီးဖြင့်လည်း လားလာနိုင်၍၊ ၁၅ မိုင်ခန့်ရှည်လျားရေ မော်တော်ကားလမ်းဟိရေ။

ဘူးသီးတောင်မြို့ပေါ်နန့် အနီးအနားတွင် ရှေးဗုဒ္ဓအယူဝါဒီ ရခိုင်မင်းရို့တည်ထားရေ စေတီပုထိုးတိ ဟိခသော်လည်း မူဂျာဟ်တိ လက်ချက်ကြောင့် အတိအပြား ပျက်စီးခရရေ။ တန်ခိုးကြီးဘုရားတစ်ဆူ ဖြစ်ရေ ရင်ငွေ့တော်ဘုရား ( ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားဧ့ ရင်ငွေ့တော်ဖြင့် သွင်းလုပ်ထားရေဟု ဆိုရေ။ ) ရေ ၁၉၄၂ ခုနှစ်ကပင် သောင်းကျန်းသူတိ လက်ချက်ကြောင့် ပျောက်ကွယ်နီခရေ။

မြို့ပေါ်တွင် ထင်ရှားရေ ဗုဒ္ဓအယူဝါဒီ ဘုန်းကြီးကျောင်းတိမှာ (၁) သူဌေးကုန်းကျောင်း၊ (၂) သပြေကုန်းကျောင်း၊ (၃) တပ်ရာမြင်ဒင် ကျောင်းရို့ဖြစ်ကတ်ရေ။ တပ်ရာကျောင်းဟု ခေါ်ခြင်းမှာ မြန်မာနိုင်ငံကို ဗြိတိသျှရို့စစ်ပြုရန် စစ်ပြင်စဉ်အခါက ထိုအရပ်တွင် တပ်စွဲပြီး စစ်သားစုဆောင်းခရေကြောင့်ဟု ဆိုရေ။

ရှေးရခိုင်မင်းရို့စိုးမိုးစဉ်က ဘူးသီးတောင်မြို့အနီးတစ်ဝိုက်တွင် မြို့တည်၍ ထီးနန်းစိုက်ခဟန်တူရေ။ ဘူးသီးတောင်မြို့မှ တစ်မိုင်ခန့်အကွာတွင် နန်းတော်ရာ ကုန်းမြင့်တစ်ခုကို တွိဟိရ၍ ထိုနန်းတော်ရာကို အစွဲပြုပြီးကေ ဘူးသီးတောင်မြို့ဧ့ အရှေ့ဘက်၊ မြစ်တစ်ဘက်ဟိ ရွာကို နန်းရာကုန်းရွာဟု ခေါ်ဝေါ်ကတ်ရေ။

ဘူးသီးတောင်မြို့မှ ၁၅ မိုင်ခန့်ဝေးရေ အရပ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံ၌ အကြီးဆုံး ရေတံခွန်တစ်ခုဖြစ်ရေ စိုင်းတင်ရေတံခွန်ဟိရေ။

ဘူးသီးတောင်ဟု ခေါ်ဆိုခြင်းမှာ မြို့အရှေ့ဘက် ချောင်းဖျားတွင် သိုက်နန်းတစ်ခု ဟိရေ။ ထိုသိုက်နန်း၌ ရွှေဘူးသီး ငွေဘူးသီးတိဟိရေကို အစွဲပြု၍ ဘူးသီးတောင် ခေါ်ရေဟု ဆိုကတ်လေရေ။[1] လယ်ယာစိုက်ပျိုးခြင်းနန့် သစ်ဝါးထုတ်လုပ်ရေ။ တောတောင်ထူထပ်ပြီး ကြိုးဝိုင်း ကြိုးပြင် ကာကွယ်တောမှာ ၃၂၃.၃၀-စ/မိုင် ဟိရေ။ စိုက်ပျိုးဧရိယာမှာ ၉၈.၆၅-စ/မိုင် ဟိရေ။

မြန်မာ့တပ်မတော်ဧ့ အမှတ်(၁၅)စစ်ဆင်ရီးကွပ်ကဲမှုဌာနချုပ်ရေ ဘူးသီးတောင်မြို့တွင် အခြေစိုက်ရေ။

ကိုးကား

[edit | edit source]

  1. မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၈)