Wt/zea/wêle

Zeêuws

Etymologie

Van Middelnederlands weel, wele uut Oudvries wiel. Ingweoonse variant van waal, zòdoende verwant mee de riviernaem Waal en mee 't Duutse Welle.

Omschrievienge

wêle v

1. Poel die-a onstae bie 'n diekbreuk, as 't waeter vreêd 'ard deu 't gat stroômt en 'n kolkje de grond uutsliept.
2. Schouwen-Duvelands Inlaeg, plekke achter d'n diek daer-a 't waeter deu d'n diek komt.
3. Drienkpoel vò paeren of koeien
4. Laeggelege stik land, dikkels in de winter gebruukt om op te schaeserieën.

Uutspraek

[ˈʋeːlə], [ˈβ̞ eːlə], [ˈʋɪələ]

Verbugiengen

meêrvoud wêlen, verkleinwoôrd weêltje

Dialectvarianten

• weêl m (kom 'eel vee vò)
• wjil Flakkees ('ier en dae)

N.B.: 't Woordenboek der Zeeuwse Dialecten geef weêl as de gewone vurm vò 't stroômgat en inlaeg, mae wêle in de aore betekenissen. Uut aore bronnen kom dat verschil nie zò dujelijk nae vore.

Alternatieve schriefwiezen

• wêêle Woordenboek der Zeeuwse Dialecten
• weêle

Vertaeliengen

stroômgat

• Duuts: Kolk m
• 'Ollands: wiel g of o
• Nederlands: kolk g, wiel o

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 1120

• Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 479