Wq/or/କବିତା/ ସନ୍ଥ କବୀର/୨୦: ଲଙ୍ଘିବୁ ମନ ସେ କେଉଁ କୂଳ
ଲଙ୍ଘିବୁ ମନ ସେ କେଉଁ କୂଳ [1]
[edit | edit source]ଲଙ୍ଘିବୁ ମନ ସେ କେଉଁ କୂଳ?
ପଥ ପଥିକ ନାହିଁ ସେ ସ୍ଥଳ ।
ଦେଖା ଯାଉନି ଚଳ ପ୍ରଚଳ,
ନାହିଁ କୈ।ଣସି ବିଶ୍ରାମ ସ୍ଥଳ ।
ସଲିଳ ନାହିଁ, ନାହିଁ ବି ନାବ,
ନାହିଁ କେହି, ଯେ ରଜ୍ଜୁ ଟାଣିବ ।
ନାହିଁ ଆକାଶ, ମାଟି ବା କୂଳ,
ନାହିଁ ବେଳା, ଅଗଭୀର ଜଳ ।
ଶରୀର ନାହିଁ, ନାହିଁ ମାନସ,
କାହୁଁ ମେଣ୍ଟିବ ଆତ୍ମାର ଶୋଷ ।
ସେଠି ପାଇବୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶୂନ୍ୟତା,
ନ ଯା ସେଠାକୁ ତୁମେ ଅଯଥା ।
ସାହସୀ ହୋଇ ନିଜ ଶରୀରେ,
ପ୍ରବେଶ କର ବିନା ବିଚାରେ ।
ଅନ୍ୟତ୍ର ନ ଯା ହେ ମୋର ହୃଦ,
ଏଠାରେ ତୁମ ସଶକ୍ତ ପାଦ ।
କବୀର, କର ଭାବନା ଦୂର,
ନ ଯାଇ ରହ ସ୍ଵସ୍ଥାନେ ସ୍ଥିର ।