Wp/rkt/দাদুল ভূঞাৰ কবিতা
(১) "ফাগুন"
লঠঙা গাছত ফাগুন আইসে,
ধুলাচ্ছন্ন, ঘাটা নাদেখি ।
অ'য় আউল বাউল চুল মেলিয়া
অপেক্ষা কৰে আকঝাকৰা ঝ'ড়ি ।
ফাগুনে আইসে সৰাপাতাৰ খৰমৰণিত
উৰাংফাৰাং মন,
পচোআ বতাস আকজাকে
উৰিয়া নেয়
অ'ৰ বুকেৰ সপোন ।
(২) "ফাগুন আসা ঘাটাদিয়া"
কুন ঘাটাদিয়া আইসে ফাগুন ?
প্রেমিকাৰ আউল বাউল
চুলত ।
চিকন আঙুলেৰ ফাঁকত ।
শুকান বাতাসেৰ ভাঁজত,
ওর্ণা খসায়;
কৰে নাকি অ'ৰ বুকত আলিংগন?
ফাগুন মানেইতো পাগলা প্রেমিক
চেংৰীৰ কাঁচলি উদুঙিয়া
দিয়া যায় অ'ৰ বুকত
লাজ লাজ অনুভৱ ।
মূল : দাদুল ভূঞা
ৰাওবদল :
কন্দর্পজিৎ কল্লোল