Piemontèis: bèive[edit | edit source]

Verb transitiv[edit | edit source]

(sconda coniugassion)

Mandé giù con la boca dij lìquid.
- Manere ëd dì: Bèive ansima a na còsa: bèive për dësmentié un sagrin. Bèive coma na surba, Bèive coma n'óiro, Bèive coma n'ors, Bèive fin che ël vin a seurt da j'euj, Bèive pi che n'alman, Bèive pi che në svìsser, Bèive pi che un turch, Bèive Pò e Dòira: bèive ëd fasson esagerà. Bèive con j'euj: susté. Bèive le blësse d'un: bèive lòn ch'a-i resta ant ël bicer ëd cheidun d'àutr. Coma bèive na vira, Fàcil coma bèive n'euv: sensa dificoltà. Dé cheicòs për bèive: lassé dij sòl an pi për un servissi. Deje da bèive a j'oche cand ch'a pieuv: fé na ròba inùtil. J'ochèt a men-o j'oche a bèive: as dis dij giovo che a veulo mostreje ai vej.
- Sinònim: ciucé (gergal), cimpé (gergal), ciupiné (gergal), gargarisé (gergal), cirì (gergal).
- An d'àutre lenghe: anglèis: drink; fransèis: boire; italian: bere.
Chërde cheicòs ëd fasson tròp candia.
- An d'àutre lenghe: italian: bere.
Soporté.
- Manere ëd dì: Bèivlo brusch: anrabiesse. Fela bèive: pijé l'arvangia.
(gergal) Aresté cheidun da part ëd la poliss.
(gergal) Capì.

Gribàud, REP