Wt/pms/përson-a
Piemontèis: përson-a[edit | edit source]
Nòm feminin[edit | edit source]
/pər'sʊ.ŋa/ (plural: përson-e)
- Ent rassional e cossient con n'identità.
- Manere ëd dì: Përson-a coma as dev: përson-a brava e bin educà. Përson-a privà: sitadin sensa ufissi pùblich. Sté drit an sla përson-a: sté con ël còrp bin drit.
- Sinònim: òm.
- Element gramatical ch'a detèrmina la forma verbal.
- Manere ëd dì: Parlé për tersa përson-a, Traté për tersa përson-a: fé parlé n'àutr a sò pòst.
- Etimologìa: dal latin persona.
- An d'àutre lenghe: anglèis: person; fransèis: personne; italian: persona; sicilian: pirsuna; spagneul: persona.
Esempi d'usagi[edit | edit source]
- Andé ëd përson-a. Andé an përson-a.
Sorgiss[edit | edit source]
Bré, Gribàud