Wt/zea/delve

Zeêuws[edit | edit source]

Etymologie[edit | edit source]

Over Middelnederlands delven van Oergermaons *delbaną. Verwant mee Litouws delba 'breekiezder', Oudpruisisch dalptan 'werktuug' en Russisch долбить dolbitʼ 'beitele', 'uut'olle'. Gemêne wortel zou *dʰelbʰ- moete weze, mae deu de beperkte verspreiienge vaol te dienken an 'n substraotwoôrd.

Omschrievienge[edit | edit source]

delve

graeve, d'aerde mee werktugen wegspitte of -scheppe
ondergronds gewas (meê, peeën aerepels, juun enz.) oeste
zelfstandig naemwoôrd v 't delven; in uutdruksels soms ok de dulve

Opmerkienge: 'n pit en 'n dulve ore meêsta gedolve, mae 'n graf oor naebie altoos gegraeve.

Uutspraek[edit | edit source]

[ˈdælᵊvə]

Vervoegienge[edit | edit source]

infinitief	delve(n)
gerundium	te delven(e)
tegewoordigen tied	ik delf (delve)	oôns delve(n)
	jie delf(t) (delve)	julder delve(n)
	'ie delf(t)	'ulder delve(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie dolf	oôns, julder, 'ulder dolve(n)
gebieënde wieze	delf(t)
onvoltoôid deêlwoôrd	delvende
voltoôid deêlwoôrd	ei (g)edolve(n)
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Substantivêrienge

delve (ziet bove)
delver
dulve

Saemenstelliengen en afleiiengen[edit | edit source]

Uutdruksels[edit | edit source]

Je moe toch nie gae delve, j'ei toch gin grôten 'aest?
Dae ku j'op delve, da's flienk eten
Rôven en delven betaelt z'n zelven, dulven maeken en biewerken betael z'n eigen direct uut
t'n 'alven delve, in de midden van de dulve