Wq/pnb/پنجابی اکھان-2
- آنڈے کتھے تے کڑ کڑ کتھے
- آدر تیری چادر نوں تے نوالہ تیرے گہنے نوں
- آلی بھولی ست پترے ٹونے آلی بھس
- آون اپنے وس ونجن پراے وس
- آئی جھار گئ اجڑ
- آئی کنک دی ادھوالی گعر جا نہ پاوے ہالی
- سر تے پئ سہنی پیندی اے
- آئ تے روزی نیئں تے روزہ
- آہرن کخھے مارنی سوئ کرنا دان
- آویں ہاسو ویلے کپ چڑہایا کریلے
- آون پرائیاں جائیاں وچھوڑن سکیاں بھائیاں
- آؤلیاں دا کھادا تے سیانیاں دا آکھیا پچھوں سواد دیندا اے
- آؤلو وگدے رنگ لون
- اوکھے ویلے ساتھ جو دیوے سوامی میت پچھانۓ
- آوکھ نال سوکھ اے
- آؤتریاں دی کھٹی کتے گۓ گوا
- آؤ نثر نکھتر دا مال نیں پچدا
- آؤ بیٹھو سجنوں کعر بار تسا ڈا، کھاؤ پیو اپنا گن گاؤ بسا ڈا آؤ رمانوں ساڈی دادی کر
- بیٹھو پیو پانی ایہ تنے چیزاں ملنہ آنی آؤ
- تعیلے دی بڈی ٹکا سرمنڈ آئ
- آنے دی کعوڑی نوں پائیاں دانہ
- آ نی آیۓ تیہۓ کر چھڈوں اپنی جیہۓ
- آنگیاں اوہ پالدا اے جیہڑا پچھا نہ دے
- آندراں پکھیاں تے مچھاں تے چول
- آندا ہووے تاں چھڈۓ نہ جاندا ہووے تاں غم نہ کرۓ
- آمدنی دے سر سہرا
- آمدنی نکال دا خیال رکھنا چاہیدا اے
- آلیاں پعولیاں دا رب راکھا
- آلہ دے نوالہ
- آاری کاکی ملوں ملوں اک تے کانے چھلوں چھلوں
- آدمی نے کچا دد پیتا اے
- آدمی دی قدر مرن پچھوں ہوندی اے
- آدمی چہرے مہرے توں پچھانی دا
- آخر نوں سسی اپنے پعراواں دی
- آدر کر تے آدر کرا
- آدمی اناج دا کیڑا اے
- آدمی بلبلہ اے پانی دا
- دکانداری نرم دی، حاکمی گرم دی، اگراہی بے شرم دی
- دمڑی دی ہانڈی لوو اوہ وی ٹھوک وجا کے
- تریل چٹیاں تریہہ نیں لتھدی
- رتاں مڑ مڑ آوندیاں مریا مڑے ناں کوئی
- رج نوں چج اے
- زورآوراں دا ستاں ویہاں دا سو
- آبنی سر تے، تے چھڈ پرائی آس
- آپ پھرے تسی ونڈدی پھرے لسی
- آپ تے مویا کبا نالدیاں لے ڈبا
- آپ کاج مہا کاج
- آپ کچجی تعیاں پتراں کجی
- آپ کوں آپ سنجان، تانی ڈھیر مت تان
- آپ گوایۓ تاں سکھ پایۓ
- آپ گۓ وساکھی اساں جوآں دی راکھی
- آپ ڈبے جگ ڈبا
- آپ مویاں بن سورگ نیں لبدے
- آپ نکی تے چلونگا وڈا
- آپ ناں وتے تینوں کتھوں گھتے
- آسا پاسا ویسوا، ٹھگ ٹھکر سنسار، تنے متر ناں ہوندے، باندر وید، کلال
- آڑا پاڑا چھڈ کے تے چیگھاں چاچی نال
- آدمیاں نوں آدمی ملدے نیں تے کھوآں نوں گھوہ نئیں ملدے
- آدمی نیں رہندا اوہدی گل رہ جاندی اے
- آدمی دی قدر مرن پچھوں ہوندی اے
- زورآوراں دا ستاں ویہاں دا سو
- آبنی سر تے، تے چھڈ پرائی آس
- آدمی پراں باجھ پکھیرو اے
- آٹے نال پلیتھن
- آٹے دا دیوا، اندر چوہے تے باہر کاں ناں چھڈن
- آپ کچجی تعیاں پتراں کجی
- آتھن ویلےمیگھ ہووے نالس پینگ پووے، لال رنگ امبر دسے جھبدے مینہ ورے
- آتن دی رن نہ کار نہ کم
- آتما رجے تے پرماتما رجے
- آپے میں رجی پجی آپے میرے بچے جیون
- آپے آے تے آون دیو
- آپو اپنی پئی تے کون کسے لئی
- آپ وللی تے وہڑے دوہ
- آسا جۓ نراسا مرے
- آساں بدھی سنسار اے
- آساں دے پندھ لمے
- آ لڑایۓ ویہڑے وڑ
- آئ کنک دی کتکالی پاوے ماں پعڑولے
- آئ لولی گئ لولی دے گل اوہی چولی
- آئ موج فـقـیر دی لائ چعگی نوں اگ
- آئ نوں کھوائ سانوں کسر کاہدی آئ
- آئ میکھ نہ ہری ویکھ
- آوے دی کر گدر پعانویں جا دیکھ
- پکھے شکین تے بوحھے وچ گاجراں
- آۓ نیں نہنگ گنڈا کھول دے شنگ
- آیا سی آپ ناں رکھیا تاپ
- آیا کتا کھا گیا توں بیٹھی ٹعول وجا
- آیا ماماں گجنا ان پانی سنگنا
- آیا وساکھ تے وھگئ ساکھ
- آیا ہاڈ موۓ ماڑے آیا سیال تے موۓ ماڑے
- آیاں ہرکھ نہ گياں سوگ
- ابھرویں نہ تتے لہندے کی تپسی
- اپنا آپ سنبالیۓ تے چور کسے نوں نہ آکھیۓ
- اپنا اوہو جیہڑا تن تے لگا
- اپنا پت پرایا ٹٹکا
- اپنا بیجیا ای وڈی دا اے
- اپنا پتر جگ توں سوہنا
- اپنا پلہ چاواں تے آپ ننگی ہوواں
- اپنا توسہ آپ پعروسہ
- اپنا تھاں ویکھ کے ماردا اے
- اپنا دد آپ توں گجا نئں ریندا
- اپنا رکھ پرایا چکھ
- اپنا کن ویکھئے کتے مگر نہ پجیۓ
- اپنا کعر سو کوہ تو دس پیندا اے
- اپنا گڑوی شریکاں کولوں چوری کھائیدا اے
- اپنا کعر ادی پکھ لاندا اے
- اپنا مکان کوٹ سماں
- اپنا من پوکھ ٹبر نوں سنتوکھ
- ہر مسالے پپلا مور
- ہر مسالے دھنیا موہرے
- جیہدے ہتھ ڈوئی اوہدا ہر گوئی۔
- جس لئی ستھن سوائی اوہ تھاں ننگی رہ گئی۔
- چکی پیہنی سوکھی تے کڑی کھڈانی اؤکھی۔
- چخج ہلے تے بندہ چلے۔
- چلو چلی دا میلہ۔
- چم نہیں کم بیارا ہوندا اے۔