Wp/cnr/Stevan Perović Cuca

Stefan Perović Cuca (Cuce, 1831. - Carigrad, 1857) bio je crnogorski senator i pjesnik.

Biografija[edit | edit source]

Stefan Perović je rođen u Cucama, u porodici Andrije Perovića, serdara i senatora, i Marije, Njegoševe starije sestre. Osnovnu školu je završio na Cetinju i na preporuku svog ujaka Petra II Petrovića Njegoša nastavio školovanje, koje će Peroviću biti nesistematsko, jer će mu kratko vrijeme učitelj biti Simo Milutinović Sarajija, da bi kasnije u Beogradu učio gimnaziju, kao i italijanski jezik u Dubrovniku. Potom, neko vrijeme provodi u Beču studirajući filologiju koju nikad nije završio. Započeo je i studije na Vojnoj akademiji u Beogradu koje će okončati po saznanju o smrti svog ujaka Njegoša, kad se vraća u Crnu Goru.

Bio je senator i zapovjednik vojske, učestvovao je kao komandant u bici na Grahovu 1853. godine i zbog održavanja pismenih veza s turskim komandantom Grahova Derviš-pašom zamjerio se knjazu Danilu sa kojim će doći u sukob i utočište pronaći izvan granica Crne Gore. Neko vrijeme provodi u Klosternojburgu kraj Beča, da bi 1857. godine otputovao u Carigrad, đe je i ubijen, a po mnogim pretpostavkama njegovo ubistvo je naručeno od strane knjaza Danila ili njemu najbliže okoline.

Pisao je pjesme, a u njegovom stvaralaštvu se očituje uticaj usmene književnosti, kao i uticaj Petra II Petrovića Njegoša. Počeo je da piše još kao dječak; prvu pjesmu Glas usrdija objavio je sa sedamnaest godina. Njegove pjesme su kasnije štampane i objavljivane u brojnim časopisima. Iako se po svojoj misaonosti ugledao na svoga ujaka, Njegoša, njegova poezija će obuhvatati teme vezane za domovinu i rodoljublje, da bi se kasnije dosljedno u romantičarskome duhu okrenuo misaonim vizijama o životu i smrti. Od sveukupne njegove poezije, danas je sačuvano samo oko četrdesetak pjesama.