Wp/grc/Μαρτῖνος Λούθηρος

Ὁ Μαρτίνος Λούθηρος (Martin Luther) - γεν. τῇ 10 Νοεμβρίου τοῦ 1483 ἐν τῷ Άϊσλεμπένι/Eisleben (Σαξωνία-Άνχαλτ, θαν. τῇ 18 Φεβρουαρίου τοῦ 1546 - Γερμανὸς θεόλογος καὶ ἱδρυτὴς τοῦ Γερμανικοῦ Προτεσταντισμοῦ ἦν.

Βίος[edit | edit source]

Τῷ 1484 ἡ οἰκογένεια ἐνοικεῖ τὴν κώμην Μανσφέλδω/Mansfeld / Σαξωνία-Άνχαλτ. Προετοιμασμένος ἐν σχολαῖς τοῦ Μανσφέλδου/Μάνσφελτ, Μαγδεβούργου καὶ Αΐζεναχ φοιτητὴς γίγνεται ἐν ἔτει 1501 τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἐρφούρτης. Ἐκεῖ σπουδάζει πρῶτον περὶ τὰ νομικά, ἀλλὰ μετ΄ ὀλίγον στρέφεται πρὸς τὰς ἀνθρωπιστικὰς σπουδάς, τὴν σχολαστικὴν φιλοσοφίαν καὶ τὴν θεολογίαν. Ἐν ἔτει 1505 γίγνεται πτυχιοῦχος.

Ῥιφθεὶς ὑπὸ σοβαρῶν ἀσθενειῶν εἰς θρησκευτικὴν κρίσιν, εἰσέρχεται εἰς τὸ Μοναστήριον τῶν Αὐγουστινιανῶν τῆς Ἐρφούρτης, ἐν ᾧ καὶ βοηθήσαντος τοῦ ἡγουμένου Ἰωάννου Στάουπιτς/Staupitz, λαμβάνει νέας θρησκευτικὰς πεποιθήσεις. Ἐξ αὐτῶν ὕστερον γίγνεται ἡ Μεταῤῥύθμησις. Χειροτονία ἦν ἐν τῇ Μητροπόλει τῆς Ἐρφούρτης ἐν ἔτει 1507. Μετὰ ἑν ἔτος διορίζεται καθηγητὴς τῆς φιλοσοφίας παρὰ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βιτεμβέργης καὶ μετὰ διαμονὴν ἐν τῇ Ρώμῃ (1511), γίγνεται διδάκτωρ θεολογίας τῷ 1512.

Ἀντὶ τῆς σημασίας τῶν λεγομένων καλῶν ἔργων ἐρευνᾷ ὁ Λούθηρος τὸ δόγμα τῆς χάριτος. Ἤδη πρὸ τοῦ 1517 - λέκτωρ ὤν, ἱεροκήρυξ, ταγματικὸς ἐπιτηρητὴς καὶ συγγραφεύς - ἐδημοσίευε το τόδε πρόγραμμα το αντισχολαστικόν. Ενοχλημένος τη πωλήσει των συγχωροχαρτίων υπό του Ιωάννου Τέτσελ, γράφει τας καλουμένας "95 Θέσεις". Κατά τον μύθον επεκόλλησεν αυτάς εις τον τοίχον του Ανακτορικού ναού της Βιτεμπέργης.

Λούθηρος φυγάς[edit | edit source]

Πρέπει τον Λούθηρον εν τω Οκτωβρίω του 1518 απολογείσθαι προ του καρδιναλίου Θωμά Καγετάνου/Caietanus εν τη Αυγούστη . Εκείθεν φεύγει μη αλίσκεσθαι καταλιπών το θέλημα "κάλλιον δηλούν τα πράγματα εις τον Πάπαν". Εν έτει 1519 αμφισβητείται εν τη Λειψία συν τω Ιωάννη Εκ/Eck. Τη 10 Δεκεμβρίου 1520 καίει το παπικόν έγγραφον αφορισμού. Τη 15 Ιουνίου του 1520 γράφει τα τρία δυνατά γραπτά της Μεταρρυθμίσεως: «An den christlichen Adel deutscher Nation», «Die babylonische Gefangenschaft der Kirche», «Von der Freiheit eines Christenmenschen» και υπερασπίζεται τας εαυτού γνώμας τη 17 και τη 18 Απριλίου 1521 προ της Διαίτης του Βορμς.

Σώζεται από της αυτοκρατορικής απαγορεύσεως υπό του Σαξονικού εκλέκτορος Φρειδερίκου του Σαφούς. Μένει εν τω Πύργω του Βάρτμπουρκ, ου ερμηνεύει την Καινήν Διαθήκην εν 10 μησί, η εν έτει 1522 τυπώνεται. Κατά τον Μάρτιον 1522 αναστρέφεται εις την Βιτεμβέργην δια εξασθένησιν της εκεί εικονομαχίας. Σύζυγος της Αικατερίνης φον Μπόρα/von Bora γίγνεται τη 13 Ιουνίου 1525. Εν έτει 1524 την μοναχικήν συνήθειαν εξέδυσε.

Η Μεθαρρύθμισις νικά[edit | edit source]

Ο ίδιος ην εν αποτόμω αντιθέσει των Αναβαπτιστών και του Πολέμου των Χωρικών. Διατηρησόμενος την αρχήν των ηγεμόνων ιδρύει νέας ανεξαρτήτους εθνικάς εκκλησίας. Τη πρώτη επισκέψει ("Kursächsische Kirchenvisitation", 1527-1529), δυοίς κατηχήσεσι (1529), τη ολοκληρώσει της μεταφράσεως της Αγίας Γραφής (πρώτον του 1534: ούτως ο Λούθηρος και γίγνεται πολύ σημαντικός υπέρ της νέας Γερμανικής γλώσσης) ούτος ο άνθρωπος τίθησι τας βάσεις μιάς νέας λαϊκής πεποιθήσεως.

Οι ύμνοι αυτού έχουσιν μεγάλην δύναμιν και θέρμην. Των εξ τέκνων επέζησαν τέσσερεις. Ο έσχατος άρρην απόγονος απέθανε εν έτει 1759.

Πηγαί[edit | edit source]

Brockhaus' Kleines Konversations-Lexikon, 5ά έκδωσις, τομ 2. Λειψία 1911, σ. 95, α πάντα αναγιγνώσκονται τήδε.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[edit | edit source]

Οὐικικοινά

Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ του Λουθήρου

Πολλά ενδιαφέροντα περί του μεθαρρυθμιστού