Wq/tt/Кыргыз мәкальләре

• Гадел була белмөсәң, дөреслек табалмассың.
• Дошманнан ерак йөрүдән, аның серен белү яхшы.
• Акыллының күзе утка төшәр, юләрнеке казанга.
• Ярканатның көндез күрмәвенә кояш гаепле түгел.
• Тауны су боза, кешене сүз боза.
• Ашыкмасаң — арбада килеш тә куян куып тотып була.
• Үзе чүлдә булса да, бака күзе күлгә карый.
• Үги ана явыз булса, ятим бала үчле була.
• Күзсез белән күреш, юләрдән кач.
• Тел ялгыша, тояк сөртенә.
• Мин көчле дип масайма — синнән көчле табылыр.
• Ат кадерен белмәсәң — юлда җәяү йөрерсең.
• Аш кадерен белергә ризыксыз ел өйрәтер.
• Ярлы — хыялы белән, бай — малы белән.
• Пошмас җанлы кешеләр су эчеп тә симерә.
• Чамасыз картайган бөркет тычкан ауларга тотына.
• Котырган эт иясен тешли.
• Батырларны көрәш дуслаштыра.
• Сугыш аты яуда кирәк, ә аргамак — көн саен.
• Батманлап кергән авыру мыскаллап кына чыга.
• Атыңны яхшы карасаң — сине дошманнан саклар.
• Ятып торган корсакка тары өйрәсе дә жәл.
• Ашы булса, кашыгы табыла.
• Изге мулла өендә чучка башы табылган, ди.
• Танышлар көчеңә карар, ят кеше — киемеңә.
• Яшь чакта — хезмәт, картайгач — муллык.
• Үз авылында эт тә койрык чөя.
• Кылыч яуда үтмәсләнсә, яңадан кайрап була.
• Дөя йөктән кача алмый.
• Сәнгать күрке — оста сүз.
• Язын су уртасында, кышын кырда тукталма.
• Җилләр үлән киптерә, сагыш кешене киптерә.
• Күргәнең — дөреслек, ишеткәнең — шикле сүз.
• Иске арыкта су тизрәк ага.
• Суны кипкән җиргә сип, сүзне көткән җирдә әйт.
• Бүре сарык ботарлап, кеше уй уйлап туймас.
• Уйнап әйткәнеңне дә бөтен яктан уйлап әйт.
• Кул белән эшлисең, җавапны баш бирә.
• Азгын зат — йөгәнсез ат ул.
• Үз оясы янында һәр эт озын койрыклы.
• Белдеклегә бөтен дөнья якты, белмәгәнгә көн дә караңгы.
• Яхшының яхшылыгы тияр бар җирдә, яманның яманлыгы тияр тар җирдә.
• Күп сайлаган кияүгә пеләш кәләш әләгә.
• Ирнең ирлеген халык бәяли.
• Дуслар сине син югында мактый, ә дошман — күзеңә карап.
• Яхшы ат — юрга булыр, яман зат — мулла булыр.
• Акылсыз эт көндез өрә.
• Начар атка — камчы, тишек өйгә — тамчы.
• Башыңа төшсә, баш белән кое казыйсың.
• Биек таудан ыргыткан таш ераккарак барып төшә.
• Күп кешнәгән колынның сыртына кара, бик мактанган егетнең йортына кара.
• Куян тиресеннән тексәң, кәвешең бик тиз тузар.
• Ахмактан алып тун кисәң, ахмак туйда талашыр.
• Көчле көчәнсә — куәт өстәлә, көчсез көчәнсә — билен сындыра.
• Үзең белмәсәң, белгәнне тыңла.
• Туган авылың тыныч чакта сиңа да куркыныч юк.
• Гаебе чыккан егетнең озын буе кыскарыр.
• Бер сыер мөгезе сынганда, мең сыер мөгезе калтырый.
• Яңалык ишетми торса, колак тиз саңгыраулана.
• Мулла карыны кырык катлы.
• Мең куйның симез булуы бер көтүчегә бәйле.
• Яшел саргаер, яшь булган үсәр.
• Җирнең кеше хезмәтен бушка ашаганы юк.
• Тик белгән-күргән кеше алтынны таный ала.
• Яман авыздан начар сүз чыгар.
• Тауга көчләп менгерсәләр, дөя дә хәлдән тая.
• Авызына су керсә, өт тиз-тиз йөзә башлый.
• Болыт сирәк күренсә, җир өсте пеләшләнә.
• Якыннар талашкан чакта дошман тантана итә.
• Ат туйган җиренә чаба, егет — туган иленә.
• Матурлар матур булмыйлар, яраткан матур була.
• Аракы эчкән — туйда исерек, акылсыз — көн дә исерек.
• Артык күпне өмет итсәң, аздан коры каласың.
• Дустын кайгыртмаган кеше дошман кулына эләгә.
• Яшәгәндә еламаган үлгән чакта яшь түгәр.
• Айга сикергән арыслан аягын сындырган, ди.
• Күп бирүдән тизрәк бирү яхшы.
• Итәк белән айны каплап булмый.
• Йомшак агач кортлы була.
• Батырдан уздырып була, халыктан узып булмый.
• Кухня пычагын кыныда тотмыйлар.
• Ьәр «бүген»нең «иртәгә»се була.
• Үлән кабасы килсә, дөя дә муен суза.
• Урманына күрә җәнлеге, заманына күрә законы.
• Күләгәгә үлчәп тун текмиләр.
• Хурлык үлемнән яман.
• Авыруның хәленә керү — аны яртылаш савыктыра.
• Эшләп өшәнсәң — уңыш тазартыр.
• Атыңны дагалатканчы, юлыңны кара.
• Бүре каргышы сарыкка төшми.
• Ышанычсыз кешедән исеп узган җил яхшы.
• Канат белән очкан кош җиргә койрык белән куна.
• Буш горурлык баш яра.
• Кошы очып китсә китсен, әмма чинарым калсын.
• Өшең кешегә булса, өйрәнгәнең үзең өчен.
• Бер юртаның учагы икенчене яктыртмый,
• Сукыр этнең ышанычы — аксак төлке.
• «Килдем» бар, ә «киттем” юк.
• Үтмәс пычак — кул дошманы.
• Арба астында барган эт мин арба тартам дигән.
• Эт өрер, кәрван йөрер.
• Бәй эте ауга ярамый.
• Төлке тота белгән этне сынап карау кирәкми.
• Юләргә киңәш әйтү — далага ук очыру ул.
• Саесканны саклык түгел, комсызлык үтерә.
• Үзеңне батыр санасаң, бүтәннәрне арслан диеп бел.
• Уйның төбе юк, сүзнең чиге юк.
• Акыл — искермәс кием.
• Мактанчыклар эсседә дә дер-дер калтырап торыр.
• Куллар эшли алмаганны баш белән эшләп була.
• Пычрак итек түрне таптый, яман сүз — илне боза.
• Иртә торган кешенең бәхете күбрәк була.
• Хан куенында калтыраганчы, кол куенында көлеп тор.
• Үтә кызыл тиз уңа, артык кызу тиз сүнә.
• Иркен кием тиз тузмый.
• Юмарт кулга мал күбрәк керә.
• Оядагы йомырка һавадагы кош була.