Wt/zea/F
- Ziet ok: f
Nie-taelgebonde
[edit | edit source]Etymologie
[edit | edit source]Over de Griekse wau/digamma (Ϝ) van de Fenicischen wāw (𐤅) '’aek'. G'inspireêrd op d'n Egyptischen hiëroglief 𓏲.
Opmerkienge: de Latijnse F eit de vurm van de Griekse wau en d'r plekke in 't alfabet, mae nie de klankwaerde. Vò de klank [f], die-a in 't vroege Grieks nie bestoeng, aod 't Oud-Itaolisch alfabet 't teiken 𐌚. In 't Latijnse alfabet bin die tweê letters deu mekaore gerocht. Eêuwen laeter is in 't Grieks de wau verdwene, meedat de klank ok verdween.
Omschrievienge
[edit | edit source]F
- zesde letter van 't Latijnse alfabet, geeft in de meêste taelen 'n stemlôze labiodentaole vriefklank an.
- kleine lettervurm
Uutspraek
[edit | edit source][æf ~ af] (Zeêuws)
As symboôl of afkortienge
[edit | edit source]- F 'fluor' (in de scheikunde)
- F 'Finland' (op autokenteikens)
- F meziekneut, in 't biezonder:
- F-groôt octaof, in de gangbaere stemmienge 'n neut van zòwat 87 Hz
- de toônsoôrt F-groôt (F-majeur)
