Wt/zea/afbluve
Zeêuws[edit | edit source]
Etymologie[edit | edit source]
Omschrievienge[edit | edit source]
afbluve
- nie anraeke
- z'n eige nie moeie (mee iets)
- nie praote over iets (deu 'n taboe)
- Kees is doôd, van 'im moe j'afbluve.
Opmerkienge: 't vòwerp van afbluve oor uutgedrukt as 'n plekbepaelienge of as 'n vòzesselvòwerp: dae bluuf ik maer af, van zukke zaeken moe j'afbluve.
Uutspraek[edit | edit source]
[ˈɑfˌblyvə]
Vervoegienge[edit | edit source]
| infinitief | afbluve(n) | |
| gerundium | af te bluven | |
| tegewoordigen tied | ik bluuf af | oôns bluve(n) af |
| jie bluuf(t) af (bluve(n) af) | julder bluve(n) af | |
| 'ie bluuf(t) af | 'ulder bluve(n) af | |
| flejen tied | ik, jie, 'ie bleef af | oôns, julder, 'ulder bleve(n) af |
| gebieënde wieze | bluuf(t) af | |
| onvoltoôid deêlwoôrd | afbluvende | |
| voltoôid deêlwoôrd | is af(g)ebleve(n) | |
| Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia. | ||
Varianten[edit | edit source]
Synoniemen[edit | edit source]
- uutbluve (bet. 2 en 3)
Vertaeliengen[edit | edit source]
letterlijk