Wt/cu/ꙁвѣꙁда

Словѣньскъ ѩꙁꙑкъ

Из proto-sla *gvězda.

ꙁвѣꙁда, zvězda женьскъ родъ [[Wt/cu/Прѣложеньѥ:Склоненꙗ на ѩꙁꙑкъ/ꙁвѣꙁда|(коньчаньѥ –а)]]дрѹгъ видъ: ѕвѣзда

ꙁвѣꙁдꙑ

1. небесьноѥ тѣло, обраꙁъ.
   • ꙇ ꙁвѣꙁдꙑ съпадѫтъ с н҃бсе — (М Мт 24.29 З А СК Н)
   • тебѣ молѧтъ сѧ ꙁвѣꙁдꙑ — (СЕ 4а 6)
   • лежааше на ꙁеми акꙑ свѣтъла ꙁвѣꙁда съ небесе на ꙁемл҄ѫ пришьдъши — (С 62.5)
   • и сиꙗѭтъ ꙗко и ꙁвѣꙁдꙑ вь вьсемь мирѣ — (С 81.13)
   • и на небо въꙁьрѣвъ. ѹꙁьрѣ напрасно ꙁвѣꙁдѫ обраꙁъ кръстънꙑи имѫштѫ — (С 282.27)
   • да бѫдѫтъ ꙁвѣꙁдꙑ по тврьдѣли небесьнѣи. и бꙑшꙙ — (С 317.17)
   1. обраꙁно.
      • ѡле ликъ с҃тъ ... добри обьштьници печали. съпоспѣшници мольбꙑ. ꙁвѣꙁдꙑ вьсел҄енꙑѧ. цвѣти црькъвьнии. васъ не ꙁемл҄ѣ покрꙑла. ни небо приѧтъ — (С 97.1)
   • беꙁ ѹма нꙑ сѣчете видꙙште бисърꙑ цръкъвънꙑѧ отъ свинии попъранꙑ. и ꙁвѣꙁдꙑ небесънꙑѧ подъ опашьѭ ꙁмииноѭ. на ꙁемл҄ѫ влачимꙑ — (С 134.25)

• бесѣда, кобь, сѫдьба, вельлѣпота, величьѥ, ꙁемлꙗ, въсел҄енаꙗ, свѧтъ, миръ

• ꙁвѣꙁдоꙁьрьць

• Словѣньскъ →
• Блъгарьскъ: звезда
• Макєдоньскъ: ѕвезда
• Срьбьскохръватьскъ: звезда, звијезда
• Їллѷрїискословѣньскъ: zvezda

Соупрасл҄ьска минїꙗ

дрѣв.

срѣд.

а҃

в҃

г҃

д҃

е҃

ꙃ҃

ꙁ҃

и҃

ѳ҃

і҃

аі҃

ві҃

гі҃

ді҃

еі҃

ꙃі҃

ꙁі҃

иі҃

ѳі҃

к҃

ка҃

• Template:Wt/cu/вѣкъ11 лежаа҅ше на ꙁеми а҅кꙑ свѣтъла ꙁвѣꙁда. — Соупрасл҄ьска минїꙗ

Источьникъ

• Р.М. Цейтлин, Р. Вечерки и Э. Благовой. Старослвянский словаръ (по рукописям X-XI веков). Изд. "Русский Язык". 1994. с. 842 ISBN 5-200-01113-2