Wp/grc/Ναὸς Ἁγίου Σεβήρου (Ἐρφούρτη)

Ὁ ναὸς Ἁγίου Σεβήρου ἐν τῇ Ἐρφούρτῃ

Ὁ Ναός Ἁγίου Σεβήρου (Γερμανιστι: "Severikirche") ῥωμαιοκαθολικόν ἱερόν ἐν τῇ μέσῃ Ἐρφούρτῃ ἐστίν.

Διήγησις

Ἡ ἐντύπωσις τῶν ναρθήκων τήσδε τῆς ἐκκλησίας, γοτθική τοι ἐκκλησία τις μετά λεπτών κολωνών, τοὺς ἐπισκεπτουμένους ἐκπλήττει. Καὶ πάλιν, ὑπάρχουσιν πολυάριθμα έργα τέχνης ἐνταύθα, π.χ. ἡ καθιστή μορφή τοῦ Ἁγίου Σεβήρου εἰς τὴν μεσημβρινήν πύλην (1375), ὁ Ιωάννης ὁ Βαπτιστής (γλυπτική, περίπου 1363), άγαλμα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης (1460), μία Παναγία μετά τοῦ Χριστού εἰς τὰ γόνατα (1480), βωμός τῆς Μαρίας (τρίπτυχον) εἰς τὴν βόρειον πτέρυγα (1510), ένα βήμα ἐπιταφικόν (1576), εἷς ὑψηλός βωμός (1670-1680), κάλυμμα τοῦ οργάνου τοῦ συρμού Μπαρόκ (1714), ίδιον τὸ όργανον ἐκ τοῦ ἐργαστηρίου Κλάϊς/Klais (1930) καὶ ὁ Άνθρωπος τῶν θλίψεων ἀπό τῆς Hildegard Hendrichs ἀπό τῆς Ερφούρτης (1953).

Εἰδικά ἀριστουργήματα δήτοι εἰσίν: ἡ Παναγία τοῦ Johann Gerhart (περίπου 1340), ἡ σαρκοφάγος τοῦ Ἁγίου Σεβήρου (1360-1370) μετά ὠραίας πλάκης, μία κολυμβύθρα μετά θόλου 15 μετρά υψηλής (1467, ἐξ ἀμμίτου) ἐκτύπωμα ἐξ ἀλαβάστρου τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ (1467) - ίσως τὰ τελευταία δύο πράγματα ἐδημιουργήθησαν ὑπό τοῦ ἰδίου ἀνδρός.

Ούτος ὁ ναός ἔχει καὶ μάλιστα πολλούς κωδώνας. Πέντε εἰσίν ἀπό τοῦ τέλους τοῦ 15οῦ αἰώνος καὶ πέντε είναι ἀπό τοῦ 1952 καὶ τοῦ 1962.

Ἱστορία

Περί τῆς προώρης ἀρχιτεκτονικής ἱστορίας τῆς ἐκκλησίας δυστυχώς οὐχ ὑπάρχουσιν πηγαί. Ἀλλά εὑρίσκεται ὅτι τουλάχιστον ἦν ήδη ένα ὅσιον δώμα ώδε, δηλαδὴ τὸ Μοναστήριον Ἁγίου Παύλου τοῦ γυναικείου τμήματος τῶν Βενεδικτίνων (ήδη ἀπό τοῦ 8ού αἰώνος). Τῷ 836 τὰ λείψανα τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ῥαβέννας, τοῦ Ἁγίου Σεβήρου, τῆς συζύγου αὐτού, τῆς Αγίας Βινσεντίας/Vincentia καὶ τῆς θυγατρός, τῆς Αγίας Innocentia, μετηνέχθησαν εἰς ταύτην τὴν μονήν. Ὁ Σεβήρος ἐγένετο τότε, ξὺν τῷ Ἁγίῳ Παύλῳ, ὁ πνευματικός πολιούχος τοῦ ναού.

Καίπερ πολλῶν ἐπισκευῶν ποιηθείσων ἐπαρουσίασαν βάδην πολλαί ἀρχιτεκτονικαί ζημίαι. Ἐπίσκοποι ἑν όλῃ τῇ αὐτοκρατορίᾳ προωθούντο τὴν ἀνέγερσιν τοῦ ναού ἀπό τοῦ 1275 έως τὸ δευτέρου μέσου τοῦ 14ού αἰώνος. Τὸ πάλαι ῥωμανικόν οίκημα σήμερον έτι εἰς την κάτοψιν τῆς γοτθικής ἐκκλησίας αναγνώναι δύναται. Τῷ μεγάλω πυρί τοῦ 1472 μέρη τοῦ ναού κατεστραμμένα ἦσαν. Μετά ταύτα ήλθον νέα στεγή καὶ ὁ κεντρικός πύργος. Μεταξύ τοῦ 1633 καὶ τοῦ 1635 ὁ ναός προτεσταντικός ἦν.

Πηγή

Schareck, Andreas: Erfurt, Mitteldeutscher Verlag, Halle 2013, ISBN 978-3-95462-005-0, p. 26-27

Οὐικικοινά

Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ Ναού Αγίου Σεβήρου