Wp/cnr/Voskrsenja ne biva bez smrti
Voskresenja ne biva bez smrti (Non c'e resurrezione senza morte) je dugometražni igrani film iz 1922. godine i ujedno prvi dugometražni igrani film sa temom iz crnogorskoga života.
Film je nastao u namjeri da se utiče na evropsko javno mnjenje kako bi se izmijenila odluka o poništenju državnosti Crne Gore i njenom bezuslovnom pripajanju Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Zbog političkih i drugih razloga film je dugo vremena bio potpuno zaboravljen, a smatra se da je najvećim dijelom izgubljen.[1]
Autor scenarija i pokretač snimanja filma je Vladimir Đ. Popović.
O filmu
[edit | edit source]Film je u aprilu 1922. godine proizvelo rimsko preduzeće „Sangro film“, u okviru italijanske kinematografije. Autor scenarija i pokretač snimanja filma bio je Vladimir Đ. Popović (1884-1928), prvi crnogorski sineast i bivši ministar u crnogorskoj vladi, reditelj je bio C. Luperini, dok su glavne uloge tumačili Elena Sangro, Carlo Gualandri, Camilo De Rossi i Enrico Skatici.
Film sadrži rodoljubivo-ljubavnu istoriju iz Prvoga svjetskog rata i neposredno nakon njega, s političko-propagandnim ciljevima crnogorskih protivnika bezuslovnoga ujedinjenja. U pojedinim masovnim scenama na filmu učestvovali su pripadnici Crnogorske vojske u Italiji.
Ovaj nijemi film bio je dug 2.050 metara (blizu dva sata prikazivanja). Sastojao se od prologa, tri dijela i epiloga.
Radnja filma
[edit | edit source]- PROLOG prikazuje romantizovanu istoriju Crne Gore, te familije Đorđa Simovića i njegove sinove, Jakšu i Pavla.
- PRVI DIO se odigrava desetak godina kasnije. Prikazuje početak Prvoga svjetskog rata. Jakša Simović je crnogorski oficir i odlazi na bojište, a prati ga njegova vjerenica Milena. Crnogorska vojska se hrabro bori, ali mora položiti oružje pred jačim protivnikom.
- DRUGI DIO prikazuje austro-ugarsku okupaciju. Jedan je od okupacijskih oficira i Pavle Simović koji ne zna svoj pravi identitet, jer je odrastao i školovan u Beču, te misli da je Austrijanac. Crnogorci pripremaju ustanak, ali zbog izdaje Austrijanci hapse Jakšu Simovića, dok se general Radomir Vešović (istorijska ličnost) odmetnuo u planine radi nastavka oružane borbe.
- TREĆI DIO prikazuje kako nevjesta Milena pokušava spasiti svog Jakšu Simovića iz zatvora, no ne uspijeva, jer ga Austrijanci osuđuju na smrt i strijeljaju. U međuvremenu, Pavle Simović saznaje za svoje crnogorsko porijeklo i pridružuje se crnogorskim komitskim odredima generala Vešovića.
Film se završava simboličnom apoteozom slobodnoj i nezavisnoj Crnoj Gori.
Poveznice
[edit | edit source]Izvori
[edit | edit source]- Ratko Đurović, „Vladimir Popović, prvi crnogorski sineast“, Stvaranje, 12, Titograd, 1973.
Reference
[edit | edit source]- ↑ POPOVIĆ POKLONIO ORIGINALNI SCENARIO FILMA “VASKRSENJA NE BIVA BEZ SMRTI” CRNOGORSKOJ KINOTECI (Objavljeno 30.09.2019., pristupljeno 14.04.2020.)