Wt/zea/spêkelen
Zeêuws[edit | edit source]
Etymologie[edit | edit source]
Eigenlijk 'n West-Vlaems woôrd. Ofwè 'n frequentatief van spêken, of direct van 't Middelnederlands spekel. Uutendelienge van dezelfde afleiienge as spieë en spoege.
Omschrievienge[edit | edit source]
spêkelen werkwoôrd Truzement
- spoege (uut de mond)
Opmerkienge: kom vò nessens spugen.
Uutspraek[edit | edit source]
[ˈspɪːkəln]
Vervoegienge[edit | edit source]
| infinitief | spêkelen | |
| tegewoordigen tied | ik spêkel(e) | oôns, wudder spêkelen |
| jie, gie spêkelt | julder, gulder spêkelen | |
| 'ie spêkelt | 'ulder spêkelen | |
| flejen tied | (ik, jie, 'ie) spêkelde | (oôns, julder, ulder) spêkelden |
| gebieënde wieze | spêkel(t) | |
| voltoôid deêlwoôrd | ei gespêkeld | |
Aore vurmen[edit | edit source]
Aore schriefwiezen[edit | edit source]
- spêêkelen Woordenboek der Zeeuwse Dialecten
- speakelen (gin standaerdschriefwieze)
- spêkel'n, spêêkel'n, speakel'n (gin standaerdschriefwiezen)
Vertaeliengen[edit | edit source]
Ziet bie spieë
Bronnen[edit | edit source]
- Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 910
- Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 322