Wp/rki/ရခိုင်လျှောက်ထုံး(၂၆)

သူမိုက်ရို့စကားကို မယုံအပ်ကြောင်း လျှောက်ထုံး

တစ်ရံရောအခါ၌ ပြည့်သျှင်မင်းဖလောင်းရေ ရိုးကျွန်းသို့ဆင်ဖမ်းမည် ထွက် တော်မူလီရေ။ မင်းကြီးရေ ဆင်တော်နတ်ရှင်နောင်ကိုစီး၍ ဆင်ရိုင်းကို ဖမ်းအံ့ရေ ငှါ တောတောင်အနှံ့လှည့်ပတ်လီရာ အစာမွတ်သိပ်၍ ပင်ပန်းတော်မူလီရေ။ ထို ရောအခါ အမတ်ကြီးရေ ရေမြေ့မင်းရို့ ဆင်ခြင်အပ်ရေအရာကို ထုတ်ဖေါ်ပြသ၍ မင်းကြီးထံ လျှောက်ထားရေကား-

အရှင်မင်းမြတ်။ ။ရေမြေကိုအစိုးရရေ မင်းရို့ရေ ဆင်ထိန်း၊ မြင်းထိန်း၊ သ ဘင်ရေ၊ မုဆိုး၊ တံငါရို့နန့် အကျွမ်းမဝင်ရာ၊ ပရံ-သူတစ်ပါးရို့ သွေးဆောင်ရာ အရပ်၌လည်းကောင်း၊ ပရံ-သူတစ်ပါးရို့ဆိုလာရေစကား၌ လည်းကောင်း၊ မယုံ မ လားရာ။ သူတစ်ထူးစကားကို ယုံရေအမှုကြောင့် အသက်မွေးယုတ်ရေ မုဆိုး တံငါမှတုံလည်း မှားကြောင်းထုံးဟောင်းရှိပါရေ။ မနူကလက်ပန်းရေ ယောကျာ်းရေ လက်ပန်းပညာအင်္ဂါစုံတတ်သူဖြစ်လျက် ဗလဒေဝနန့် ဆိုင်ြုပိင်ကြမည်ရှိရာ၌ သဝန်တိုဟူရေအမတ်က ဆေးဝါးပီးလီရေ။ ထိုဆေးကိုယုံသဖြင့် ပေါ့လျော့ချေ၍ ဗလဒေဝသတ်ရေဒဏ်ကြောင့် ပွဲအတွင်း ဓနူက သေဆုံးရဖူးလီရေ။

မစ ္ဆရိယ တံငါမူလည်း အခါခပ်သိမ်း မိမိပိုက်ချက်ကိုအလိုရှိရေ ကာလတံငါ တစ်ဦးလှည့်ဖြားဉာဏ်ဖြင့် ငါးအတိကို လှေ၌တင်၍ မစ ္ဆရိယ တံငါအိမ်ဆိပ်သို့ လိုက် လာလီရေ။ မစ ္ဆရိယတံငါက မည်ရေ့အရပ်ကလာသနည်း မေးလီကေ ဂင်္ဂါမြစ်ဝ၌ ပိုက်ခတ်ကောင်း၍ ရခကြောင်း လှည့်ဖြားပြောလီရေ။ ထိုတံငါ လှည့်ဖြားပြော၈၀ ရေစကားကို မစ ္ဆရိယတံငါ ယုံလီ၍ နံက်စောစောထ၍ တပည့်ငါးရာနန့်လားလီပြီး ဂင်္ဂါမြစ်ဝတွင် ပိုက်ချလီရေ။ ပင်လယ်၌ လှိုင်းတံပိုးကြီးစွာဖြစ်လတ်၍ မစ ္ဆရိယတံငါနန့် တပည့်ငါးရာရို့ သေဆုံးကြရေ။

အယုဇ္ဈပူရတိုင်း၌ ဒွါရာဝတီမြို့က ဇမ္ဗူဒီပါကိုအစိုးရရေ ဒသဘာတိကညီနောင် တစ်ကျိပ်ရို့ရေ ပျက်ချိန်နီးလတ်ကေ အမတ်ယုတ် ဂုံးချောစကားကိုယုံကြလီရေ။ ညီနောင်တစ်ကျိပ်ရို့ရေ ရေကစားရာ၌ အမတ်ယုတ်ဧ ဂုံးချောစကားကိုယုံသဖြင့် အချင်းချင်းသတ်ပုတ်ကြ၍ သေဆုံးဘူးလီရေ။ ယင်းသို့ထုံးဟောင်းရှိရေဖြစ်၍ အမှုတကာကို ယုတ္တာယုတ္တိကို မိမိဉာဏ်ဖြင့် ဆင်ခြင်ပြီးမှတစ်ဖန် ပညာရှိရို့နန့် ညှိပြန်ရာရေ။

သူမိုက်အမျာ ဆိုးကောင်းမြှောက်မြှင့် နှိမ့်ချဆိုကေလည်း၊ အကျိုးအပြစ်မရှိ ပညာရှိတစ်ယောက်အပြစ်ကိုကြောက်လျက် အကျိုးလို၍ဆိုရေကိုသာ အလိုရှိအပ်ပါ ရေ။ ထိုသိုထုံးဟောင်းရှိရေနန့်အညီ ရှေးပညာရှိရို့ဆိုခရေစကားမူလည်း- အကြင်သူ၊ လူရို့ဓလေ့၊ မမေ့ရှည်ကြာ၊ မိစ ္ဆာဇီဝ၊ လုံးပမ်းကြ၍၊ အစမထင်၊ ချစ်သျှင်မြတ်ဖျား၊ ဘုရားသာသနာ၊ ရောင်ဝါမဝင်း၊ အလင်းမနှော၊ သဘောမကုန်၊ သူ့ ဘုံနတ်ရပ်၊ ကြမ္မာတတ်မင်း၊ နှောင်အိမ်တွင်းသို့၊ မကင်းဇာတိ၊ မိမိခန္ဓာ၊ သူရာယစ်မျိုး၊ ငါးပါးဆိုးလည်း၊ မညိူှုးမြုကံ၊ တောချုံပိတ်ပေါင်း၊ တဏှာချောင်းတွင်၊ ဥက္ခောင်းမွန်းနစ်၊ အသစ်သစ်သာ၊ ဝိညာဉ်ဧကန်၊ အမှန်တပ်လျဉ်၊ သံယောဇဉ်လည်း၊ မယှဉ်ရေအား၊ ကံသုံးပါးမူ၊ တံခါးဟင်းလင်း၊ သားချင်းချင်းဖြင့်၊ နှိမ်နင်းတတ်စွာ၊ သတ္တဝါကို၊ ပညာဝေ ဖန်၊ အမြင်သန်မှ၊ သူ့ဉာဏ်သူ့ဂုဏ်၊ မသုန်မဖျင်း၊ အလင်းဝိဇ္ဇာ၊ သံသရာ၌၊ ဖီလာမ လား၊ သုံးပါးဗိန္ဓု၊ လဟုသရ၊ အမကြတ်ခြေ၊ အဖြေမပီး၊ ဆိုရေးလိမ္မာ၊ သူ့ပုစ ္ဆာကို၊ လွယ်ကာဖြေရ၊ တစ်ခဏချင်း၊ ြွကင်းမဲ့သိမူ၊ သူတစ်ယောက်စင်၊ ချီးမွမ်းကေမှ၊ လူတွင် လူမြတ်၊ နတ်ကားကြည်ညို၊ မဂ်ဖိုရကြောင်း၊ ဆုမတောင်းလည်း၊ လုံးပေါင်းပြီးစီး၊ ဆုရပြီး တည့်၊ ထုံးမှီကျမ်းလာ၊ သို့အရာတွင်၊ ပညာမပြောင်၊ မောဟဆောင်၍၊ သံကြောင်ပဒ၊ ပရမရို့၊ ဒေါသထူထူ၊ ငြူစူစောင်းမြောင်း၊ မကောင်းစရိုက်၊ သူမိုက်ကုဋေ၊ သင်္ချေသင်္ချာ ညီညာမြှောက်မြှင့်၊ တဖြင့်စုတ်ငဲ့၊ ကဲ့ရဲ့ရှုတ်ချ၊ ဆိုပြန်ကလည်း၊ မြူမျှမသန်း၊ မနွမ်းလီ ရာ၊ ဥပမာကား၊ ဂင်္ဂါရေကြော၊ တိုက်လွင့်မျောရေ့၊ သင်္ဘောရို့တမ်း၊ ဆိပ်ကမ်းမမြင်၊ ပင်လယ်ပြင်၌၊ ဘယ်တွင်ဘယ်သို့၊ ရောက်ရို့သနည်း။ အရေးေြွကလု၊ တရုရုနန့်၊ ဗိုလ်ထု တိစွာ၊ လူတကာထက်၊ သီတာမြစ်လမ်း၊ သိနိုင်စွမ်းရေ၊ ဖြောင့်တန်းမတိမ်း၊ ရွက်သိမ်း ရွက်ဖွင့်၊ ဆိုက်သင့်အရပ်၊ လီကပ်လီကြောင်း၊ မစောင်းရအောင်၊ ဆောင်နိုင်သူအား၊၈၁ တစ်ယောက်သားသာ၊ ထင်ရှားကျော်ရှိန်၊ မာလိန်ခေါ်ကြ၊ ထိုနန့်ဆကေ၊ ဇင်္ဂလသား၊ တရားတီမှာ၊ သိနိုင်ရာလိမ့်၊ မိစ ္ဆာရို့ကံ၊ လောဘလျှံရေ၊ မငံပညာ၊ ဟော့ရမ်းတည်း။ သူမိုက်ရို့လက္ခဏာ ကျမ်းဂန်လာရေမှာလည်း-

ဒေါရေအတ္တံ နဇာနာတိ၊

မောဟောဓမ္မံ နပဿတိ၊

အတ္တသမံနဇာနာတိ၊

ယထာယဒေါရေ

ယောဗာလော အမနုဿဗာလော။

ဟူလျက် သူမိုက်ရို့စကားကို မယုံအပ်ရေအကြောင်း ထုံးဟောင်းကျမ်းဂန်နန့် လျှောက်လီကေ ပြည့်သျှင်မင်းကြီးလည်း ကြည်ညိုတော်မူရကား ရွှေကွမ်းချပ်ကို ပီး သနားတော်မူလီရေ။