Wp/cnr/Veljko Radović
Veljko Radović (Gruda, kod Danilovgrada, 13. decembar 1940[1] – Podgorica, 26. decembar 2012) je crnogorski dramski pisac, esejista i univerzitetski profesor.[2]
Biografija
[edit | edit source]Veljko Radović je rođen 13. decembra u Grudi kod Danilovgrada. Osnovnu školu je završio u mjestu rođenja, a maturirao u Beogradu, 1959. godine. Diplomirao je na Katedri za dramaturgiju, u Klasi profesora Josipa Kulundžića, na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu (1968. godine).
Objavio je knjigu izabranih drama Medalja i druge komedije (izbor napravili Boro Drašković i dr Petar Marjanović) 1986. godine („Partizanska knjiga“). Novele Birane muke štampane su mu u izdanju „Književnih novina“ iz Beograda i „Univerzitetske riječi“ iz Nikšića. 1989. godine. Knjigu izabranih pozorišnih eseja i studija Drama kao notni sistem objavio je 1994. godine u izdanju „Sterijinog pozorja“ u Novom Sadu.[1] Izabrana djela u tri toma objavila mu je izdavačka kuća CID.[3] Bio je dugogodišnji saradnik „Vijesti“ kao autor kolumne „Ekserom u vodu“, u kulturnom dodatku „Art“. U izdanju „Vijesti“ publikovana je i knjiga Ekserom u vodu, u kojoj su objedinjeni svi publikovani eseji.[4]
Autor je ovih pozorišnih drama/komedija: Medalja, Rat i mir u Grudi, Podanici, Događaji u magarčevoj sjenci, Svačije, Motel za ljudine, Pelagićeve ljute trave, Kuća s odjekom, Jakov grli trnje, Pokojna gospođica Pavla, Grickanje duše.
Drame su mu izvođene u Beogradu, Novom Sadu, Podgorici, Skoplju, Šapcu, Zaječaru, Tuzli.
Napisao je televizijske drame Stare granice očevog imanja, Milan – dar, Husinska buna. Izvela su ih televizijska studija iz Beograda, Ljubljane, Podgorice i Sarajeva. Radio drame su mu izvele radio-stanice u Beogradu, Podgorici, Zagrebu, Berlinu (Paulina gleda muke lijepe Egipćanke, Kosa s Balkana, Žive želje za tuđinu, Zakleti prijatelji).
Djela su mu prevedena na engleski, njemački, poljski, češki, śevernomakedonski i slovenački jezik.[1] Uvršten je u Enciklopediju svjetskog teatra.
Bio je profesor dramaturgije na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, Fakultetu dramskih umjetnosti na Cetinju i Fakultetu umjetnosti Univerziteta Donja Gorica u Podgorici. Bio je prvi dekan Fakulteta umjetnosti Univerziteta Donja Gorica.[2]
Dobitnik je Trinaestojulske nagrade, Nagrade Sterijinog pozorja, Nagrade „Branislav Nušić“, nagrade JRT, šest nagrada „Politike“ za novele i Nagrade za besedništvo „Radoje Domanović“.[3]
Bio je vatreni pristalica crnogorske nezavisnosti.[5]
Reference
[edit | edit source]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Bibliografija Veljka Radovića u Stvaranje, časopis za književnost i kulturu, XLIX, trobroj, avgust, septembar, oktobar, 1994., str. 837
- ↑ 2.0 2.1 Kalendar: 26. decembar (Objavljeno 26.12.2018., pristupljeno 18.10.2019.)
- ↑ 3.0 3.1 MC: Danilovgrad se prisjeća Veljka Radovića (Objavljeno 30.05.2016., pristupljeno 18.10.2019.)
- ↑ Preminuo Veljko Radović (Objavljeno 26.12.2012., pristupljeno 18.10.2019.)
- ↑ Preminuo Veljko Radović, velikan naše pisane riječi (Objavljeno 26.12.2012., pristupljeno 18.10.2019.)