Wp/grc/Ιερώνυμος

 Τοῦτο τὸ λῆμμα ἐγράφη ἐν τῇ Κοινῇ διαλέκτῳ.

Ἄγιος Ιερώνυμος

Ἰερώνυμος (περὶ 342–347 – 30 Σεπτεμβρίου 420) ἦν ἱερεὺς Χριστιανικὸς, θεολόγος, ἱστορικός καὶ μεταφραστὴς τῆς γραφῆς, οὗ ἡ φιλολογικὴ καὶ ἀσκητικὴ ζωή ἐπέδρασεν βαθέως ἐν τῇ Λατινικῇ Ἐκκλησίᾳ. Διὰ τῆς μετάφρασής του τῆς Γραφῆς εἰς τὴν Λατινικήν (ἡ ὀνομαζομένη Vulgata) καὶ διὰ τῶν πολυάριθμων ἐρμηνειῶν καὶ ἐπιστολῶν αὐτοῦ ἔλαβε διαχρονικὴν σημασίαν.

Ὁ Βίος καὶ ἡ Παιδεία

Ὁ Ἰερώνυμος ἐγεννήθη ἐν Στρίδωνι, χωρίῳ ἐπὶ τῆς ὁριακῆς Δαλματίας καὶ Πανονίας, ἐν οἰκίᾳ Χριστιανικῇ Ἰλλυρικῆς καταγωγῆς. Μετέβη εἰς Ῥώμην πρὸς σπουδὴν Ῥητορικῆς καὶ φιλοσοφίας, ἀλλ’ μετὰ τὴν μεταστροφὴν αὐτοῦ ἐδέξατο τὸν ἀσκητικὸν βίον, διετρίβη ἐν τῇ ἐρήμῳ Συρίας καὶ ἐν τῇ Ἀνατολῇ ἐγκαταστάθη πρὸς μελέτην τῆς γραφῆς καὶ ἀσκητικὴν ζωήν.

Μετάφρασις Γραφῆς καὶ Συγγράμματα

Ἡ μέγιστη συνεισφορά αὐτοῦ ἦν ἡ μετάφρασις τῆς Γραφῆς εἰς τὴν Λατινικήν. Ἀρχικῶς περὶ 382 ἐξελέγξατο τὰ πρὸ τῶν Λατινικὰ ἐκδοθέντα τῆς Καινῆς Διαθήκης, μετὰ δὲ μετέφρασεν τμήματα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐκ τῶν Ἑβραϊκῶν ἀντὶ τῆς Ἑλληνικῆς Μεταφράσεως (ἡ Ἑβδομήκοντα). Ἐποίησεν δὲ καὶ συλλογὴν βιογραφιῶν Χριστιανῶν συγγραφέων, De Viris Illustribus, περὶ 392–393, περιέχουσα τὰς βιογραφίας 135 συγγραφέων Χριστιανῶν. Ἔγραψεν ἐπιστολάς πολυάριθμους, οἷον Epistula 22 καὶ Epistula 108 πρὸς Εὐστοχίαν, περὶ ἀσκητικῆς, μελέτης γραφῆς καὶ Χριστιανικῆς ζωῆς.

Ἀσκητικὴ Ζωὴ καὶ Ποιμαντικὴ

Ὁ Ἰερώνυμος διετρίβη ἐν ἀσκητικῷ βίῳ, ἐν τῇ ἐρήμῳ Συρίας καὶ ἐν Βηθλεὲμ ἐγκαταστάθη διὰ τριάκοντα ἔτη καὶ πλέον. Ἐδίδασκεν καὶ ἐπεβοηθεῖτο Ῥωμαία γυναικῶν ἀριστοκρατικῶν, ὡς Παύλα καὶ Εὐστοχία, περὶ παρθενίας, γραφικῆς μελέτης καὶ μοναχικῶν ἀσκητικῶν πρακτικῶν.

Κληρονομία καὶ Τιμὴ

Ὁ Ἰερώνυμος τιμᾶται ὡς ἅγιος ἐν Καθολικῇ, Ἀνατολικῇ, Ἀγγλικῇ καὶ Λουθηρανικῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἐν τῇ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ ἐνέπαινος ὡς Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, καὶ προστάτης μεταφραστῶν, βιβλιοθηκῶν καὶ ἐγκυκλοπαιδιστῶν. Ἡ Λατινικὴ μετάφρασις τῆς Γραφῆς ἐγένετο κανών διαχρονικῶς, καὶ αἱ ἐρμηνεῖαι καὶ ἐπιστολαὶ αὐτοῦ ἔτι ἀποκαλύπτουσι τὴν πρώιμον Χριστιανικὴν ἐρμηνείαν.

Ἱστορικὴ Σημασία καὶ Ἐπιρροή

Ὁ Ἰερώνυμος κατέχει κεντρικὸν μέρος ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς βιβλικῆς φιλολογίας καὶ τῆς Δυτικῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐπιμονὴ αὐτοῦ πρὸς τὴν Ἑβραϊκὴν πηγήν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μετέβαλεν τὰς ἐπιστημονικὰς προτεραιότητες καὶ ἐστερεώθησαν αἱ γλωσσικαὶ βάσεις τῆς Δυτικῆς βιβλικῆς μελέτης. Παρά τὰς ἐνίοτε διαφωνίας περὶ τῆς ἀσκητικῆς καὶ θεολογικῆς αὐτοῦ θέσεως, ὁ πολυμερὴς λόγος αὐτοῦ ἐπέσφαλεν μακροχρόνιον ἐπιρροὴν διὰ τοὺς μεσαίους αἰῶνας καὶ μετ’ αὐτούς.

Ἐξωτερικος σύνδεσμος

• Οὐικικοινά

  Ἴδε τὰς εἰκόνας καὶ τὰ ἄλλα καθόλου περὶ Ἄγιοῦ Ιερώνυμου

Τοῦτο τὸ λῆμμα βραχὺ ἐστίν· βοηθεῖτε τῇ ἐργασίᾳ ταύτῃ διὰ τῆς ὑμετέρας συμβολῆς, ἐπεκτείνοντες αὐτό. Ἐπεκτεῖναι τὸ λῆμμα.