Piemontèis: beu

Nòm masculin

(plural: beu)

Manere ëd dì: Andé d'acòrd coma 'n beu e na ràngola: rusé su tut. Andé manz e torné beu: Falì soa prima esperiensa sessual. Avèj dël beu: esse pòch furb. Avèj na vista da beu: Esageré ant le reassion. Andé parèj dij beu a la melia: core an pressa vers cheicòs, ëd fasson disordinà. Beu dla massa: beu da maslé. Beu d'òr: strarich. Buté ël cher dnans ai beu: fé le còse ant l'órdin opòst. Esse coma gaveje un pèil a un beu: esse ëd gnun-a amportansa. Fé ël beu e la vaca: nen esse leal. Giornà da beu: quantità ëd teren ch'as peul laoresse ant un dì con na cobia ëd beu. Gnanca vëdde un beu ant la fiòca: esse distrat. Saré la stala pers ij beu: pijé dle precaussion cand ch'a l'é tròp tard. Volté ij beu: torné andré.
Etimologìa: dal latin bovem.
An d'àutre lenghe: alman: Ochse; anglèis: ox; esperanto: bovo; fransèis: boeuf; italian: bue; véneto: bò.

Gribàud, REP