Wt/zea/diaoken

Zeêuws

Etymologie

Over Latijns diāconus van Oudgrieks διάκονος diákonos '(tempel)dienaer', van onbekenden afkomst.

Omschrievienge

diaoken m

1. (bie de kattelieken) laege geêstelijke, onder de priester mae bove de kappelaon
2. (bie de protestanten) meêster van d'n aermen
   • bie uutbreiienge, minder dikkels: meêster van de burgerlijke of kattelieke aermen

Opmerkienge:

• d'n diaoken van de kattelieke of burgerlijke aermen wier dikkelder aermmeêster genoemd, mae de woôrden liepe deu mekaore
• dit woôrd ei gin ingang in 't WZD, mae oor wè genoemd in de lemmatekst

Uutspraek

[diˈjɑːkən]

Verbugienge

diaokens meêrvoud, diaokentje verkleinwoôrd

Synoniemen

• aermmeêster
• aermvaoder

Vertaeliengen

laege kattelieke geêstelijke

• Araobisch: شَمَّاس‎ (šammās) m
• Chinees (Mandarijn): 執事/执事 (zhíshì), 助祭 (zhùjì), 輔祭/辅祭 (fǔjì)
• Duuts: Diakon m
• Frans: diacre m
• Iengels: deacon
• Italiaons: diacono m
• Japans: 助祭 (じょさい, josai)
• Latijn: diāconus m

• Limburgs: diake, diaak (oôstelijk), diaoke (westelijk) m
• Nederlands: diaken m
• Oudgrieks: διάκονος (diákonos) m
• Portugees: diácono m
• Russisch: дья́кон (dʹjákon), диа́кон (diákon) m
• Spaons: diácono m
• Swahili: shemasi kl. 5, 6
• West-Vlaems: diaoken m

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 10

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank