Wt/pms/vorèj

Piemontèis: vorèj

• Variant: volèj.
• Etimologìa: dal latin volgar volere.

Verb transitiv

(sconda coniugassion)

1. Avèj na volontà, un desideri.
   • Manere ëd dì: Nen vorèj ni dì ni scortié: nen esse bon a decid-se. Vorèjne a un: avèj dl'inimicissia con cheidun.
   • An d'àutre lenghe: anglèis: to want; fransèis: vouloir; italian: volere; sicilian: vuliri; spagneul: volere.
2. Avèj damanca.
   • An d'àutre lenghe: anglèis: to need; fransèis: falloir; italian: volere; sicilian: vuliri; spagneul: necesitar.
3. Giudiché, pensé, chërde.
   • Manere ëd dì: Veul-lo dì?: a chërd për da bon?
   • An d'àutre lenghe: italian: ritenere; sicilian: ritèniri.

Esempi d'usagi

1. Còs ch'i veule? Vorèj ben. Vorèj mal.
2. A-i veul d'àutr. Vorèj l'acusativ.
3. As veul ch'a sia parèj.

Nòm smasculin

(plural: vorèj)

1. Lòn che un a veul o ch'a comanda.
   • An d'àutre lenghe: anglèis: will, want; fransèis: vouloir; italian: volere; sicilian: vuliri; spagneul: querer.

Sorgiss

Gribàud