Wp/grc/Μέγαρον τοῦ Μόλσντορφ
Τὸ Μέγαρον τοῦ Μόλσντορφ (Γερμανιστί: Schloß Molsdorf) εὑρίσκεται ἐν τῇ ἀκρὴ τῆς Ἐρφούρτης οὐ μαρκρὰν ἀπὸ τοῦ Ἄρνσταντ. Περιβάλλεται παραδείσῳ θαυμαστῷ.
Ἑκ τοῦ 1998, συντηρεῖ τὸ ἵδρυμα Thüringer Schlösser und Gärten καὶ τὰ ἀνάκτορα καὶ τὴν ὀρμαχήν. Διὰ τὸ μουσεῖον το ἔντος τοῦ μεγάρου ὂν ὑπεύθυνή ἐστιν ἡ πόλις αὐτή.
Τὸ μουσεῖοω περᾷ περιηγήσεις διὰ τὰ πομπικὰ διαμερίσματα, τὰς ἐκθέσεις τὰς ἐπικαίρας ἑν τῇ Καμάρᾳ τοῦ πύργου καὶ θησαυρίζει δύο συλλογὰς ἐν τῷδε τῷ κλείστρῳ: τὰ ἔργα τὰ καταλειφθέντα τοῦ ζωγράφου Otto Knöpfer καὶ συλλογήν τινα χρημάτων ἐρωτικῶν τὲ καὶ γραφικῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος.
Ἱστορία[edit | edit source]
Ηδη ἀπὸ τοῦ 16-οῦ αἰῶνος αἱ πρῶται μνήμαι ἑστιν περὶ ὑδροφρουρίου ἐν τῷ Molsdorf. Ἀλλὰ ἡ ἄκμη αὐτοῦ ἦν τῷ μέσῳ αἰῶνι τῷ 18-ῷ, ὅτε ὁ κόμης Gustav Adolf von Gotter (1692-1762) ἐκτίσατο τὸ μέγαρον κατὰ τὸν ῥύθμον Μπαρὸκ ἐπὶ τοὺς τοίχους τοῦ ὑδρωφρουρίου τοῖς ἔτεσι μεταξὺ τῶν 1734-1740. Τόδε τὸ μέγαρον οὐ μόνον μνημεῖον ἐξαιρετικῆς καλλονῆς ἐστιν, ἀλλὰ διαδίδωσι ἐπίσης ἐνίας καλὰς ἱστορίας ἀπὸ τῆς ἐρωτικῆς ζωῆς τοῦ κόμητος. Οὗτος ἑωρτάζετο ἐνταῦθα τὰ έτη 1733-1748 συχνῶς κατὰ τὸ σύνθημα τῆς ζωῆς ἑαυτοῦ δηλαδή: "Vive la joie / Ἄνω ἡ χαρά!"). Ἔτι καὶ ταῖς ἡμετέραις ἡμέραις αἰσθανῃ τοιοῦτον πνεῦμα ἐν τοῖς θαλάμοις τῶν ἀνακτόρων. Αὐτὸς οὐκ ἦν μόνον ἄνθρωπος τρυφῶν, ἀλλὰ καὶ πρεσβευτής τις ἐξαίρετος τῆς ἐποχῆς τῆς ταύτης.
Ἄνθρωπος 40 ἐτῶν ὦν ἐτέλεσε τόδε τὸ ὄναρ τὸ μέγα: ἔχειν παλατίον διὰ διασκεδάσεις. Τὸ παλαιὸν φρουρίον ἐστρέφετο εἰς δόμην ἡδοῦς μετὰ μεγάλου κήπου Γαλλικοῦ. Ἡ ἰχνογραφία τῶν ὅλων αὐτῶν βλέπεται ὡς τήμερον. Παράδεισος καὶ μέγαρον μάλα συνδεδεμένα μεταξὺ ἑαυτῶν εἰσιν. Τὰ οἰκήματα ἀναπτύσσονται διὰ μεγαλῶν θυρῶν εἰς τὴν ὀρμάχην. Καὶ τὰ ἀγάλματα προσόψεως ὑπογραμμίζουν ζεῦγμα λογικὸν μεταξὺ τοῦ ἐντὸς καὶ τοῦ ἐκτός.
Ο κήπος ἦν τότε γνωστὸς διὰ τὴν πλούσιαν ἀνδριάντοποιητικὴν αὑτοῦ. Λόγῳ 150 στοιχεῖά ποτε ἔδοκαν τῷ παραδείσω πριγκηπικὴν ὠπήν. Οἱ πλεῖστοι ἠφανίσθησαν τὴν πάροδον τοῦ χρόνου, ἔνια κόμματα εὑρίσκονται τήμερον ἐντὸς λιθοκαρακτικοῦ ὑπαίθρου μουσείου παρὰ τοῦ μεγάρου.
Ο κόμης πάντοτε ἐν τῶν χρημάτων ἀπορία ἦν. Καιπὲρ λαβὼν βοήθηειαν παρὰ τοῦ βασιλέως τῆς Πρωσίας καὶ λαχὼν δύο μεγάλων κερδῶν ἐν παιγνίῳ τύχης, ἐπωλησα ἀκουσίως τὰ ἁπάντα ἤδη τῷ ἔτει 1748.
Τὰ μετὰ τὸν Gotter[edit | edit source]
Ὅμως, καὶ τοῖς ἐπομένοις ἰδιοκτήταις διατήρησις τῶν γιγαντείων παραδείσων δαπανηροτέρα ἦν. Οὕτως αἱ ὀρμάχαι κατὰ μικρὸν ἐγένοντο ἁπλοῦν τοπεῖον. Ἔπειτα λοιπὰ τῆς παλαιὰς ἀγλαίας βλπεπεις ἔτι ἐν τῇ δυτικῇ ἄκρῃ: μεγάλην λεωφόρον τῶν δένδρων καὶ μίαν σιδερένιαν καγκελόπορταν. Τὴν ἁρμονικὴν ἀντίθεσιν μετὰ τῆς προσόψεως τοῦ μεγάρου ἀποτελεῖται τήμερον χλόη ἥσυχος. Ἀπὸ τῆς ἀντιθέτης πλευρᾶς θέα πρότερον μέχρι τη~ς νάπης τοῦ ποταμοῦ Γκέρα ἦν; τοῖς ἔτεσιν 1930-οῖς ἐκόφθη τῇ κατασκευῇ τοῦ αὐτοκινητοδρόμου.
Τὰ νῦν[edit | edit source]
Μετὰ πολλὰ ἔτη ἀνακαινίσεων τὸ μέγαρον πάλιν ἀνεῴχθη πᾶσι τοῖς πολίταις τῷ ἔτει 1966-ῷ. Τὸ Sanssouci τῆς Θουριγγίας νῦν περίφημον περιηγητικὸν τέρμα ἐστίν. Τοῖς ἐπισκεπτομένοις παρέχεται ὧδε κόσμημα ἰδιαιτέρας γοητείας. Καὶ συναυλίαι γίγνονται κανονικὼς ἐν τῇ αἰθούσῃ χοροῦ.
Ἑγγὺς τοῦ μεγάρου προτεσταντικὴ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐστίν.
Πηγή[edit | edit source]
|
Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ παλατίου Μόλσντορφ |
