Wp/isv/Кыјевска Рус

Кыјевска Рус в 11. столєтју

Кыјевска Рус, такоже Старорусска држава или Стара Рус, была срєдњевєчна држава во сєверовозходној Европє. Она возникнула вслєд обједињенја чести возходнословјанскых и угрофинскых племен под владоју кнезев из рода Рјуриковичеј в 9. столєтју. Послє 1240 года, послє монголского напада, Рус прєстала имати централну владу в Кыјеву и хисторики мнет ту дату концом јествованја Кыјевској Руси.

Кыјевска Рус зародила се на трговом пути «од варјагов до греков» (такоже «варјажскы пут», «Източны пут», «Трговы пут») на земјах източнословјанскых и угрофинскых племен. «Рус» јест назва скандинавского народа, кторы был елитоју Кыјевској Руси в почетку јеј јествованја.

Назва

В русској, совєтској и росијској книжевности јествујут нєколико пријетых хисториографичных назв државы, кторе доминовали в разны час — «Старорусска држава» (rus.: Древнерусское государство), «Стара Рус» (Древняя Русь), «Кыјевска Рус» (Киевская Русь), «Кыјевска држава» (Киевское государство).

Слово «старорусскы» (древнерусский) не одповєдаје дєљенју стародавности Западној и Централној Европы и примєњаје се к Руси за домонголскы период 9 — 14 столєтиј.

Тутчасна назва, «Кыјевска Рус», зародила се в 19 столєтју, ктору впрво изкористал украјинскы и росијскы филолог Михајло Максимович в својем труду «Откуда идёт русская земля» («Одкуд иде руска земја») 1837 рока за географично означенје изкључно Кыјевского кнежства, једночасно со словокомбинацијами «Чрвєна Рус», «Суздаљска Рус» и др. В том же значенју јего користали Сергеј Соловјов («Рус Кыјевска», «Рус Черниговска», «Рус Ростовска или Суздаљска»), Николај Костомаров и Дмитриј Иловајски.

Самоназва житељев Руси в лєтописах јест слово русин, кторо во множинє јест русь или русьскыи.. Самоназвоју краја были crkovnoslov.: рѹсь, рѹсьскаѧ землѧ (такоже староизточнословјанскым).

Внєшње линкы

• Tutoj članok imaje prěvod iz članka "Киевская Русь" v Vikipediji na russkom (spis avtorov; dozvoljeńje CC BY-SA 4.0).