Wp/cnr/Voskrsenja ne biva bez smrti

Voskresenja ne biva bez smrti (Non c'e resurrezione senza morte) je dugometražni igrani film iz 1922. godine i ujedno prvi dugometražni igrani film sa temom iz crnogorskoga života.

Film je nastao u namjeri da se utiče na evropsko javno mnjenje kako bi se izmijenila odluka o poništenju državnosti Crne Gore i njenom bezuslovnom pripajanju Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Zbog političkih i drugih razloga film je dugo vremena bio potpuno zaboravljen, a smatra se da je najvećim dijelom izgubljen.^[1]

Autor scenarija i pokretač snimanja filma je Vladimir Đ. Popović.

O filmu[edit | edit source]

Film je u aprilu 1922. godine proizvelo rimsko preduzeće „Sangro film“, u okviru italijanske kinematografije. Autor scenarija i pokretač snimanja filma bio je Vladimir Đ. Popović (1884-1928), prvi crnogorski sineast i bivši ministar u crnogorskoj vladi, reditelj je bio C. Luperini, dok su glavne uloge tumačili Elena Sangro, Carlo Gualandri, Camilo De Rossi i Enrico Skatici.

Film sadrži rodoljubivo-ljubavnu istoriju iz Prvoga svjetskog rata i neposredno nakon njega, s političko-propagandnim ciljevima crnogorskih protivnika bezuslovnoga ujedinjenja. U pojedinim masovnim scenama na filmu učestvovali su pripadnici Crnogorske vojske u Italiji.

Ovaj nijemi film bio je dug 2.050 metara (blizu dva sata prikazivanja). Sastojao se od prologa, tri dijela i epiloga.

Radnja filma[edit | edit source]

PROLOG prikazuje romantizovanu istoriju Crne Gore, te familije Đorđa Simovića i njegove sinove, Jakšu i Pavla.

PRVI DIO se odigrava desetak godina kasnije. Prikazuje početak Prvoga svjetskog rata. Jakša Simović je crnogorski oficir i odlazi na bojište, a prati ga njegova vjerenica Milena. Crnogorska vojska se hrabro bori, ali mora položiti oružje pred jačim protivnikom.

DRUGI DIO prikazuje austro-ugarsku okupaciju. Jedan je od okupacijskih oficira i Pavle Simović koji ne zna svoj pravi identitet, jer je odrastao i školovan u Beču, te misli da je Austrijanac. Crnogorci pripremaju ustanak, ali zbog izdaje Austrijanci hapse Jakšu Simovića, dok se general Radomir Vešović (istorijska ličnost) odmetnuo u planine radi nastavka oružane borbe.

TREĆI DIO prikazuje kako nevjesta Milena pokušava spasiti svog Jakšu Simovića iz zatvora, no ne uspijeva, jer ga Austrijanci osuđuju na smrt i strijeljaju. U međuvremenu, Pavle Simović saznaje za svoje crnogorsko porijeklo i pridružuje se crnogorskim komitskim odredima generala Vešovića.

Film se završava simboličnom apoteozom slobodnoj i nezavisnoj Crnoj Gori.