Wp/bgn/آپاسیاک

یکی شه ایرانی تبارین قومانی گروپ ئان آتنت که غدیما بی اوگانستانی شمالی ئین نیمه گاه یانی آمو دریا ئی چوند و کنارانی تا و خوارزم ئی منتقه ئانی تا زنده گی ئه کورتنت.

تاریخ

جایگاه آپاسیاک‌ها در سال ۲۰۰ پیش از زایش مسیح در شما سرزمین‌های زیر فرمان اشکانیان و میان دو دریای خوارزم و دریای آبسکون نشان داده شده‌است.

آپاسیاک‌ها(به لاتین|Apasiacae) قبیله‌ای از سکاییان ماساژت بودند که میان دو رود آموی و تانائیس و در کرانه‌های دریای خوارزم می‌زیستند.

از آپاسیاک‌ها در بنمایه‌های ایرانی اثری به جای نمانده است، ولی نویسندگان یونانی و سپس رومی از آنان یاد کرده‌اند. برای نمونه استفانوس بیزانتیوس آنان را باشندهٔ سوی خاوری دریای خوارزم در مصب سیردریا می‌داند. نام آنان در تاریخ آنگاه نمود پیدا کرد که ارشک پس از شکست از سلوکوس دوم در ۲۳۰ پیش از میلاد بدیشان پناهنده‌شد.

کلمه زانت

احتمال داده‌اند که آپاسیاک یونانی شدهٔ واژهٔ ایرانی آپه‌سَکا *Āpa-sakā به معنای سکاهای آبی باشد. معنای پیشنهادی دیگر آپَشیاکه *Āpa-šyā-ka می‌باشد به معنای شادان از آب.