Wq/tt/Абхаз мәкальләре һәм әйтемнәре

• Мөгезсез кәҗә үзен: «Мин бәрән!» дия икән.
• Мамыкка ут яшермә.
• Кунакка дигән өлештә хуҗа өлеше дә бар.
• Вакытында чәчкән — вакытында шытар.
• Ат койрыгына тотынсаң — елга аша чыгарыр, эт койрыгына ябышсаң — суга ташлап калдырыр.
• Күп җиккән арба шыгырдый башлый.
• Тилгән бар җирдә күгәрчен йөрми.
• Тәбәнәк читән үрсәң — аша чыгып йөрерләр.
• Чүлмәк тоткасын чүлмәкче кайда тели, шунда куя.
• Син кувшинга кычкырсаң, кувшин сиңа кычкырыр.
• Күршең булмаса, үзең күрше бул.
• Корган мылтыктан бер кеше курыкса, кормаганын-нан меңәүләр курка.
• Чучка чинатып сарык суйган.
• Күп кыздырсаң, таш та ярыла.
• Ничек кул чапсаң — шулай биермен.
• Кунагы барның — казаны тулы.
• Эшли белмәснең эше дә бетмәс.
• Үзенә файдасыз кеше — кешегә дә файдасыз.
• Ишәктән егылганны атка меңдермә.
• Мыраулаган мәчегә күсе-тычкан эләкми.
• Елга аша чыкканда көймәчеңне хурлама.
• Белем — кунак, акыл — хуҗа.
• Бер черек җимеш эләксә, йөз җимешне черетә.
• Бер казыктан койма корып булмый.
• Балыкны башыннан тоталар.
• Чыңламыйча чәшкә ватылмый.

Чыганак

• Алтын хәзинә. төз. Зәки Нури. Казан, 1973.