Wp/grc/Ὕπνος (μυθολογία)

Θάνατος καὶ Ὕπνος τὸ τοῦ Σαρπηδόνος δέμας κατακλίνουσιν (κρατήρ περὶ 515 π.Χ.)

Oἱ Ἕλληνες οἱ ἀρχαῖοι ἐνόμιζον τὸν Ὕπνον θεόν καὶ δαίμονᾰ εἶναι. Έν τῇ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων μῡθολογίᾳ γάρ Ὕπνος ό τῆς ύπνου ό ὁμώνυμος θεός ἦν. Οἱ τοῦ Ὕπνου υἱοί ἦσαν:

• Μορφεύς
• Φοβητώρ ἢ Ἴκελος
• Φαντασός

Ἐξώτερικοι σύνδεμοι

Ἴδε τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τά ἄλλα περὶ

τοῦ Ὕπνου

Αὕτη ἡ δέλτος δεῖ παρεκταθῆναι. Βοήθησον μετὰ τῆς σῆς εἰσφορᾶς τῇ ἐργασίᾳ ταύτῃ.