Wp/rki/ဥက္ကာပျံ
| ဥက္ကာပျံ | |
| ကိုယ်ရီးအကျဉ်း | |
| မွီးသက္ကရာဇ် | |
| နာမည်ရင်း | စိန်တင်ရွာစား ဥက္ကာပျံ |
| မိဘနာမည် | |
| လူမျိုး | ရခိုင် |
| ကိုးကွယ်ရေဘာသာ | ဗုဒ္ဓဘာသာ |
| ခေတ် | မြောက်ဦး |
| အိမ်ထောင်ဖက် | |
| သားသမီး | |
| ထင်ပေါ်ကျော်ကြားမှု | စာဆိုတော် |
| ထင်ယှားရေလက်ရာတိ | မယ်ဖွဲ့ပုဒ်စုံ, အရိမေတ္တယျဘုရားတိုင် ရတု, ကျေးစေရတု, မောင်ဖွဲ့ရတု, ဧကပုဒ်ရတုများ, ၁၂လရာသီရတု |
| ရဟိခရေဘွဲ့တံဆိပ်တိ | |
| လက်မှတ် | |
မြောက်ဦးခေတ် စာဆိုတော်တိအနက် ဥက္ကာပျံရေ ထင်ရှားရေ စာဆိုတော်တစ်ဦး ဖြစ်ရေ။ ရခိုင်မြေတွင်မက အင်းဝ၊ တော်ငူ၊ ဟံသာဝတီ၊ ပဲခူးစရေ ခေတ်ပြိုင် နေပြည်တော်တိထိုင်အောင် သတင်းကြွယ်ခသူဖြစ်ရေ။ သက္ကရာဇ် (၉၅၅) ခုမြောက်ဦးရွှေနန်းကို စိုးစံတော်မူရေ မင်းရာဇာကြီးလက်ထက်သားတော်အိမ်ရှေ့ မင်းသားဧ့ အထိန်းတော်ကြီးဖြစ်ရေ။ တနည်းအားဖြင့် အိမ်ရှေ့မင်းသား “မင်းခမောင်း”ဧ့ ငယ်ဆရာပင်ဖြစ်ရေ။ ဥက္ကာပျံဧ့ မွေးနိ့သက္ကရာဇ် မိဘမျိုးရိုးစဉ်ဆက်ကို မသိဟိရပေ။ မြောက်ဦးမြို့တော် ဝိုင်းပြင် ဘုန်းတော်ကြီးထံသို့ မိန်းမတစ်ဦး ကလာရောက်အပ်နှံခရေဟု ဆိုရေ။ နောင်တွင် အဆိုပါမိန်းမလည်း ပေါ်မလာရာ။ သို့ဖြစ်၍ မျိုးရိုးကို သိဟိရန် ခက်ရေ။ အဆိုပါအချေကျောင်းသို့ ရောက်ရေနိ့၌ ဥက္ကာပျံတစ်ခု ထူးဆန်းစွာ ပေါ်ပေါက်ခရေ ကိုအကြောင်းပြု၍ ဥက္ကာပျံဟု ဘုန်းကြီးက အမည်မှည့်လီရေ။ ၎င်းဘုန်းကြီးမှာ ဘုရင့်ဆွေ တော်မျိုးတော်တိကို ပညာသင်ပီးရရေကျောင်းဧ့ ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်ဖြစ်လီရာ နောင်တွင် ဥက္ကာပျံဧ့ စွမ်းရည်နန့် အရည်အ ချင်းရို့ကြောင့် ဘုရင့်သားတော်တစ်ဦးဖြစ်သူ မင်းခမောင်းနန့်ပတ်သက်ပြီးကေ ထင်ရှားလာရာ ဘုရင် မင်းမြတ်က စိန် တင်ရွာကို စားစီရေ။ ထို့ကြောင့် ရခိုင်ရာဇဝင်တွင် “စိန်တင်ရွာစား ဥက္ကာပျံ” ဟုထွင်ရေ။
ဥက္ကာပျံဧ့ငယ်စဉ်ကစွမ်းရည်နန့်ပတ်သက်၍ ပြောစမှတ်ပြုရရေစွမ်းရည်တစ်ခုမှာ လျင်မြန်ဖျတ်လက်ခြင်း ပင်ဖြစ်ရေ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းအတွင်းဟိ စံကားပင်မှ ပန်းပွင့်တိ တဖွဲ့ဖွဲ့ကြွေနီရာ မြေအောက်သို့ကျ ရောက် ရေ ပန်းတိကို မနှစ်သက်ရေ မာန်မာနဟိရေ ဥက္ကာပျံရေ မြေမကျမီကပင် လီထဲတွင် လျင်မြန်ရေ အဟုန် ဖြင့် ဟိုမှရေမှ ပြေးကာ ဖမ်းယူနိုင်စွမ်းဟိရေ ဟူဧ့။ ၎င်းင်းအပြင် ခွန်အားဗလလည်း သန်မာရေ ဟု ဆိုရေ။ အိမ်ရှေ့ ခမောင်းနန့် ဟံသာဝတီ၊ ပဲခူးတွင်ဟိနီစဉ် တစ်နိ့ရေအခါ စီးတော်ဆင်နွှဲ နစ်နီ၍ ဥက္ကာပျံက နှာမောင်းကို လက်ဖြင့်ဆွဲ၍ ကုန်းပေါ်အရောက် မတင်ခရေဟု ဆိုရေ။ ဥက္ကပျံနန့်ပတ်သက်၍ အဆိုပါ အဖြစ် အပျက်မှာ သူရဲကောင်းပုံ ပြင်ပမာဟန်ဟိကေလည်း အမှန်ပင်ဥက္ကာပျံရေ လက်ရုံးရည်၊ နှလုံးရည်ပြည့်သူ ဖြစ် ကြောင်း ၎င်းင်းဧ့လုပ်ဆောင်ချက် သက်သေခံလျက်ဟိနီပေရေ။ မင်းခမောင်းရေ စိတ်သဘောထား ခက်ထန်တင်းမာရေ မင်းပျိုမင်းလွင်တစ်ပါးဖြစ်၍ ဥက္ကာပျံနန့် လက်တွဲ ညီလှရေ။ ခမည်းတော် မင်းရာဇာကြီးအား သုံးကြိမ်းသုံးခါ တော်လှန်ပုံကန်ခရာ အခါတော်ပီးအဖြစ် ဥက္ကာ ပျံ ပါဝင်ခရေ။ အမှန်မှာလည်း မင်းခမောင်းနှင်ဥက္ကာပျံမှာ သေတူသျှင်ဖက်ဖြစ်ရေ။ ဤအချက်ကိုထောက်ရှု၍ ဥက္ကာပျံ ရေလည်း မင်းခမောင်းနည်းတူ လက်ရုံးရည်၊ နှလုံးရည်ပြည့်ဝရေ အထက်တန်းလွှာ မင်းဆွေမျိုးထဲမှာ ဆင်းသက် လာသူဟု ခန့်မှန်းနိုင်ပေရေ။ ဘုန်းတော်ကြီးထံ ဥက္ကာပျံအား လာရောက်အပ်နှံခသူမှာ မင်းဆွေမျိုးထဲမှာ အမည်မ ဖော်လိုသူတစ်ဦးပင် ဖြစ်နိုင်ရေ။
မင်းခမောင်းနန့်ဥက္ကပျံရို့ ရေ င-ရူး၊ င၊ ငကြူ စရေ လူသန်တစ်ကျိပ်ရို့ဧ့ အကူအညီနန့် မင်းရာဇာ ကြီးဘုရင် မဟာမုနိဘုရားမှအပြန် ဆည်ဝကမ်းပါးတောင်ပေါ်မှ လှံဖြင့်ပင်၍လုပ်ကြံရာ၊ စီးတော်ာင်တော်ကိုသာ လှံထိမှန်၍ မအောင်မြင်ဖြစ်ခရေ။ ၎င်းင်းနောက်ဟံသာဝတီသို့ ထွက်ပြေးတိမ်ရှောင်ခရလီရေ။ ဟံသာဝတီသို ရောက်စဉ် ရတုကဗျာ ရီးစပ်သီကုံးရင်း စာဆိုတော်တစ်ဦးအဖြစ် ထင်ပေါ်ခလီရေ။ နောင်အခါ ခမည်းတော်က ခွင့် လွှတ်၍ မြောက်ဦးရွှေနန်းတော်သို့ ပြန်ခရေ။ သက္ကရာဇ် (၉၅၉) ခုနှစ်တွင် မင်းရဲကျော်ထင်မည်ရေ တောင်ငူမင်းသီဟသူရေ ပဲခူးကို ကူညီတိုက်ပီး တော်မူပါ။ ပဲခူးကိုရကေ သမီးကညာနန့် ဆင်ဖြူရတနာကို ဆက်ပါမည်ဟူသော ကတိဖြင့် ရခိုင်ဘုရင် မင်းရာဇာကြီး ထံ စဝ်ပန်လာရေ။ မင်းရာဇာကြီးလည်း မဟာပညာကျော်ဧ့ သဘောတူလျှောက်ထားချက်အရ သက္ကရာဇ် (၉၆ဝ) ခုနှစ်တွင် ပဲခူးအား ချီတက်တိုက်ခိုက်ခလီရေ။ ထိုအခါ သားတော်အိမ်ရှေ့ မင်းသား မင်းခမောင်းနန့်အတူ စာဆိုသျှင် ဥက္ကာပျံလည်း ဟံသာဝတီသို့ ဒုတိယအကြိမ်း ရောက်ခရပြန်ရေ။ ဟံသာဝတီအား တိုက်ခိုက်ရာတွင်မင်းခမောင်းနန့် ဥက္ကာပျံရို့ရေ ယခင်ကမအောင်မြင်ခရေ လုပ်ကြံမှုကို အခွင့်အရီးရရေနန့် ပြန်လည် အကောင်အထည် ဖော် တော်လှန်ကတ်ပြန်ရာ မအောင်မြ၍ ရန်သူဖြစ်ရေ ဟံသာဝတီမင်းထံ ခိုလျှံရပြန်ရေ။ ၎င်းင်းနောက် မင်းခမောင်း ရေ နောင်တရ၍ ရန်သူလက်တွင် သေရရေထက် ဖခမည်း တော်လက်ထက်တွင် သေရရေက မြတ်သိမ်းရေဟု ယူဆ၍ ဥက္ကာပျံနန့်အတူ ရန်သူကြားမှ ထူးဖောက်ထွက်လာခလီရေ။ ဤအကြိမ်းတွင်လည်း ခမည်းတော်မင်းရာဇာကြီးရေ မင်းစမောင်းအိမ်ရှေ့စံနန့် ဥက္ကာပျံရို့အပေါ် ခွင့်လွှတ် ခပြန်ရေ။
ဟံသာဝတီမြို့တော်အား သိမ်းပိုက်ပြီးနောက် တောင်ငူဘုရင်ရေ ကတိအတိုင်း လက်ဆောင်ပဏ္ဏာအတိအပြား နန့်တကွ ဆင်ဖြူတော်တစ်စီး ဟံသာဝတီဘုရင်ဧ့သမီးတော် “ခင်မနှောင်း” ကို မိဖုရား အဆောင်အယောင်နန့်တကွ ဆက်သတော်မူရေ။ မင်းရာဇာကြီးနန့် မင်းမောင်းရို့ ဟံသာဝတီက မပြန်မီ ယိုးဒယားဘုရင် ဗြနရာဇ်ရေ တောင်ငူမြို့အား လာရောက်ဝိုင်းရံ တိုက်ခိုက်ကြောင်းသိရ၍ မင်းခမောင်းနန့် ဥက္ကပျံရို့ရေ အလုံးအရင်းနန့် တောလမ်းမှနီ၍ ပြတ်တောက် တိုက်ခိုက်ရရေ။ ထို့နောက် ယိုးဒယားဘုရင် တောင်ငူမြို့က ဆုတ်ခွာလီရာ နောက်မှ လိုက်တိုက် ခိုက်ကတ်ရာ ယိုးဒယားဘုရင်ဧ့ညီတော် ဗြသမ္ဗန်ကို ရဟိရေ။ ယိုးဒယားဘုရင်ဧ့ ဘုရင်က မင်းရာဇာကြီးအား ကောင်းမွန်စွာ ထားဟိရေကြောင့် ယိုးဒယားဘုရင်က မင်းရာဇာကြီးအား လက်နက် ဘဏ္ဍာတိ ဆက်သရေ။ တောင်ငူမင်းကလည်း ဟံသာဝတီ ဘကြီးတော် ကျော်ထင်နော်ရထာ ဘုရင့်နောင် လက်ထက်က ယိုးဒယားမှသိမ်းယူခရေ ယိုးဒယားမင်း၊ ဗြသဓိပတိရာဇာ အရုပ်၊ မိဖုရားကြီးအရုပ်၊ မင်းဆရာအ ရုပ်၊ ဧရာဝဏ်ဆင်ရုပ်၊ ရာမရုပ်၊ ဟနူမန် မျောက်ရုပ်၊ ရုပ်ရို့ကိုဆက်သရာ မင်းရာဇာကြီးရေ ၎င်းရို့ကို ဟူ ဆောင်၍ သက္ကရာဇ် (၉၆၁) ခုနှစ်တွင် ဟံသာဝတီမှ ပြန်လာတော်မူခဧ့။ အိမ်ရှေ့မင်းခမောင်းနန့် ၎င်းဧ့ဘကြီးတော် ဖြစ်သူ စာဆိုသျှင်ဥက္ကာပျံရေလည်း ပါလာခပေရေ။
ရခိုင်မြေသို့ ပြန်ရောက်ပြီးနောက် သက္ကရာဇ် (၉၆၇) ခုနှစ်တွင် အိမ်ရှေ့မင်း မင်းခမောင်းရေ ဘေးတော်ကုသိုလ်၊ ဆံတော်၊ အံတော်၊ နံတော်၊ ဘုရားသုံးဆူအား ဖူးမြှော်လိုကြောင်း ခမည်းတော်မင်းရာဇာကြီးထံ ခွင့်ပန်လီရာ ခွင့်ပီးတော်မူ၍ ဒွါရာဝတီသံတွဲမြို့သို့ လားရောက်တော်မူရေ။ သံတွဲသို့ရောက်လီကေ ယခင်ဘိုးဘေးလက် ထက်ကပင် ရွာတည်ထောင်ထားစီရေ ဘုရင်သိင်ချီ ကုလားတိကလာတွိ့၍ ၎င်းရို့က ခမည်းတော်ရေ သက်အရွယ်ရင့်ပြီး၊ သားတော်၊ သမီးတော်တိ-တိစွာဟိ၍ နောင်ခါ နန်းလုပွဲတိဖြစ်မည်။ အသျှင်ဘုရင်အတွက် ထီးနန်းရေ မသေချာဆိုပနာ ကုန်းချောစကား ဆိုကတ်ရေ။ ဤရေကို ယုံစားမိလီရေ မင်းခမောင်းရေ ခမည်းတော်အား တော်လှန်ပုန်ကန်ရန် ကြံစည်မိ ပြန်ရေ။ ဘုရားသင်ချီကုလား ငါးထောင်ကို တပ်ဦးဖွဲ့၍ မြောက်ဦးသို့ ချီလာကေ မင်းရာဇာကြီးလည်း ငါဇင်ရိုင်းကျွန်းအနီး ဘားမြို့* (မင်းသား)က ကဆီးကြို၍ တိုက်ခိုက်လီရေ။ မင်းခမောင်းဧ့ တပ်ပျက်၍ လက်ရဖမ်းဆီးခံရပြန်ရေ။ သိင်ချီကုလားသုံးထောင်ရို့ကို အပြီး ခေါ်ဆောင်၍ သန္တိ (သံတဲ့) ချောင်းဖျားက ရိုးမကိုကျော်၍ ထွက်ပြေး ကတ်လီရေ။ ” ထိုအခါ မင်းခမောင်းဧ့ အကြီး တော် စိန်တင်ရွာစား ဥက္ကာပျံရေ သွန်သင်ဆုံးမနည်းမွန်၊ လမ်းမွန်ကိုပြကောင်းပါလျက် မပြမနီရေကြောင့် ဖြစ်ရရေဟု သားတော်ကိုခွင့်လွှတ်၍ ဥက္ကာပျံကိုမူရာထူးမှထုတ်နုတ်ကာ မဟာမြတ်မုနိဘုရားတွင် ဘုရားကျွန် အ ဖြစ် လှူဒါန်း လီရေ။
ဓညဝတီအရေးတော်ပုံကျမ်း အလိုအရမူ လက်တို့ကိုပင် အပြတ်ခံရရေဟု ဆိုပေရေ။ မြန်မာစာညွန့် ပေါင်း ကျမ်းကလည်း ဦးပဏ္ဍိ ရီးသားတော်မူရေ ဓညဝတီရာဇဝင်သစ်ကျမ်းကိုလိုက်၍ “ဥက္ကာပျံမှာ သားတော်ကို အထိန်းကြီးထားသူဖြစ်လျက် နိုင်အောင်မဆုံးမ။ ပျော်ရွှင်မူကိုသာ လိ့လာသူဖြစ်ရေ။ မင်းမသုံးအပ်ဆိုပနာ လက် ကိုပြတ်ပြီးကေ မဟာမြတ်မုနိဘုရားမှာ လှူတော်မူခြင်းကိုခံရရေဟု ဆိုပေရေ။ `ဤအဆိုနန့်ပတ်သက်၍ ရှင်းလင်းတင်ပြစရာတိ ဟိနီပေရေ။ သက္ကရာဇ် (၉၇၁)ခုနှစ်တွင် အရှေ့ ပြည် အင်းဝဘုရင် အနောက်ဘကလွန်မင်းတရားက လက်ဆောင်ပဏ္ဏာရရို့ ဖြင့် မေတ္တာဆက်ပေါင်းဖက်လိုပါကြောင်း နန့် တမန်စေလွှတ်ရောက်လတ်ကေ မင်းရာဇာကြီးက အမတ်ကြီး ဥက္ကပျံအား ရာဇသင်္ကြန်ဟူရေ အမည်ဖြင့် သံ တမန်အဖြစ် ခန့်အပ်လျက် သက္ကရာဇ် (၉၇၁ ခုနှစ် နတ်တော်လဆန်း (၅)ရက် အင်္ဂါနိ့တွင် သံပတ်၍ ထည့် တော် မူလိုက်ကြောင်း ရခိုင်ရာဇဝင်သစ်နန့် အခြားရေ မြန်မာရာဇဝင်အချို့၊ ရခိုင်ရာဇဝင်အချို့ တွင် ဆိုပေရေ။
ထိုစကားရေ ဟုတ်တန် ရာလီရေ။ ဇာကြောင့်ဆိုကေ သားတော် မင်းခမောင်းကို အပြစ်ပီး မည်ဟိ လီရာ အမတ်ကြီးပညာဝံသဧ့ လျှောက်ထားချက်အရ ခမည်းတော် မင်းရာဇာကြီး အမျက်တော်ပြေ၍ သားတော်ကို အမတ်ကြီးလက်သို့ အပ်တော်မူကြောင်းအပြင် သက္ကရာဇ် (၉၇၄)ခု မင်းရာဇာကြီး နတ်ရွာစံပြီး နောက် အိမ်ရှေ့မင်းခမောင်းရေ ထီးနန်းစည်းစိမ်ကို ရဟိခလီရေ။ ထိုကြောင့် မင်းခမောင်းပင် မင်းပြစ်မင်း ဒဏ်မှ လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ရသိမ်းကေ အကြီးတော်ဥက္ကာပျံရေလည်း ရတန်ကောင်းပေရေ။ အမတ်ကြီး ပညာဝံသဧ့ လျှောက်ထုံးမှာလည်း ရှေးပညာဟိအပေါင်း ထုံးဟောင်းသက်သေ ရာဇဝင်နိပါတ်ဖြင့် သာဓက တန်ဆာဆင်၍ လျှောက်ထားချက်ဖြစ်လီရာ ဘုရင်မင်းမြတ်ပင် အမျက်တော်ပြေ ရလီရေ။ မဟာပညာဝံသ ဧ့ လျှောက်ထုံးမှာ အောက်ပါအတိုင်း ဖြစ်ရေ။ လိ့လာမှတ်သား အတူယူ ဖွယ်ဖြစ် ပေရေ။
“အသျှင်မင်းမြတ်၊ ရှေးသောအခါ ဘုရားအလောင်းဆင်မင်းရေ အရံတစ်ထောင်ရေ ဆင်ရို့နန့်သစ္စာပြု ၍နီတော်မူရေ။ အဂေါလဟတ္တိ ဆင်လည်း ဆင်ပေါက် တစ်ထောင်နန့်နီကတ်ရေအခါ ဘုရားအလောင်း ဆင်မင်းတွင်ကား အမိဋကဟူရေ ညီတော်ဟိရေ။ အဂေါလဆင်မင်းက ဘုရားအလောင်းဧ့ ညီတော် အမိန္ဒ ဆင်ကို လှည့်ပတ်၍ အရွယ်ကောင်းစွာ သံမာရေကာလ၌သာ မင်းပြုရာဧ့ အရွယ်လွန်ကေ ပဇာကျိုး ဟိအံ့နည်းဟု ဂုံးလျှောစကားဆိုရေ။ ညီတော်အမန္တဆင်လည်း ယုံမှား၍ နောက်ပါ ငါးရာသော ဆင်နန့် သင်းပြု၍ ချီလာရေ။ ဘုရားလောင်းဆင်မင်းလည်း စီးချင်းထွက်၍ တိုက်ရေအခါ ညီတော်ကို ဖမ်းရရေ။ အဂေါလဆင်မင်းလည်း ထွက်ပြေးလီကေ ၎င်းင်းဧ့ခြွေရံသင်းပင်းရို့လည်း ဘုရားအလောင်းဆင်မင်းထံ ခိုလှုံ လာရရေဖြစ်ဧ့။ ထိုအခါကာလ ညီတော်အား ဘုရားအလောင်း ဆင်မင်းက မိန့်တော်မူရေမှာ “ငြိမ်စွာသောကာလ၌ ငါ့ဘုန်းကို အတိဆင်ရို့မသိကတ်ကုန်၊ ငါ့ညီတော်အမိန္ဒရေ။ နောင်တော် ခွန်အားကြီး ကျယ်ကြောင်းကို အတိသိအောင်ပြုလုပ်ရေမှာ ဆင်အပေါင်းရို့ ခိုလှုံလာကတ်ရေ ဖြစ်ဧ့။ ညီတော်ဧ့ ကျေးဇူး ပင်ဖြစ်ရေ” ဟုချီးမွမ်းကြောင်း ထုံးဟောင်းပါဟိရေ။
မင်းခမောင်းရေ ခမည်းတော်အား ပုန်ကန်သည့် နောက်ဆုံးနှစ်မှာ သက္ကရာဇ် (၉၆၇) ခုနှစ်ဖြစ်၍ အင်းဝသို့ သံအမတ်ကြီးရာဇသင်္ကြန်အပြစ် ခန့်အပ်ရေ သက္ကရာဇ် (၉၇၁) ခုနှစ်ဖြစ်ရာ သူကောင်းပြုရေ နှစ်က (၄) နှစ်ခန့် နောက်ကျနီရေ။ ဥက္ကာပျံအား အရီးယူခခြင်းကို မဟာပညာဝံသ၊ လျှောက်ထားချက်က ကယ် တင်နိုင်ခပိုရရေဟု ဆိုရပေရေ။ ၎င်းပြင် အင်းဝသို့ရောက်ကေ မြန်မာမှူးမတ်ရို့နန့် နှီးနှောတိုင်ပင် အကျွမ်းတဝင်ဟိခပေရေ။ အတန်ကြာ ကေ မြန်မာအမတ်ရို့က ဥက္ကာပျံဧ့ သတ္တိဗလကို သိလိုကတ်ရေကြောင့် ထောင်သင်းမှူးအမတ် နဝဒေကြီး ရေ “မမျှသောင်းထောင်” “မလှကောင်းအောင်” အစချီရေ ရတုနှစ်ပိုဒ်ဖွဲ့ကာ အဖြည့်ခံတည်။ ဥက္ကာပျံ အမတ်ကြီးလည်း စာဆိုပီပီ မဆိုင်းမတွဲဘဲ “မရကြောင်းဆောင်” ချီ၍ “ကြူရွက်ဆိတ်လော ညာပက်လော”ချ သည့် အဖြည့်ရတုကို စပ်ဆိုပြည့်ခွက်ခပေရေ။ ဤရေမှာလည်း မြန်မာစာပေသမိုင်းတွင် ထင်ရှားသိသာ ရေအထောက်အထားတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်ပေရေ။ သို့ဖြစ်ရာ ဥက္ကာပျံအား အရီးယူခံရမှုနန့် ပတ်သက်၍ စဉ်းစားချင့်ချိန်ကတ်ရာရေ။ ဥက္ကာပျံဧ့ကဗျာတိကို လိ့လာကြည့်ပါက ဥက္ကာပျံရေ အိမ်ရှေ့ စံ မင်းခမောင်းအနီး ခစားရရေ စစ်သူ ကြီးတစ်ဦး ဖြစ်ကေလည်း ရာသီဘွဲ့ အလှအပတိကို ကောင်းမွန်စွာ ဖွဲ့ဆိုနိုင်စွမ်းဟိကြောင်းတွိ့ရရေ။ စစ် ထွက်ယောက်ျားတစ်ဦးဧ့ ခံစားမူဖြင့် မိုးဘွဲ့ ၊ မယ်ဘွဲ့ ၊ ကျေးပွဲ ရတုတိကိုလည်း ဖွဲ့ဆိုခရေ။ ဘာသာသာ သနာကိုလည်းရိုသေကိုင်း ရှိုင်းပုံရရေ။ အရိမေတ္တယျဘုရားဘွဲ့ တွင် ဗုဒ္ဓဧ့ဂုဏ်တော်ကို ထူးကဲစွာ ဖွဲ့ ဆိုတားပေ ရေ။ ၎င်းအပြင် ဥက္ကာပျံရေ နိုင်ငံရီးသြဇာလည်းဟိပုံရရေ။ သက္ကရာဇ် ၉၇၁ခုနှစ်တွင် ရာဇသင်္ကြန်အမတ် ကြီးဘွဲ့ထူးပီးကာ သံတမန်အဖြစ် ခန့်အပ်ခြင်းခံရရေ။ ထိုအခါ အင်းဝရေ နေပြည်တော်ဟိ စာဆိုတော်တိ မြန်မာစာပေထွန်းကားရာ ဘုမ္မိနက်သန်ပင်ဖြစ်ရာ ဥက္ကာပျံအဖို့ အင်းဝနေပြည်တော်ဟိ စာဆိုတော်တိနန့် ရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံခခြင်းရေ သူ့အတွက် အကျိုးဟိလှပေရေ။ အမှန်မှာ အင်းဝသို့မလာမီကပင် ဥက္ကာပျံ ရေ စာဆိုတစ်ဦးအဖြစ် ထင်ပေါ်နီပြီဖြစ်ရေ။
ဥက္ကာပျံဧ့ ကဗျာတိအနက် ၁၂ လရာသိရတုရေ အထင်ရှားဆုံးဖြစ်ရေ။ ဤရတုမှာ ရခိုင်တို့ဧ့သဘာဝကို ပီပြင်စေရေ။ ရာသီအလိုက်ကျင်းပပြုလုက်ကတ်ရေ ရိုးရာပွဲလမ်းသဘင် ရေမြေသဘာဝ၊ ကျေးငှက်၊ ပန်းမန် စရေဖြင့် စုံစုံလင်လင်ပွဲ ဆိုထားရေ။ ဤသို့အဖိုးတန်လှရေ ရာသီဘွဲ့ပြစ်ပေါ်ခပုံမှာ ဤသို့ဖြစ် ပေရေ။ မင်းခမောင်းရေ အရှေ့ဟံသာဝတီတွင် မြို့စောင့်တပ်မှူးအဖြစ် အနီကြာခလီရေ။ အထိန်းတော် ဥက္ကာပျံလည်း အိမ်ရှေ့ မင်းဧ့ သွေးသောက်ဖြစ်ရကား အတူတူဟိနီခရေ။ အနီ ကြာခရေနန့်အမျှ အမိမြေ ကို လွမ်းဆွတ်ခရေ။ မှိုင်းညို့ ဝေသိနီရေ ရခိုင်ရိုးမကြီးတစ်ဖက်မှ လှိုင်းသံကို ကြားချင်လှပေပြီ။ သူ့အသျှင် အိမ်ရှေ့ မင်းကား စိတ်မြန် လက်မြန် တိုက်ရိုက်လျှောက်ထား၍ကား အဆင်ပြေဟန်မဟိ။ သို့နန့် ကဗျာလင်္ကာ ဖြင့် စိတ်ညွတ်လာအောင် အောင်သွယ်ထားကာ ရီးစပ်ခခြင်း ဖြစ်ပေရေ။ ချစ်သူနန့်ဝေးကွာနီရေ မိန်းမ ငယ်တစ်ဦးကို ကျောရိုးပြု၍ ကရုဏာရသဖြစ်အောင် ပျောင်းပျောင်းနွဲ့နွဲ့ ဖွဲ့ဆိုထားပေရေ။ ရခိုင်မြေ၊ ရခိုင်သား ရခိုင့်သဘာဝကို ထင်ဟပ်စေလီရေ ထိုအဖွဲ့အနွဲ့ ရေ ငယ်စိတ် ရာဇမာန် ပြင်းထန်လှရေ အိမ်ရှေ့စံကို ကောင်းစွာပင် ဆွဲဆောင်နိုင်ခပေရေ။ အိမ်ရှေ့စံမင်းခမောင်းဧ့ သံမဏိနှလုံးသားကား ဖယောင်းပမာ ပျော ပျောင်းခချေပြီ။
သို့ ဖြင့် ရခိုင်မြေသို့ ပြန်ဖြစ်ခလီသတည်း။
ဥက္ကာပျံစပ်ဆိုခရေ ရတုတိ[edit | edit source]
ကိုးကား[edit | edit source]
ရခိုင်စာဆိုတော်များ (ထွန်းရွှေခိုင်-မဟာဝိဇ္ဇာ)