Wq/tt/Әзери мәкальләре

• Каләм очыңда кылыч кече бар.
• Угыңны аттың икән — җәяңне дә яшермә.
• Сүз — чәчәк, мәкаль — букет.
• Сөйләүчесе үлсә дә, хак сүзе мәңге яши.
• Кыек утырган чакта да туры сүз сөйлә.
• Авыздан чыгасы сүзне авызда чәйнәү кирәк.
• Шагыйрь сүзе корыч тишә.
• Көч белән җиңелмәгәнне тел белән җиңеп була.
• Сөйләсәң — телең тала, дәшмәсәң — йөрәк әрни.
• Туган якның бер кышы — читнең мең язы хәтле.
• Илгә таянса батыр — юллары булыр такыр.
• Халык күтәргән кешене җиргә ташлау авыр ул.
• Бер бәрәннән көтү булмый, бер куак бакча түгел.
• Халкың башын калкытса, син дә үрә торып бас.
• Кадак даганы саклый, дага — юрганы саклый, юрга — батырны саклый, батыр — ватанны яклый.
• Корыч сынар, бөгелмәс.
• Көчле көчсездән үч алмый.
• Бөркет чебен ауламый.
• Күндәм атка камчы кирәкми.
• Мәчедән курыксаң — өнеңнән чыкма.
• Җаның сөйгән эш — кояштан якты.
• Чишмәнең кайда икәнен кое казучы белә.
• Тирән кое казысаң — суы күбрәк булачак.
• Артыңнан су акмаса, су артыннан үзең чап.
• Эшле тимер тутыкмый.
• Яхшы атны сыйлыйлар, начарын камчылыйлар.
• Кем бәйләсә, шул чишә.
• Таш ыргыткан кул ныгый.
• Сөт бирмәгән сыерга үгез йөге салалар.
• Балта алтын булса да, урыны — утын янында.
• Күп кытаклаган тавык йомырканы аз сала.
• Көтүчеләр күп җирдә бәрәнне бүре ашый.
• Тор, кабак, уян — бакчада куян!
• Өйрә пешерә белми, токмач тураган була.
• Атлаган — таулар кичәр, тик торган — базга төшәр.
• Йөкне син күтәрмәсәң, авыр йөк сине егар.
• Бирүче кул алган кулдан һәрвакыт өстен була.
• Өйне салган балтаны өйгә сирәк кертәләр.
• Черек тактага кадак тиз керә.
• Һәр ике якка авышма бизмән шикелле булып.
• Бурыч түләүдән курыккан — ишеген бикле тотар.
• Синдә казан бар диеп, үз чүлмәген кем ватсын.
• Түбәң зур булса — кар күбрәк ятыр.
• Сатып алучының күзе сатучылар кулында.
• Бодай күрсәтеп, арпа сатмакчы.
• Үткән елның календарен быел кем сатып алсын.
• Иске гыйшык картаймый.
• Тышы — сарай, эче — кетәк. ш
• Әрем кырны бизәми.
• Бер куак төбенә ятып бер мең бәрән ял итә.
• Буш карбызда орлык күп.
• Сынган агачка ботак кирәкми.
• Дус турында дустан сорыйлар.
• Дустын югалткан кеше — үзенә үзе дошман.
• Кеше кешене чын кеше итә.
• Мең дус та — аз, бер дошман да — күп.
• Дошманга баз казыганчы, дустыңа йорт салып бир.
• Елан еланны чакмый.
• Дусның ташы баш тишми.
• Күршең комсыз булмаса, киртә кору кирәкми.
• Өрми торган эт алсаң, кунагың бүре булыр.
• Энәсе — миңа, безе — дустыма.
• Сукыр күздән яшь көтмә.
• Кипкән балчык ташка ябышмый.
• Җирдә салган йомыркадан күктә очар кош чыга.
• Хаклык утына өрсәң — сакал-мыегың көяр.
• Зур кыя ишелми торып, тирән чокыр күмелмәс.
• Сүнәр алдыннан ут дөрләп ала.
• Җир тетрәвен күргәнгә — янгын куркыныч түгел.
• Пычракка таш ташлама — чәчрәп сине пычратыр.
• Бүре ач булган чакта, барча бәрән гаепле.
• Тәкәсе юкның пычагы үткен.
• Ике мөгез эзләп дөя пар колагын югалткан.
• Дөя якында утлый, ләкин еракны күрә.
• Көч әйбер вата, ә акыл көчне җиңә.
• Балык тозлы икәнен хәтта сукыр да белә.
• Җимешсез агач — утын, яңгырсыз болыт — төтен.
• Тирән сулар болганмый.
• Сукырның күзе — кулда.
• Кипкән коега су салма.
• Ике тапкыр ишеткәннән бер тапкыр күрү яхшы.
• Һәр кәкре агач җәя булалмый.
• Башың сыймаслык җиргә гәүдәң белән тыгылма.
• Эт намазы ишетелсә, күктән ит явар иде.
• Көлдән кибән өелмәс.
• Әзер ашны ашарга хәтта тау да килә, ди.
• Явызлык чәчсәң — үкенеч урырсың.
• Теш казып тамак туймый.
• Чукрак тәкә икеләтә куркак.
• Ишәк акырса, сандугач тына.
• Тычкан булып җитмәгән, инде капчык кимерә.
• Бәйләп куйган арсланны куяннар да типкәли.
• Тотып тор дигәч, йотып ук куйды.
• Чамасыз ачы суган үз кабыгын яндыра.
• Саран саткан йомырка сарысыз була диләр.
• Камышы бездә үсә, кураен ятлар уйный.
• Нәфесе миннән, азыгы синнән.
• Ат күрсә — аксый башлый, су күрсә — сусадым ди.
• Тигез җирдә бер калкулык: «Мин тау!» диеп мактанган.
• Ачык авыз — капчык тишеге.
• Авыздан чыккан артык сүз — үз якаңа ябышыр.
• Тегермәне шаулый, оны юк.
• Уттан калганын агым су алды.
• Уңмаганның мамыгы җилле көндә тарала.
• Янган йортка кисәү китерә.
• Нәрсә ашавыңны түгел, ничек яшәвеңне әйт.
• Атын урлаткач, аранын бикли.
• Дөя канатлы булса, түбәле өй калмас иде.
• Озын койрыкны тизрәк өзәләр.
• Ботка болгаткан чакта да бармак сынган чак була.
• Мәче юк җирдә тычканга бәйрәм.
• Сак кешенең күзенә дә чүп кергән чаклар була.
• Кеше атында йөрсәң, бик тиз җәяү калырсың.
• Йомыркадан йон кырыкмыйлар.
• Арбаны ат түгел, ә арпа тарта.
• Сакал эзләп киткән иде, мыек югалтып кайтты.
• Сыерчык нинди кош икәнен чия бакчаң булгач белерсең.
• Бакчачы ашыктыра дип, алма вакытсыз пешми.
• Бурычлының сау булуын бурыч бирүче тели.
• Көндез шәм яндырган кеше төнлә утсыз утырыр.
• Бер кулы белән ут төртә, берсе белән сүндерә.
• Бүрегә кунакка барсаң, этеңне ияртеп бар.
• Шәмнең кыйбат булуыңда сукырның ни эше бар.
• Төшеп югалган балтаның сабы сары алтыннан.

Чыганак

• Алтын хәзинә/төз. Зәки Нури. - Казан, Тат. кит. нәшр., 1978