Wq/glk/هسا شر جه محمد فارسی
باد
ساز نقاره
دس شوب
دس کلا صدا
بَرَم.
ناجه بوردان دَرَمی
بال به بال بَزِه خوروس
دال به دال بخانده.
شب،
خو روسیائیا، بنا، پراگیته، بوشُو.
پائیز، پوراکوده
توفنگ خالی ابرانا
بترکانِه خو گورخانا
بپاشانِه دوروشت سچمه
وارانا
کو، خو تیج نیزه سر
زرد آفتابا، فوزه.
شب، پرا گیفتان دوبو،
تام توم بزِه.
ما، واگیراسته،
ستاره، ول بِزه.
گولدان جی خوشکی
آب خابا دئن دوبو
کی گورخانه
جی دور شر
بترکسه
توفنگ گورّه گورّه جا
گیلان جنگل کیتاب
می دودمان شانه سر
ورق ورق خوره.
صوبه
سیفید چادر شوروم لا به لا مییان
نسیم نم بیگیفته جارو
گرده بی صدا
خورا بوشوسته آفتاب ره هوا
غروب خو زردی جا
بوشوسته اورزاموُ بجاران بجا
جوکول خو بُو
نسیما پیش کشی بدا
به سر بزِه مرا خیال
سیفیدی اَمره دم به دم
نسیم امره بال به بال
پراگیرم بشم
ایتا دهن،
-بخانده دار قورباغا:
نسیم، به دمسته
هوا، به وارسته
روخانا، آب دوبُو!
برنجان تی تی فووُ
زواله، بشکسه
بهار نم نم اَیاز
زواله شور شور عرق
پائیز زرد روزان، شوروم
می جان شورا رِه هندِنم کمه
زمستانه،
می دست و پا بازم،
گیلِکه بُو دیهه.
پرنده یا، جی خاطرا نیشه
او موقه کی، پرا گیتان دره، دانِه،
پاییز دوش سر، توفنگ
بهار ململ خیال بال سر
قفس نهه.