Wp/cnr/Crnogorski pokret

Crnogorski pokret je nestranačko udruženje, osnovano 03. avgusta 2015. godine u Podgorici.

Osnovan je od strane grupe crnogorskih intelektualaca zabrinutih za nebrigu društva za očuvanje crnogorskog identiteta, osnivanje i održanje crnogorskih institucija, širenje crnogorskog identiteta kroz obrazovni sistem, medije i sl.

U svom osnivačkom aktu, Crnogorski pokret navodi da se formira kao narodni pokret koji baštini vrijednosti antifašizma, socijalno odgovornog društva, vrijednosti evropske civilizacije i podržava evroatlanske integracije Crne Gore.

Djelovanje[edit | edit source]

Crnogorski pokret je organizovao niz skupova, tribina, okruglih stolova i konferencija za štampu na kojima su se iznosili stavove na sve teme od značaja za crnogorsku populaciju i Crnu Goru. U više navrata Crnogorski pokret je svojim javnim djelovanjem zahtjevao od državnih organa reformu školskog obrazovanja, da naučnim i drugim kapacitetima kroz školski program izrazi sve istorijske, kulturne, jezičke i druge osobenosti crnogorskog prostora, na način kako su to uradile sve moderne zemlje, pa i zemlje regiona, kojem pripada Crna Gora. Takođe, Crnogorski pokret je zahtijevao više puta od državnih organa permanentnu i strogu kontrolu rada u državnim obrazovnim institucijama, jer je one mnogima služe za propagiranje čak i anticrnogorskih ideja. Pokret je posebno zahtijevao da se mora spriječiti korišćenje državnih obrazovnih institucija za promociju fašističkih i klerofašističkih pokreta iz drugih zemalja i da se moraju kazniti odgovorni udaljavanjem sa posla.

Takođe je, u više navrata, traženo da se spriječi medijska tribalizacija prostora Crne Gore, medijska kolonizacija programima iz inostranstva nedostojnim civilizovanog čovjeka, najprimitivnijeg sadržaja i akterima koji spadaju u sam vrh svake vrste vulgarnosti i primitivizma, čime se atakuje i na nacionalnu, i kulturnu, i obrazovnu, i svaku drugu svijest mladih ljudi u Crnoj Gori, s ciljem promjene njihove etničke, estetičke i etičke svijesti.

Crnogorski pokret je konstantno na javnim tribinama, svojim saopštenjima i autorskim tekstovima osnivača tražio da državni mediji posvete dužnu pažnju edukaciji građana Crne Gore baveći se identiteskim pitanjima kroz kvalitetnu i naučnu prezentaciju svih aspekata identiteta, bilo da je riječ o istoriji, kulturnom nasljeđu, jeziku, sakralnim pitanjima i drugom. Takođe je traženo da se dužna pažnju posveti demitologizaciji prošlosti, demitologizaciji nacionalnog pitanja i demitologizaciji etničkog porijekla, odnosno da se podigne nivo saznanja građana o tim pitanjima i tim putem spriječi zloupotreba sa političkim ciljevima.

Crkveno pitanje[edit | edit source]

Crnogorski pokret se nedvosmisleno zalaže, svo vrijeme svog postojanja, za povraćaj sakralne imovine u državno vlasništvo, zaustavljanje diskrimanicije prema CPC, omogućavanja njenog neometanog rada i razvoja korišćenjem sakralnih objekata koji su bili u rukama CPC prije njenog nasilnog ukidanja 1918. godine. Takođe, tražila se odgovornost onih koji su svojim kriminalnim činjenjem predali ogroman dio crnogorske teritorije u ruke religijske institucije druge države.

Crnogorski pokret je krajem septembra 2017. podnio krivičnu prijavu protiv Rista Radovića, u monaštvu Amfilohija, vladike eparhije SPC u Crnoj Gori zbog izazivanja nacionalne, rasne i vjerske mržnje. U prijavi se kaže: Risto Ćirov Radović, u monaštvu Amfilohije, svojim izjavama na liturđijama u Crmnici i Cetinjskome manastiru, 17., 19. i 21. septembra, počinio je krivično djelo povrede ugleda naroda, manjinskih naroda i drugih manjinskih zajednica, iz člana 199 Krivičnog zakonika Crne Gore u sticaju s krivičnim djelom izazivanja nacionalne, rasne i vjerske mržnje iz člana 370 KZ CG, jer je, povezujući Crnogorce s primjercima domaćih životinja (volovi), koje su sinonim za malolumnost i mentalnu zaostalost, namjerno narušio ugled nacionalnog imena Crnogorac, tako da pomen crnogorskoga imena poprima izrugujući oblik, kompromitujući cijelu jednu naciju u zemlji i vani. Istovremeno je Crnogorce katoličke, islamske vjeroispovijesti i ateiste, kao pripadnike crnogorskoga naroda, izložio poruzi i uvredama, zato što kao muslimani i ateisti nijesu kršteni niti miropomazani, odnosno kao katolici i pravoslavci nijesu kršteni i miropomazani u Beogradskoj patrijaršiji. Svojom izjavom u vezi vraćanja krsta na podgoričkoj Sat kuli, uvrijedio je muslimane i tursku državu, s namjerom da posije śeme razdora između podgoričkih muslimana i pravoslavaca, i tako počinio još jedno krivično djelo izazivanja nacionalne, rasne i vjerske mržnje iz člana 370 KZ CG. On to ne čini prvi put, već u kontinuitetu, protiv građanina Rista Radovića je već jednom pokretan postupak zbog govora mržnje i izazivanja nacionalne netrepjeljivosti, tokom kojeg je, kao mnogo puta do sada, omalovažavao državu Crnu Goru i njene institucije, pa se to mora imati u vidu prilikom odmjeravanja sankcija, a u skladu sa Krivičnim zakonom Crne Gore, član. 199, član. 370, kao i članovima 42a i 49, koji se odnose na trajanje krivičnog djela i mržnju kao pokretača.

Predmet je predat tužilaštvu na Cetinju na osnovu teritorijalne nadležnosti.

Deklaracija[edit | edit source]

Crnogorski pokret, u punoj sali Hotela Hilton, usvojio je 18. maja 2017. godine Deklaraciju o potrebi utemeljenja sinhronizovane kulturne, vjerske, jezičke, obrazovne i naučne politike Crne Gore.

Crnom Gorom vlada uvezeni, podsticani i interiorizovani kulturni imperijalizam. Pod njegovom opštom presijom Crna Gora je kulturno nesuverena zemlja. Štaviše, porobljena je totalnom turbo-antikulturom! Država mora imati strategiju odbrane od takvoga tržišta kulture. Ona mora voditi kulturnu politiku sa ciljem opšte duhovne i kulturne stabilizacije Crne Gore na suverenističkoj kulturnoj paradigmi, koja je u stanju premišćivati tradicionalnu crnogorsku i savremenu evropsku kulturu. Sve institucije kulture morale bi slijediti zahtjev da - primjereno područjima svoje djelatnosti - čuvaju i razvijaju kulturni identitet Crne Gore, uz ravnomjerni kulturni razvoj (od kulture življenja i ekološke kulture do tzv. elitne kulture).
Vjersko područje je potencijalno najopakiji duhovni kancer Crne Gore. Država mora uspostaviti strategijski osmišljenu i odlučnu vjersku politiku. Njen vodeći cilj mora biti zakonsko uređenje religijske sfere na sekularizacijskoj paradigmi, postavljanje čvrstih zakonskih okvira djelovanju vjerskih zajednica, kao i ostvarivanje vjerskih sloboda građana. Crna Gora mora de iure i de facto biti izgrađivana kao laička država. Mora obezbijediti čvrsto statuiranje vjerskih zajednica u pravni sistem Crne Gore, uz saradnju države i vjerskih zajednica. Mora donijeti zakon o vjerskim slobodama koji bi bio primjeren tradiciji vjerske tolerancije u Crnoj Gori, kao i savremenim evropskim iskustvima uređenja odnosa države i vjerskih zajednica (prema prilagođenom francuskom modelu).
Opšta jezička nekultura je karaktristika današnje Crne Gore, uz snažne prodore jezičkih modela koji nijesu imanentni njenom jezičkom biću. Haos miješanja jezičkih paradigmi - pripadnih novoštokavskom jezičkom sistemu - treba prevladati konzekventnom jezikom politikom. Njen noseći cilj mora biti postizanje sklada između pune afirmacije crnogorskoga jezika i afirmacije jezika nacionalnih zajednica koje žive u Crnoj Gori. Potrebna je planska primjena norme crnogorskog jezika i njeno stalno standardološko usavršavanje. Jezička kultura mora se stabilizirati, uz uspostavljanje strategije jezičkog planiranja. Potreban je zakon o jeziku. Njime bi se ozakonila strategija jezičke politike i konkretizovala pitanja odnosa ustavnih odredbi službenog jezika i jezika u službenoj upotrebi.
Crna Gora je bez jasne strategije prosvjetne politike kojom bi se čvrsto zasnivale identitetske paradigme i prosvjetne paradigme savremenog svijeta. Prosvjetnu politiku je nužno izgraditi u skladu sa osnovnim pravcima razvoja crnogorske državno-nacionalne samosvijesti, s anticipacijom obrazovnih potreba društva, kao i sa savremenim evropskim obrazovnim tendencijama. Umjesto postojeće inercije i disperzije u shvatanju bitnih svrha obrazovnog sistema potrebno je izvršiti izbor strategijskih pravaca koji su primjereni osnovnim duhovnim, ekonomskim i društvenim potrebama ljudi u Crnoj Gori. Primjereni strategijski pravci su: razvoj tzv. humaniore (obrazovnih grupacija znanja koja se odnose na identitet: jezik, istorija, sociologija, filozofija, kultura, umjetnost) uz izučavanje stranih jezika; razvoj obrazovnih grupacija znanja koja su neposredno u funkciji repariranja profesija koje su najpotrebnije za strategijske privredne grane (turizam, sfera usluga, poljoprovreda), kao i razvoj obrazovnih grupacija znanja u funkciji zasnivanja IT-sektora (informatika, matematika, fizika itd.).
Crna Gora je bez jasne naučne politike. Naučna politika mora voditi utemeljivanju crnogorskog društva kao društva znanja, kao i prevazilaženju nepotrebnih podjela u organizaciji naučnog rada (akademije nauka, instituti, fakulteti itd.). Umjesto disperzije postojećih i relativno ograničenih naučnih kapaciteta, potrebno je njihovo strategijsko koncentrisanje na ista područja na kojima treba bazirati obrazovni sistem. Potrebna je sinhronizacija naučnog i obrazovnog sistema, posebno u strategiji konsolidacije državnog i nacionalnog identiteta, kao i razvoju naučnih istraživanja koji mogu biti stavljeni u neposrednu funkciju jačanja IT sektora.

U izradi deklaracije je učestvovao i Milenko Perović, poznati crnogorski intelektualac i profesor Novosadskog univerziteta, Filozofskog fakulteta.

Poveznice[edit | edit source]

Izvori[edit | edit source]

Crnogorski pokret