Wt/zea/kolle

Zeêuws

Staende kolle

Etymologie

Van 't Middelnederlands colle 'bles', witte plekke op 'n paeren- of koeien'oôd (noe nog as kol in 't 'Ollands gebrukelijk), van Oergermaons *kulnaz. In aore dialecten betêken kol of kolle dikkels 'kopje van 't bloem', of 'n ienkelde keêr 'steên van 'n vruchte'. In aore taelen beter begrepe as 'voôr'oôd', 'kaelkop' of zelfs 'bergje'; in verband te briengen mee Litouws galva en Oudkerkslaovisch глава glava (aollebei 'ʼoôd').

Omschrievienge

kolle v

• Grôte meêuwe mee 'n roôie plekke op d'r snaevel (Larus argentatus)

Uutspraek

[ˈkɔlə ~ ˈkʌlə]

Verbugienge

meêrvoud kollen, verkleinwoôrd kolletje

Varianten/synoniemen

kogge, kollemeêuwe, zeêkolle, zulvermeêuwe (nae 't Nederlands)

Saemenstelliengen

• koll'ei
• kollemeêuwe
• kolleblom
• zeêkolle

Vertaeliengen

Vertaeliengen

• Deens: sølvmåge g
• Duuts: Silbermöwe v
• Frans: goéland argenté m
• Westerlauwers Vries: sulvermiuw g
• 'Ollands: zulvermaeuw g (Katwieks)

• Iengels: herring gull
• Latijn: larus argentatus m
• Nederlands: zilvermeeuw v
• Zweeds: gråtrut g

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 473

• Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 182

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank