Wp/rki/စိတ္တသူကြွယ်
စိတ္တသူကြွယ် ရေ ဂေါတမဖရားသျှင်လက်ထက် သာသနာတော်တွင် တရားစာပီရီးရာတိ ဟောပြောတတ်သောအရာတွင် ဧတဒဂ်ရရေ အမျိုးသားဖြစ်ရေ။ [1]
ရှီးဘဝက ဆုတောင်း
[edit | edit source]ပဒုမုတ္တရဖရားလက်ထက်
[edit | edit source]အချိန်မှာ ဒေဘဒ္ဒကမ္ဘာမှ ကမ္ဘာတစ်သိန်းထက်ကာလ ပဒုမုတ္တရဖရားသျှင်လက်ထက်တွင်ဖြစ်ရေ။ ဟံသာဝတီဟု နာမည်ရရေ တိုင်းပြည်တွင် စိတ္တသူကြွယ်ရေ မြတ်သောအမျိုး၌ ဖြစ်လီရေ။ ပဒုမုတ္တရဖရားသျှင်ရေ ဒါယကာတစ်ယောက်ကို တရားစာပီဟောပြောတတ်သောအရာ၌ ဧတဒဂ်ထားစော်ကို မြင်ကေ အလှူအတန်းပီးကာ မိမိလည်း ထိုသူပိုင် ဖြစ်ချင်ပါရေဟု ဆုတောင်းခရေ။ [1]
ကဿပဖရားသျှင်လက်ထက်
[edit | edit source]ကဿပဖရားသျှင် လက်ထက်တော်အခါက စိတ္တသူကြွယ်ရေ မုဆိုးဘဝ၌ ဖြစ်ခရရေ။ တောထဲဝယ် သားငါးအယှာထွက်လာသော မုဆိုးရေ ဖရားသျှင်ဧ့ တပည့်သားတစ်ယောက်ကို မြင်လီရေ။ ယင်းခါ မုဆိုးက အိမ်မှဆွမ်းကို ယူကာ ဆွမ်းလှူလီရေ။ ယပြီးနောက် ပန်းနံ့သာရို့နန့် လှူဒါန်းပူဇော်ခရေ။ မုဆိုးလည်း "အကျွန်ုပ်ရေ ပန်းလှူရသော အမှုကို နှစ်သက်ရေ။ နှစ်သက်ရေ ပန်းလှူရသော ကောင်းမှုကို ပြုရရေအတွက် သံသရာဝယ် ဖြစ်လေရာ ဘဝတိုင်းတွင် အများကြီးသော လာဘ်ကာရရို့ ရဟိကာ အဆင်းငါးပါးဟိသော ပန်းမိုဃ်းရေ ကောင်းကင်မှ ရွာပါစီ" ဟု ဆုတောင်းဧ့။ ဖရားတပည့်သားတော် အသျှင်လည်း ပြည့်စေဟု ဆုပီးဗလင်ရေ။ အသျှင်လည်း မုဆိုးဧ့ အလိုကိုသိအနိန်နန့် ဒွတ္တိံ သာကာရ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို သင်ပီးဗလင်ရေ။ ဒကာမုဆိုးလည်း အသက်သျှင်သမျှ ကာလလုံးလုံး ကုသိုလ်ကောင်းမှု ပြုဧ့။ သေလွန်ကေ နတ်ပြည်သို့ ရောက်လီရေ။ သူပြုခရေ ကောင်းမှုကုသိုလ်ဧ့ အကျိုးရေ အကျိုးပီးမြန်လီရေ။ နတ်ပြည်၌ ဖြစ်သော တနားသျှေမှာပင် သူဧ့ဗိမာန်ဝယ် နတ်ပန်းမိုဃ်းရေ ဒူးဆစ်မျှ မြုပ်အောင် ရွာလီရေ။ သူဧ့ ပန်းပူဇော်ရသော ကုသိုလ်ရို့ဧ့ အကျိုးကြောင့် အခြားသော နတ်ရို့ဧ့ အဆင်းထက် သာလွန်လီရေ။ [1]
အနာဂါမ်ဖြစ်ခြင်း
[edit | edit source]ကဿပဖရားသျှင်လက်ထက်မှစကာ နတ်ဘဝ၊ လူ့ဘရို့၌သာ ကျင်လည်ခကာ ဂေါတမဖရားသျှင်လက်ထက်တွင် စိတ္တသူကြွယ်ဆိုပနာ ဖြစ်လီရေ။ စိတ္တသူကြွယ်ရေ မဂဓတိုင်း၊ မစ္ဆိကသဏ္ဍပြည်တွင် သူဌေးမျိုး၌ ဖြစ်လီရေ။ မွီးဖွားသောခဏ၌ပင် အဆင်းငါးပါးဟိသော ပန်းမိုဃ်းရို့စွာ တိုင်းပြည်လုံးအနှံ့ ပုဆစ်ဒူးမျှကျွံအောင် ပန်းမိုဃ်းရွာလီရေ။ ပြည်လုံးအနှံ့ ပန်းမိုဃ်းရွာစော်ကို အကြောင်းပြုပနာ နာမည်ကို စိတ္တဟု မှည့်လီရေ။ စိတ္တသူကြွယ်သူ အရွယ်ရောက်ကေ အိမ်ရာတည်ထောင်ရေ။ ဖခင်သူဌေးကြီး ကွယ်လွန်ပြီးကေ အမွီဆက်ခံရေအခါ မစ္ဆိကသဏ္ဍပြည်ဧ့ သူဌေးကြီး ဖြစ်လာရေ။ တနိန့်ရေအခါတွင် ပဥ္စဝဂ္ဂီငါးဦးရို့တွင် တစ်ဦးဖြစ်သော မစွာနာမထေရ်ကို ဖူးတွိ့ရလီရေ။ ယင်းခါ ကြည်ညိုကာ အမ္ပါဋကာရာမ ဟု နာမည်တွင်သော ဟင်းခင်းတွင် ကျောင်းဆောက်လုပ်လှူဒါန်းကာ အလုပ်အကျွေးပြုလီရေ။ အသျှင်မစွာနာမရေ စိတ္တသူကြွယ်အား တရားဟောရေအခါ အကျွတ်တရားရရားကေ အနာဂါမ် ဖြစ်လီရေ။ [1]
ဘုရာသျှင်အား ဖူးမြီာ်ခြင်း
[edit | edit source]အနာဂါမ်ဖြစ်ကေလည်း ဖရားသျှင်အား တွိ့ကာ ဖူးမြီာ်ဖူးခြင်း မဟိသေးပေ။ မစ္ဆိကသဏ္ဍနန့် ရာဇဂြိုဟ်ပြည်ရေ ယူဇနာသုံးဆယ် ကွာဝီးဧ့။ ဖရားဖူးလားရန် ဝန်လေးပါးတိကို ဂါရီပေါ်တင်လေဧ့။ ယင်းချင့်အပြင် မိမိနန့်အတူ ဖရားအတူဖူးရန် ဖရားဖူးပရိသတ်တိကိုခေါ်ဧ့။ ပရိသတ် နှစ်ထောင်နန့် ခြံရံကာ ရာဇဂြိုဟ်သို့ ဖရားဖူး လားလီရေ။ လားရာ ခရီးလမ်းတလျှောက်တွင် နတ်ရို့စွာ ပူဇော်ကြလီရေ။ ဖရားသျှင်ထံသို့ ရောက်ပြီးကေ ဟိခိုးပူဇော်ရေအခါ အဆင်းငါးပါးဟိသော ပန်းမိုဃ်းရို့စွာ ရွာလီရေ။ စိတ္တသူကြွယ်ရေ အယနတရားကို ကြိုက်နှစ်သက်ဧ့။ ဖရားသျှင်ရေ ဒါယကာ ကြိုက်နှစ်သက်တတ်သော အယနတရားခြောက်ပါးကို အကျယ်တဝင့် ဟောပြောတော်မူရေ။ သူဌေးလည်း ဖရားသျှင်ထံတွင် လဝက်ခန့် နိန်ပြီးကေ အလှူအတန်း ပြုခရေ။ ဖရားသျှင်နန့် ရဟန်းသံဃာတော်ရို့အား လှူတန်းပြီးပြီးကေ ပြန်လာရာ လပ်ဖြစ်နိန်ရေ ဂါရီငါးရာရို့စွာ နတ်ရို့ဧ့ ရတနာ ခုနစ်ပါးရို့နန့် ပြည့်လီရေ။ [1]
ပညာဟိရို့ဧ့ အကျင့်သုံးပါးနန့် ပြည့်စုံခြင်း
[edit | edit source]စိတ္တသူကြွယ်ရေ ပညာဟိဧ့။ ပညာဟိရို့ဧ့ အကျင့်ကို ကျင့်ဧ့။ ပိဋကတ်သုံးပုံကို စ-လယ်-ဆုံး သုံးပါးစလုံး မွှေနှောက်ချောက်ချားစေနိုင်ရေ။ စိတ္တသူကြွယ် ပြည့်စုံရေ ပညာဟိရို့ဧ့ အကျင့်သုံးပါးရို့မှာ -
(၁) သူ့မီးခွန်းကို အသင့်အားနန့် သိသာအောင် ဖြေတတ်ခြင်း။
(၂) မိမိလည်း အသင့်အားနန့် ဖြေသာနိုင်အောင် သူတပါးကိုလည်း မီးတတ်ခြင်း။
(၃) အသင့်အားနန့် သိသာအောင် ဖြေလေကေလည်း နှစ်လိုအားပါစွာဖြိုက်ကော ကောင်းချီးပီးတတ်ခြင်း။ [1]
ဧတဒဂ်ရခြင်း
[edit | edit source]တခါကေ ဖရားတပည့်သားတော်ရို့အား သူကြွယ်ရေ တစ်ခုသော ပြဿနာကို မီးလီရေ။ နိရောဓသမာပတ်ဝင်စားသူစော် စိတ်မဟိ၊ သေသောသူစော်လည်း စိတ်မဟိ။ ထိုနှစ်ခုတွင် ထူးခြားချက်ကို ဖြေပီးရန် ဖြစ်လီရေ။ ဖရားတပည့်သားတော်ရို့ဧ့ အဖြေမှာ သေသောသူစော် အသက်ဣန္ဒြေမဟိ။ မျက်စိ၊ နား၊ ပါး အစဟိစော်ရို့နန့် ဖောက်ပြန်ဧ့။ နိရောဓသမာပတ်ဝင်စားသူစော် အသက်ဣန္ဒြေဟိဧ့။ ယကေလည်းသော မျက်စိ၊ နား၊ ပါး အစဟိစော်ရို့နန့် မဖောက်ပြန်ဟု ဖြေကြားဧ့။ သူကြွယ်လည်း အဖြေကို ကကောင်းနှစ်သက်ဧ့။ ချီးမွမ်းထောပနာပြုကာ ဝန်လေးပါးရို့နန့်လှူဒါန်းလီရေ။
မြတ်စွာဖရားသျှင်ရေ သူကြွယ်ဧ့ ပညာကျေးဇူးတိကို အကြောင်းပြုပနာ တရားစကားကို ဆိုတတ်သော ဒါယကာရို့တွင် ဧတဒဂ် ပီးတော်မူခရေ။ [1]