Wt/zea/ik
Zeêuws[edit | edit source]
Etymologie[edit | edit source]
Middelnederlands en Oudnederlands ic, Oergermaons *ik. Direct af te leien van Proto-Indogermaons *éǵh₂, mee cognaoten in aolle aore taelgroepen liekas Latijns ego, Oudgrieks ἐγώ egō.
Omschrievienge[edit | edit source]
ik
- Persoonlijk vònaemwoord eêste persoon ienkelvoud, in de nominatief
- Ik bin Arjaon van Pier.
Uutspraek[edit | edit source]
[ɪk]
Verbugienge[edit | edit source]
Bievurmen[edit | edit source]
Ontleêniengen in aore taelen[edit | edit source]
Ziet ok[edit | edit source]
Vertaeliengen[edit | edit source]
Bronnen[edit | edit source]
- Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank
- Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'ik'
Afrikaons[edit | edit source]
Etymologie[edit | edit source]
Van Nederlands ik, van Middelnederlands ic; ziet vedder bie Zeêuws.
Omschrievienge[edit | edit source]
ik Kaops-Afrikaons
Uutspraek[edit | edit source]
[ək]
Opmerkienge: kan de kante opgae van [ɐk].
Verbugienge[edit | edit source]
my vòwerpsvurm en bezittelijk
Standaerdtaelige vurm[edit | edit source]
Etymologie[edit | edit source]
As bie Zeêuws.
Omschrievienge[edit | edit source]
ik
- ik persoônlijk vònaemwoôrd
- zelfstandig naemwoôrd o 't ego in psychoanalytische zin, de persoônlijk'eid
Uutspraek[edit | edit source]
- [ɪk] Nederlands in Nederland
- [ɪk ~ ik] Belgs-Nederlands
- [ek] Surinaoms-Nederlands
Verbugienge[edit | edit source]
mij vòwerpsvurm, mijner ouwerwesse genitief
- Bievurmen
Aollebei nie zò gebrukelijk as in 't Zeêuws, zeker nie in de schrieftaele.
- Afgeleide
- mijn bezittelijk vònaemwoôrd
Verbugienge as zelfstandig naemwoôrd[edit | edit source]
ikken meêrvoud, ikje verkleinwoôrd
Uutdruksels[edit | edit source]
- Heden ik, morgen gij, wat-a mien noe gebeurt, kan joe nè zò goed overkomme
Aore spelliengen[edit | edit source]
- ick Vroegnieuwnederlands
Afstammeliengen en ontlêniengen[edit | edit source]
Nedersaksisch/Platduuts[edit | edit source]
Etymologie[edit | edit source]
Over Middelnederduuts ek/ik en Oudsaksisch ek/ik van Oergermaons *ik. Ziet vedder bie Zeêuws.
Omschrievienge[edit | edit source]
ik
- ik (aorig aolgemeên)
Uutspraek[edit | edit source]
[ɪk]
Verbugienge[edit | edit source]
mie, mien, mi'j, mij, mi enz. datief/accusatief
Varianten[edit | edit source]
- ick spellienge in somste Duutse dialecten
- ek, eck Duusland, veraol in 't oôsten
- ekj, etj Plautdietsch
Westerlauwers Vries[edit | edit source]
Etymologie[edit | edit source]
Over Oudvries ic van Oergermaons *ik; ziet vedders bie Zeêuws.
Omschrievienge[edit | edit source]
ik
Uutspraek[edit | edit source]
[ɪk]
Verbugienge[edit | edit source]
my datief/accusatief; myn bezittelijk vònaemwoôrd
Opmerkienge: in 't Kleifries oor my uutgesproke, mae nie geschreve, as mij.
Varianten[edit | edit source]
- yk Hindeloôpers