Wp/cnr/Žarko Vojičić
Žarko Vojičić (Nikšić, 1952 – Nikšić, 8. juna 2013) je crnogorski slikar.
Biografija
[edit | edit source]Žarko Vojičić je rođen u Nikšiću 1952. godine. Završio je Fakultet likovnih umetnosti u Beogradu 1979. godine, u klasi profesora Miloša Bajića.
Po povratku sa studija postaje član likovne grupe Generacija 9. Kao stipendista italijanske vlade boravio je u Italiji od 1987. do 1988. godine. Studijski je kraće ili duže boravio i u Francuskoj, Španiji, Sovjetskom Savezu i Mađarskoj.
Imao je više samostalnih i kolektivnih izložbi, a od 1982. godine učestvovao je na Tradicionalnim izložbama ULUCG-a.
Najznačajnije samostalne izložbe bile su u: Galeriji Doma omladine „Budo Tomović“ (Titograd, 1989), Galeriji „Velimir A. Leković“ (Bar, 1990), Umjetničkom paviljonu (Titograd, 1991), Galeriji „Josip Bepo Benković“ (Herceg Novi, 1993), Galeriji „Nikola I“ (Nikšić, 1993), Galeriji „Most“ (Podgorica, 2000) i Galeriji „Centar“ (Podgorica, 2001).
Dobitnik je nagrada: Prva nagrada na izložbi „Savremeni crnogorski crtež“ (Titograd, 1983), Otkupne nagrade „Montex-a“, na izložbi Septembarski salon mladih (Nikšić, 1983), Druga nagrada na izložbi „Savremeni crnogorski crtež“ (Titograd, 1985), Druga nagrada Hercegnovskog zimskog salona (Herceg Novi, 1986), Nagrade Hercegnovskog zimskog salona (Herceg Novi, 1992), Nagrade na tradicionalnoj izložbi ULUCG-a (Podgorica, 1994. i 1995).
Živio je i stvarao u Nikšiću.[1]
Slikarstvo (kritika)
[edit | edit source]- „Slikarstvo Žarka Vojičića kreće se od magičnog nadrealizma do lirske apstrakcije. Figura je asocijativna forma koja vremenom isčezava. Po mjeri svog doživljaja i unutrašnjeg opredjeljenja redukuje oblike do same osnove, svodi ih na gustu mrežu poteza. Oslobođena ekspresivnost, postignuta potezima u jednom dahu, potencira asocijativnu umjesto narativne reference.“ (Petrica Duletić, istoričarka umjetnosti povodom izložbe likovne grupe „Generacija 9“ u Modernoj galeriji, JU Muzeji i galerije Podgorice, 2005. godine)
- „U njegovom likovnom konceptu između djela nastalih u različitim periodima prepoznatljiva je distinkcija. Njegove rane radove moguće je sagledati u sferama magičnog. U tim radovima dominira siguran crtež i materijalizacija u valerskoj igri. U tom periodu tematski se vezuje za figuru neobične, sirealne antropomorfne i zoomorfne organizme postavljene u prostorima čije se koordinante mogu naći samo u slikarevoj podsvijesti... Eksperimentiše i sa kolažima na kojima apliciranjem primarnih materijala (reprodukcije, papir i dr.), pravi imaginarne sklopove tj. stvarnost stavlja u funkciju nestvarnosti. U kasnijem periodu njeguje gotovo apstraktne forme. Slika dinamičnim pokretom, intezivnim bojama, takvim načinom slikanja uspostavlja psihološku strukturu i nameće je posmatraču, a njegovo slikarstvo je ujedno i ekspresivno i asocijativno.“ (Mladen Lompar u katalogu jubilarne izložbe ULUCG-a 1946–1986)[1]
Vanjske veze
[edit | edit source]Reference
[edit | edit source]- ↑ 1.0 1.1 Odlazak velikog umjetnika (Novine Nikšića, autorka teksta Kristina Radović) (Objavljeno 31.08.2013., pristupljeno 26.10.2019.)