Wt/zea/aordig

Zeêuws

Etymologie

Van aerd mee 't achtervoegsel -ig. Eên van 'n 'andjevol ouwe woôrden die de ae nie 'ebbe gepakt; aer(d)ig´ oor allêne op Goereê en Flakkee gezeid.

Omschrievienge

aordig bievoegelijk naemwoôrd

vreê(m)d, raor
slecht (van gevoel), misselijk, 'n bitje zieke
leuk, moôi, nie slecht

Opmerkienge: De leste beteikenisse kom uut 't Nederlands. Bie 't saemenstellen van 't WZD in de jaeren zestig zeide de redactrice nog at "d'n echten dialectspreker" aore woôrden gebruukt. Intussen eit 't woôrd in deze zin aolgemeên ingang gevonde, awast is beteikenisse 1 zeker nog niet doôd.

Uutspraek

[ɑː(r)dəx ~ ɒː(r)dəx]

Verbugienge

aordige, aordigen m, aordigs partitieve genitief

Trappen van vergliekienge

aordiger, aordigst

Uutdruksels

Nog aordig op z'n lief weze, nog joenk van geêst weze (van ouwe mannen gezeid), mee biegedachte: gaern nae joenge meisen kieke
Nog aorig uutevallen wezen, 'tzelfde (Iese)

Varianten

Bronnen

Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 8