Wt/zea/domenie

Zeêuws

Etymologie

Van 't Latiense domine, vocatief van dominus; dit was vroeger d'n anspreekvurm van 'n protestantse geêstelijke.

Omschrievienge

domenie m

1. Protestantse predikant, in 't biezonder 'n calvinistische.
2. bonte piet, 'n veugel uut 't geslacht van zeêlieven (Haematopus ostralegus) Land-van-Kezands, Schouwen-Duvelands
3. schollevaer (Phalacrocorax carbo)

Uutspraek

[ˈdoməˌni]

Verbugienge

meêrvoud domenies, verkleinwoôrd domenietje

Varianten

• doomnie
• domenee Goerees, Flakkees

Saemenstelliengen

• domeniesboôrd

Uutdruksels

• Is d'n domenie op visite gewist?, gezeid as t'r wat angebrand is (dikkelder mee paster)

Afstammeliengen

• Neger'ollands: domnie

Vertaeliengen

Vertaeliengen

• Duuts: Pfarrer m
• Westerlauwers Vries: dûmny g
• 'Ollands: domənee g (Katwieks)
• Iengels: minister

• Limburgs: daomenieë m (oôstelijk)
• Nedersaksisch/Platduuts: domenei (Urkers), domie (Twents) g/m
• Nederlands: dominee m

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 184

• K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 87, 187