Wp/cnr/Sigil

Sigil je tip simbola koji se koristi u magiji. Termin se obično odnosi na slikovni potpis božanstva ili duha (kao što su anđeo ili demon). U savremenoj upotrebi, posebno u kontekstu magije haosa, sigil se odnosi na simbolički prikaz željenog ishoda praktičara.

Istorija

Upotreba simbola u magijske ili kultne svrhe bila je široko rasprostranjena barem od neolita. Termin sigil potiče od latinskog sigila (pl. sigilla ili sigils), što znači "pečat."

Četiri goetička pečata iz Malog ključa Solomonovog

U srednjovjekovnoj magiji, termin sigil se obično koristio za označavanje okultnih znakova koji su predstavljali različite anđele i demone koje bi praktičar mogao prizvati. U knjigama o magijskoj obuci koje se zovu grimoari često su navedene stranice takvih sigila. Posebno poznat spisak je u Malom Solomonovom ključu, u kome su sigili 72 kneza hijerarhije pakla dati za upotrebu magičara. Neki smatraju da su takvi sigili ekvivalenti pravom imenu duha i tako magičaru daju neku mjeru kontrole nad bićima.

Austin Osman Spare

Umjetnik i okultista Austin Osman Spare (1886–1956) razvio je svoj jedinstveni metod stvaranja i korišćenja sigila, koji je imao ogroman uticaj na savremeni okultizam. Spare se nije slagao sa srednjovjekovnom praksom korišćenja sigila, tvrdeći da su takva natprirodna bića jednostavno kompleksi u nesvjesnom i da se mogu aktivno kreirati kroz proces sigilizacije. Spareova tehnika je postala kamen temeljac magije haosa. To je takođe uticalo na umjetnika Briona Gysina, koji je eksperimentisao sa kombinovanjem Spareove metode sigila sa tradicionalnim oblikom magičnih kvadrata:

Kaligrafski magični kvadrati bili su jedna od tehnika koje je Gysin najčešće primjenjivao. On bi sveo ime ili ideju na „glif“, a zatim bi pisao preko papira s desna na lijevo, okrenuo papir i uradio isto ponovo, i tako dalje, okrećući papir okolo i okolo da bi napravio višedimenzionalnu mrežu. Iste tehnike i svjesno vođena funkcionalna namjera prožimale su i njegove slike. Sve što je stvorio bilo je čin čarobnjaštva.