Wq/or/କବିତା/ସନ୍ଥ କବୀର/ ୯୮: ଚକ୍ଷୁ
ଚକ୍ଷୁ[1]
[edit | edit source]ଆଖି ତଳେ ମୋ କାଳିଆ ଦାଗ, ବାଟକୁ ତୁମ ନିରେଖି,
ଜିଭରେ ମୋର ଫୋଟକା ହେଲା, ନାମ ତୁମ ଡାକି ଡାକି ।
ବିରହ କଷ୍ଟେ ବୈରାଗୀ ଆଖି ଦିଶେ କମଣ୍ଡଳୁ ସମ,
ମାଗୁଛି ତୋର ଦର୍ଶନ ଚକ୍ଷୁ ଖୋଲା ଦିବା ରାତ୍ରି ମମ ।
ସବୁ ରାଗରେ ବାଜୁଛି ବାଜା ବିରହ ସଙ୍ଗୀତ ନିତ୍ୟ,
ଆଉ କେହି ବି ଶୁଣି ପାରେନି ତୁମର ଇଚ୍ଛା ବ୍ୟତୀତ ।