Wp/isv/Староновгородско нарєчје
 | |
| Obča informacija | |
|---|---|
| Ozemja | Новгородска крајина |
| Izumrěl | 15 столєтје |
| Pismo | |
| Jezyčna rodina | |
Староновгородско нарєчје было једно из нарєчиј староизточнословјанского језыка. Оно было разговорным језыком Новгородској крајины од 9 до 15 столєтја. Такоже оно было и писемным језыком јего насељенја вкупє со староизточнословјанској вариацијеју староцрковнословјанского језыка. Основны писемны помники староновгородского нарєчја были тако званы брєстєне грамоты — кускы врхного слоја коры брєзы, на кторых обыватељи Новгородској крајины (а такоже и иных земеј Руси) сут писали различне тексты на повседњем језыку. Староновгородско нарєчје дєлаје уникалным то, же именно в Новгородској крајины јест најдена бољшест брєстєных грамот, декујучи кторым до нашего часа сут дошли писемне помникы повседњего језыка тој добы.
Истнује спор, трєба ли изгледати језык Новгородској крајины како једно из нарєчиј староизточнословјанского језыка або како оддєлны източнословјанскы језык, кторы в концу јест сближил се со староизточнословјанскым језыком.
Староновгородско нарєчје јест велми подобно до иного нарєчја староизточнословјанского језыка — старопсковского.
Староновгородско нарєчје јест изумрєло в 15 столєтју послє захвата Новгородској републикы Великым Кнежством Московскым, једнако нєкторе јего чрты сут стали честју сучасных сєвернорусскых диалектов.