Wq/tt/Авар мәкальләре

• Бөртек тулса — башак иелә.
• Аркаң тирләми торып, кырың суга туенмас.
• Ат алсаң — атланып сына, ошаса — ияр сатып ал.
• Үгезе барның — өсте тузанлы, ишәге юкның — биштәре авыр.
• Утар бер гомергә дә җитми, һөнәр — мәңге бетми.
• Ашый белмәү — ябыкны зарлы итә, эшли белмәү — һәркемне ярлы итә.
• Эше юкның көче юк.
• «Эшләмәгән ашамый!» дип сайрый ди кырда кошлар да.
• Әйберен күреп остасын таныйсың.
• Кичәгене аша, иртәгәгене эшлә.
• Ятып үлгән юлбарыстан йөреп үлгән эт яхшы.
• Буш хыяллар кырында тик коры кизәк ята.
• Өскә караучы — аска мәтәлә, аска караучы — нык басып тора.
• Азыклы ат картаймый.
• Мөгезен ычкындырсаң, койрыгын тоталмассың.
• Тәкәббер әтәчнең йоны бик тиз коела.
• Ат ялыдыр бу дип уйлап ишәк койрыгын тартма.
• Ташка бәрелсә дә үлә, таш тисә дә үлә ябалак.
• Үрдәк баласы су белән тумас борын таныш була.
• Арслан югында — аю да батыр.
• Ташның күзе, байның ояты юк.
• Байга яхшылык әшләү — ташка май сөртү белән бер.
• Ашаган, эчкән — безнеке, калганы — бүтәннәргә.
• Дуслар ишәйсә — дошман калтырый, ялкын көчәйсә — корыч та эри.
• Халкын яклап сүз әйткән — халыкка хезмәт итә,
• Җиңеп тынычланмаган, җиңелгәч тынычлана.
• Батыр бер үлә, куркак — мең үлә.
• Җиңүчегә — көн, җиңелгәнгә — төн.
• Кием матур итә — ат батыр итә.
• Ут кайнаррак булган саен, кул утка сузыла төшә,
• Хаҗәте бер көнлек корал гомер буе йөртелә.
• Үлгән беркет янына кара карга җыела.
• Сугыш бала тудырмый, тудырса да үтерә.
• Кыюлар — походка, куркаклар — базарга.
• Яуга — арттан, өйгә — алдан.
• Юл турында белешкәнче, юлдашың кемлеген бел.
• Кешене беләсең килсә, аның дустына кара.
• Йөрәген дошманга биреп телен сиңа бирүче — дустың була күрмәсен.
• Бүре теше тигәнне бүрегә бирү хәер.
• Бүтәннәр баесыннар, ә миңа саулык кирәк.
• Карап торсаң — балавыз, тешләп баксаң — тимердәй.
• Яхшы эш җиңми калмас, яман әш җиңә алмас.
• Чатанлаган кешенең күләгәсе дә аксый.
• Типсәң — яхшы, үпсәң — яман.
• Куркытсаң — алдый, ач тотсаң — урлый.
• Ялган — кыска койрыклы, урлау — кәкре борынлы.
• Фән белән сугармасаң, акыл чәчәк аталмый.
• Фән акылдан башлана.
• Йөргән күрә, укыган белә.
• Белем — иң яхшы байлык: янмый да, югалмый да, урлап та булмый аны, хурлап та булмый аны.
• Бала чакта алган белем — ташка язган сүз белән бер.
• Кечкенәне зур итсәң — җилкәңә дәү йөк менәр.
• Үгез уласа — көтү ямен бетерә, дорфа сөйләсә — сүзнең тәмен бетерә.
• Матурлар матур түгел, җан сөйгән кеше матур.
• Йөрәге бай кешенең өй эче дә бай була.
• Алты иркәлә, хатынны макта.
• Саран хатынга юмарт ир кирәк.
• Зур кеше үлсә — өй буш кала, бала үлсә — йөрәк бушый.
• Кунагына карап ипи кис, атына карап солы сал.
• Һәр кунакның аркасында алтын пичәт эзе бар.
• Ашаганың — эшләтер, эчкәнең — аяктан егар.
• «Ашыйсыңмы?” диеп сорау — «Ашама!» дигән сүз ул.
• Иң төчесе дә — тел, иң әчесе дә — тел.
• Сүзе онытылса, кешесе истән чыга.
• Сүз сөйләшә белмәсәң, дәшми торуың яхшы.
• Авыздагы тел дә — хәзинә.
• Сүз сүз янына, ә су — күпер астына.
• Каргыштан кеше үлсә, корал кирәкмәс иде,
• Карга кайда каркылдаса, оясы шунда була.
• Юешкә кояш булса, корыга чык суы бар.
• Утлы эш утсыз эшләнми.
• Итек эченә кермәсә, ут аякны пешерми.
• Күпме мырауласаң да, син минем мәче түгел.
• Өемә юләр кергәнче, куеныма акыллы керсен.
• Күзләр ачуланышкачтын — арага борын үскән.

Чыганак

• Алтын хәзинә/төз. Зәки Нури. Казан, Татар. кит. нәшр., 1978