Wt/zea/delve
Zeêuws[edit | edit source]
Etymologie[edit | edit source]
Over Middelnederlands delven van Oergermaons *delbaną. Verwant mee Litouws delba 'breekiezder', Oudpruisisch dalptan 'werktuug' en Russisch долбить dolbitʼ 'beitele', 'uut'olle'. Gemêne wortel zou *dʰelbʰ- moete weze, mae deu de beperkte verspreiienge vaol te dienken an 'n substraotwoôrd.
Omschrievienge[edit | edit source]
delve
- graeve, d'aerde mee werktugen wegspitte of -scheppe
- ondergronds gewas (meê, peeën aerepels, juun enz.) oeste
- zelfstandig naemwoôrd v 't delven; in uutdruksels soms ok de dulve
Opmerkienge: 'n pit en 'n dulve ore meêsta gedolve, mae 'n graf oor naebie altoos gegraeve.
Uutspraek[edit | edit source]
[ˈdælᵊvə]
Vervoegienge[edit | edit source]
| infinitief | delve(n) | |
| gerundium | te delven(e) | |
| tegewoordigen tied | ik delf (delve) | oôns delve(n) |
| jie delf(t) (delve) | julder delve(n) | |
| 'ie delf(t) | 'ulder delve(n) | |
| flejen tied | ik, jie, 'ie dolf | oôns, julder, 'ulder dolve(n) |
| gebieënde wieze | delf(t) | |
| onvoltoôid deêlwoôrd | delvende | |
| voltoôid deêlwoôrd | ei (g)edolve(n) | |
| Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia. | ||
- Substantivêrienge
Saemenstelliengen en afleiiengen[edit | edit source]
Uutdruksels[edit | edit source]
- Je moe toch nie gae delve, j'ei toch gin grôten 'aest?
- Dae ku j'op delve, da's flienk eten
- Rôven en delven betaelt z'n zelven, dulven maeken en biewerken betael z'n eigen direct uut
- t'n 'alven delve, in de midden van de dulve
Dialectvarianten[edit | edit source]
- delven in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland
Vertaeliengen[edit | edit source]
Ziet ok bie graeve.
Vertaeliengen
|
Bronnen[edit | edit source]
- Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 163
- Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank