Piemontèis: brass

Nòm masculin

(plural: brass)

Part dël còrp uman antra la spala e ël pols.
- Manere ëd dì: A brass duvert: acujì con gòj; ëd fasson bondosa. Avèj doi bon brass për deurme: esse plandron. Avèj ij brass longh: avèj d'anfluss. Avèj n'afé an sij brass: dovèj soporté cheicòs. Brass al còl e gamba al lét: përson-a malavia. Brass drit: colaborator, përson-a ëd fiusa. Da un dil fé dventé un brass: esageré. Dé brass fòrt: sosten-e le rason ëd cheidun. Fé casché ij brass: delude. Gieughe a brass: fé la lòta. Guadagnesse ël pan con ij sò brass: Travajé dur për podèj mangé. Pijé an brass: ten-e cheidun al còl; freghé, an particolar an fasend paghé un pressi esagerà. Pijé sot brass: marcé an doi an tnisend-se con l'anterior dël ghëmmo, sot-brassëtta. Vive dij sò brass: Manten-se an travajand.
- An d'àutre lenghe: anglèis: arm; fransèis: bras; italian: braccio.
Gieugh ch'as fa antra 'd doi, con ël ghëmmo pogià an s'un taulin a possesse la man fin-a che cola dl'aversari a toca ël pian d'apògg.
- An d'àutre lenghe: italian: braccio di ferro.
Tòch lateral ëd na cadrega o na poltron-a anté ch'as peulo pogesse ij ghëmmo.
- Sinònim: tenial, tenior.
- An d'àutre lenghe: fransèis: accoudoir; italian: bracciolo

2. Gieughe a brass.

Gribàud