Wt/zea/aordig

Zeêuws[edit | edit source]

Etymologie[edit | edit source]

Van aerd mee 't achtervoegsel -ig. Eên van 'n 'andjevol ouwe woôrden die de ae nie 'ebbe gepakt; aer(d)ig´ oor allêne op Goereê en Flakkee gezeid.

Omschrievienge[edit | edit source]

aordig bievoegelijk naemwoôrd

vreê(m)d, raor
slecht (van gevoel), misselijk, 'n bitje zieke
leuk, moôi, nie slecht

Opmerkienge: De leste beteikenisse kom uut 't Nederlands. Bie 't saemenstellen van 't WZD in de jaeren zestig zeide de redactrice nog at "d'n echten dialectspreker" aore woôrden gebruukt. Intussen eit 't woôrd in deze zin aolgemeên ingang gevonde, awast is beteikenisse 1 zeker nog niet doôd.

Uutspraek[edit | edit source]

[ɑː(r)dəx ~ ɒː(r)dəx]

Verbugienge[edit | edit source]

aordige, aordigen m, aordigs partitieve genitief

Trappen van vergliekienge

aordiger, aordigst

Uutdruksels[edit | edit source]

Nog aordig op z'n lief weze, nog joenk van geêst weze (van ouwe mannen gezeid), mee biegedachte: gaern nae joenge meisen kieke
Nog aorig uutevallen wezen, 'tzelfde (Iese)

Varianten[edit | edit source]

Bronnen[edit | edit source]

Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 8