Wt/zea/lerve

Zeêuws[edit | edit source]

Etymologie[edit | edit source]

Bie Kiliaon (zestienden eêuw) bekend as larve, larwe; beteikende nessens 'toenge' ok 'zwêpe'. In 't Alemannisch bekend as Lärpe 'slap 'angende lippe'. Vedders nie dujelijk; ze dienke an 'n onomatopee. 'n Verband mee 't Zweedse larv 'vodde' is nie zeker.

Omschrievienge[edit | edit source]

lerve g'ore in 't Schouwen-Duvelands, Tools in Fluplands, Walchers v

toenge (veraol negatief, in uutdruksels)
as metoniem 'n grôte mond
- ʼOuw noe toch je lerve!

Uutspraek[edit | edit source]

[ˈlɛˑrvə], [ˈlɛrəvə]

Verbugienge[edit | edit source]

lerfje verkleinwoôrd (zelden)

Saemenstelliengen[edit | edit source]

Uutdruksels[edit | edit source]

Z'n lerve angt te lank, 'ie praot te vee
ʼn Grôte lerve è, onstrant weze

Varianten[edit | edit source]

laere Walchers, Zuud-Bevelands, Land-van-Kezands
lerbe
lerpe Goerees (mae nie in glad dezelfde beteikenisse)

Aore spelliengen[edit | edit source]

lèrve Woordenboek der Zeeuwse Dialecten

Vertaeliengen[edit | edit source]

toenge, in negatieve zin

'Ollands: lerref g (Katwieks)
Limburgs: blaad o

Ripuaorisch: Seiverlappe v (Keuls)

Bronnen[edit | edit source]

Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 536

Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 204