Piemontèis: mandé

Verb transitiv

(prima coniugassion)

Manere ëd dì: Mandé a cassé ëd nos, Mandé a catessa na mòla, Mandé a col pais, Mandé a catesse un cassul, Mandé a fesse ampinì ël cul d'aj, Mandé a fesse ampiumé, Mandé a fesse dé dl'aso, Mandé a fesse scrive, Mandé an sla lipa, Mandé al limbo, Mandé al sol, Mandé a spané ëd melia, Mandé a spass, Mandé për merda, Mandé për merda an Vanchija: maledì. Mandé a ciamé un: ciamé un a travers n'àutra përson-a. Mandé a dësfidé: fé savèj a un ch'a l'é dësfidà. Mandé a dì: anformé a travers cheidun. Mandé a gambe alvà: ruiné cheidun. Mandé a la longa: speté a fé na còsa për fela n'àutra vira. Mandé an esecussion: realisé cheicòs. Mandé a spass, Mandé via: licensié Mandé carta bianca: autorisé a fé qualsëssìa ròba për rivé a 'n but. Mandé giù: soporté sensa lamentesse. Mandé le còpie: notifiché në strument giudissiari. Mandé un a na pen-a: condané cheidun. Mandé a catesse un paltò da Genta, Mandé un an paradis: massé. Mandé soe arcomandassion: mandé a saluté un con tanti onor. Nen mandèjlo a dì a un: dì dle ròbe dëspiasose an përson-a.
An d'àutre lenghe: anglèis: to send; fransèis: envoyer; italian: mandare, inviare; sicilian: mannari; spagneul: mandar, enviar.

Gribàud, Sant Albin