Wt/zea/heuje
Etymologie[edit | edit source]
Meschien van Oudnederlands *huod[j]an 'beschermen' (zòas in 't 'Oôg-'Ollands hoeden), mee umlaut; 't Utrechts ei vroeger umlaut gekend en dit kan d'r 'n overbluufsel van weze. Aore verklaerienge is 't geluud da je d'rbie maekt a jen 't mee je stemme doet. Bie de beteikenissen nommer 2 en vadder is dat wè zeker.
Omschrievienge[edit | edit source]
heuje Zuud-Utrechs
- kezewachte, in de bôgerd stae en as t'r spreêuwen komme lewaoi maeke om die weg te jaegen
- drieve van beêsten
- opjaege (ok wè opheuje)
- opsteuke, iemand anzette wat te doeën (ok wè opheuje)
Opmerkienge: in beteikenisse 1 bin 't nie de veugels, mae de kêzen die-a geheujd ore. Je kunne wè zeie: spreeuwe kere.
Uutspraek[edit | edit source]
[ˈhøjə]
Vervoegienge[edit | edit source]
| infinitief | heuje | |
| tegewoordigen tied | ik, jai, hai heuj | wai, jullie, hunnie heuje |
| flejen tied | heujde | |
| voltoôid deêlwoôrd | het geheujd | |
| 't Zuud-Utrechs vervoeg nie nae persoôn, alleên nae ienkel- of meêrvoud. 'Ierin verschilt 't van aore Utrechtse dialecten. | ||
Bron[edit | edit source]
- P.M. Heijmink Liesert, ʼn Haonderik vol ruggemeters. Schalkwijks dialect. Historische kring tussen Rijn en Lek, Houten, 2000: blz. 56
- Harrie Scholtmeijer, Taal in stad en land: Utrechts, Veluws en Flevolands. Sdu Uitgevers, Den Haag, 2002: blz. 114