Wt/zea/j
Nie-taelgebonde
[edit | edit source]Etymologie
[edit | edit source]Verliengde vurm van d' i. Oôrsproenkelijk deu mekaore gebruukt of nae eigen regels toegepast; pas laet in de middeleêuwen ontstoeng d'r 'n gebruuk om d' i vò klienkers en de j vò medeklienkers te schrieven. Toen kwam d'oôdletter J ok in de mode. In d'n digraof ij vinde me nog 'n ouwer gebruuk van j as klienker: dit waeren oôrsproenkelijk tweê i's, daevan de leste vò 't anzieën verliengd is.
Omschrievienge
[edit | edit source]j
- kleine lettervurm (onderkast) van de J
Uutspraek
[edit | edit source]- [jeː ~ jeɪ] (Zeêuws)
As afkortienge of symbool
[edit | edit source]- j: ons (gewicht) (in d'apotekerieë, verouwerd)
- j: 'n getaol
- in de zuvere wiskunde: eên van de vier baosisvectoren van de quaternionen
- in de technische wiskunde: d'imaginaire eên'eid, as vervangienge van i; meedat i in deze stiel ok vò 'stroôm' kan stae, oôr vò 't imaginaire getal 'n ander teiken gebruukt
- [j]: palataolen approximant (glieklank mee de toenge bie 't ver'emelte; in 't fonetisch schrift)