Wp/grc/Μέγαρον Φρίντενσταϊν

Τό Ἀνάκτορον Φρίντενσταϊν (Γερμανιστί: Schloß Friedenstein) εὑρίσκεται ἔν τῇ πόλει τῆς Γκότης.

Ἱστορία

Ἡ ἱστορία αὐτοῦ τοῦ μεγάρου ἄρχεται τοῦ Τριακονταετούς Πολέμου. Ἀπό τού 1643 οἰκοδομεί ὁ προτεσταντικός Δούξ Ἐρνέστος Α' (Σαξονία-Γκότα), ᾧ τό ἐπώνυμον ἦν τοῦ Εὐσεβοῦς, εἰς τὰ ἐρείπια τού κατεστραμμένου παλατίου Γκρίμενσταϊν/Grimmenstein - ἐντός δώδεκα ἐτών μόνον - τό ἔν τῇ νῦν Γέρμανία μέγιστον μέγαρον τού προώρου Μπαρόκ. Ὁ δούξ τούτω τῶ μεγάρω ἔδωκε τό συμβολικόν ὄνομα Friedenstein (λίθοι τῆς εἰρήνης) προαγγέλλων νέαν εἰρηνικήν ἐποχήν. Τό τού δουκός εἰδικόν θησαυροφυλάκιον ἦν τό κύτταρον τῶν διαφορετικῶν συλλογῶν. Πρός ταύτα καί λίαν καλός ναός τῶ μεγάρῳ ἐστίν.

Οἱ αὐλικοὶ κῆποι

Περιβάλλεται τό μέγαρον ὑπερόχῳ καὶ ποικίλῳ Ἀγγλικῷ κήπῳ. Ἐν αὐτῷ εἰσίν λίμνη, ἱερόν τί τού Ἐρμοῦ καὶ τὸ καλούμενον Ὅσιον νησίδιον, ἔν ᾧ θάπτοναι ἐννέα μέλη τῆς οἰκίας τῶν δούκων. Τό φυτῶριον πορτοκαλεῶν δίδωσι θαυμαστικὴν δίαβασιν μεταξύ τοῦ Ἀνακτόρου Φρίντενσταϊν καὶ ἐνός θηρινοῦ μικροτέρης μετά τοῦ ὀνόματος Φρίντριχσταλ/Friedrichsthal.

Θέατρον Ἔκχοφ

Το Θέατρον Ἔκχοφἱδρύθη εἰς τόν ἐσπερινόν πύργον μεταξύ τού 1681 καί τού 1687. Αὐτό ἐστίν τὸ μόνον θέατρο ἐν ὅλῳ τῶ κόσμω μετά ἔως νῦν καλῶς λειτουργούντων σκηνικῶν μηχανημάτων ἀπό τού 17ού αἰῶνος. Τού 18ού αἰῶνος, ἐνταύθα ἠργάσαντο σημαντικοί ἠθοποιοί (Κόνραντ Ἔκχοφ/Conrad Ekhof, Αὔγουστος Βίλχελμ Ἴφλαντ/August Wilhelm Iffland). Γίγνονται ἐτήσιαι ἐορταί "Ekhof-Festival" ἐντός τού τέλους τού Ἰουνίου καί τού τέλους τού Αὐγούστου.

Μουσεῖα ἐν τῷ κυριωτέρῳ μεγάρῳ

Ἰδοὺ τὰ ἔνθα τρία μουσεία: τό Μουσείον τού Ἀνακτόρου, τό Ἰστορικόν Μουσείον καὶ τό Μουσείον τῆς Φύσεως

Μουσείον τοῦ Ἀνακτόρου

Ἐνταύθατού τά ὐπέροχα τῶν δούκων διαμερίσματά ἐστίν, ἐπὶ τῷ δευτέρῳ πατώματι. Οὐ μόνον πρόσωπα ὦς ὁ Γκαίτε, ὁ Βολταίρος, ὁ Φρειδερίκος Β΄ τῆς Πρωσίας, ὁ Ναπολέων ἀλλὰ καὶ ὁ νῦν ἐπισκεπτόμενοι πράγματα πολύ καλά ἰδείν δύνανται (ἔπιπλα, ὠρολόγια, πορσελλάνην, πινάκας ζωγραφικής, νομίσματα). Κορύφημά ἐστίν ἀναμφισβητήτως τὸ θησαυροφυλάκιον (ἐκθέματα ἔκ χρυσού, ἀργυρίου, ἐλεφαντὸδοντος, χρήματα τῆς Ἀνατολικής Ἀσίας, πίλος τού Ναπολέοντος).

Ἱστορικόν τμήμα

Ἐν τῇ ἐσπερινή πτέρυξι ἐστίν τὸ ἔν ἔτει 1872 ἱδρυθέν Ἱστορικόν μουσείον. Ἐκεὶ πολλὰ ἐνδιαφέροντα περὶ τῆς ἰστορίας τῆς Γκότης ἀπό τῶν προϊστορικών χρόνων ἕως τού 19ού αἰῶνος ἂ μάθοις, καὶ περί τῆς οἰκονομικής ἰστορίας καί περὶ τῆς καθημερινής ζωής τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Μεταρρύθμισις, πόλεμοι ἀγροτών, ἀπολυταρχισμός καί ἡ ἀνάπτυξις τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν μετά τόν Διαφωτισμόν καλῶς περιγράφονται. Καὶ ὤδε ἡ μεγάλη ποσότης τῶν τού μουσείου συλλογῶν αἰσθάνεται (πολεμικά, ὠρολόγια, ἀστρονομικαί συσκευαί , γραφικά, πίνακες ζωγραφικής, εἴδη οἴκιακής χρήσεως, παίγνια μ.α.).

Ζῷα ἐν τῷ πύργῳ

Ἐπίσης εἰς τόν ἑσπερινόν πύργον εὑρίσκονται ζῷα ταριχευμένα ζῶα κατά τὰ τμήματα, διαφορετικά. Προσάγονται μ.α. πιγγουίνοι, φενικόπτεροι, μπούφοι, βραδύποδες, τίγριδες, λύγκες, θαλάσσιοι λέοντες. Δῆλον ὅτι αἱ φυσικής ιστορίας συλλογαί ἐν ἔτει 1640 ἀρξάμεναι μάλλον ἐκτεταμέναι εἰσίν. Τό οἴκημα τοῦ Μουσείου τῶν Δούκων χρήσιμον ἐποιήθη ὦς μουσείον φυσικής ἱστορίας μεταξύ τού 1950 καί τού 2010. Εἰς τὸν νέον τόπον αὐτοῦ βάδην νέαι μόνιμαι ἐκθέσεις εἰσελεύσονται.

Μουσείον τού Δούκων

Ἔν τὴ μεσημβρία τού ἀνακτόρου ἐκτίσθη ἔν ἔτει 1879 τόδε τό μουσείον. Ἔχρη ἔχείν τόπον ἄξιον τῶν πολλῶν καί ποικίλων συλλογῶν. Τού φθινοπῶρου τού 2013 ταίς καλλιτεχνικαίς συλλογαίς ἀξιοθαύμαστον σκηνικόν ἐδόθη. Ἰδοὺ οἱ θησαυροὶ οἷς τέρψονται οἱ ἐπισκεπτούμενοι: μία τῶν παλαιοτέρων εὐρωπαϊκών συλλογών τῆς Αἰγύπτου, πράγματα τῆς Ἑλλάδος, γλυπτά ἀπό τού Μεσαίωνος ἕως τού 19ού αιῶνος, πορσελλάνη καί κεραμικά ἀπό τῆς Ἀσίας καί τῆς Εὐρώπης, Ἰαπωνική τέχνη βερνικίου, ριπίδια, πίνακες μετά Ὀλλανδικής καί παλαιάς Γερμανικής ἐστιάσεως, ἀριστουργήματα τῶν δῦο Κράναχ, οἴ καλούμενοι "ἐρασταί τῆς Γκότης" ἀπό τού Rubens κλπ. Ἔχει τὸ μουσεῖον καὶ πολλά γραφικά φύλλα (τού Μάρτιν Σόνγκαουερ/Martin Schongauer, τού Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Dürer).

Ἐξωτερικοί σύνδεσμοι

Οὐικικοινά

Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ του Μεγάρου Φρίντενσταϊν

Κύρια δέλτος