Wt/zea/j

Nie-taelgebonde

Etymologie

Verliengde vurm van d' i. Oôrsproenkelijk deu mekaore gebruukt of nae eigen regels toegepast; pas laet in de middeleêuwen ontstoeng d'r 'n gebruuk om d' i vò klienkers en de j vò medeklienkers te schrieven. Toen kwam d'oôdletter J ok in de mode. In d'n digraof ij vinde me nog 'n ouwer gebruuk van j as klienker: dit waeren oôrsproenkelijk tweê i's, daevan de leste vò 't anzieën verliengd is.

Omschrievienge

j

• kleine lettervurm (onderkast) van de J

Uutspraek

• [jeː ~ jeɪ] (Zeêuws)

As afkortienge of symbool

• j: ons (gewicht) (in d'apotekerieë, verouwerd)
• j: 'n getaol
  • in de zuvere wiskunde: eên van de vier baosisvectoren van de quaternionen
  • in de technische wiskunde: d'imaginaire eên'eid, as vervangienge van i; meedat i in deze stiel ok vò 'stroôm' kan stae, oôr vò 't imaginaire getal 'n ander teiken gebruukt
• [j]: palataolen approximant (glieklank mee de toenge bie 't ver'emelte; in 't fonetisch schrift)