Wt/zea/wegt

Zeêuws[edit | edit source]

Etymologie[edit | edit source]

Over Middelnederlands wech en Oudnederlands weg van Oergermaons *wegaz, mee paragogische (ingevoegde) -t, die-a ok uut 't Vroegnieuwnederlands bekend is mae daenae uut de standaerdtaele is verdwene. Uutendelienge van d'n Indo-Europese wortel ueǵʰ- en zòdoende verwant mee wege.

Omschrievienge[edit | edit source]

wegt m

openbaere baene buten de stads- of durpsbebouwienge, of binnen de bebouwienge mae mee deugaend verkeêr
pad, route, de gebrukelijke of meêst logische gank van d'êne nae d'aore plekke

Uutspraek[edit | edit source]

[ʋæxt], [β̞æxt]

Verbugienge[edit | edit source]

Ziet ok bie weg.

wegten meêrvoud, weggetje verkleinwoôrd, wegte datief

Saemenstelliengen[edit | edit source]

Ziet bie weg.

Uutdruksels[edit | edit source]

Aollemaele kunne mee weg(e).

d'n 'arte wegt, de straetwegt
uut de wegt(e)
In de wegt(e) stae, d'n deugank belemmere, ok zògezeid: last bezurge
- ʼn staet-in-de-wegt, iets wat-a in de weg staet
ʼIe loôp meêr in as uut de wegt(e), j'ei niks an 'im bie 't werk (ok as t'n wè mee probeêrt te doeën)
Dae loôpt de weg verbie de deure, die mensen è dikkels versite
Iemand van de wegt in de dulve 'elpe, 't goed bedoelende erger maeke
bie/lanst de wegt weze, uutgae, (veraol 's aevends) vò 't plezier nae buten gae
- ʼn Neeltje-lanst-de-wegt, 'n meisje of vrouwe die-a dikkels uutgaet Goerees