Wp/cnr/Petar M. Vukčević

Petar M. Vukčević je rođen 30. oktobra 1896. godine u Gluhom Dolu u Crmnici.

Biografija

U rodnom mjestu je završio osnovnu školu i 1913. godine otišao je u Sjedinjene Američke Države. Živio je u Bisebi (Arizona). Sredinom 1915. godine stupio je u crnogorske dobrovoljce i preko Kanade, Soluna i Kosovske Mitrovice stigao je u Crnu Goru i postao borac Lovćenskog odreda. Nakon kapitulacije crnogorske vojske 1916. godine, odveden je u austrougarsko zarobljeništvo. Iz zarobljeništva se vratio 1918. godine i postao je pristalica ujedinjenja Crne Gore i Srbije i stvaranja Jugoslavije. U SAD se vratio 1920. godine i do 1923. radio je u rudnicima u Minesoti. Potom je prešao u rudnik uglja u Linču (Kentaki). Često je mijenjao poslove i mjesto boravka. Radio je u Detroitu, pa opet u Minesoti i Hazletonu (Pensilvanija). U Minesoti je osnovao društvo „Crnogorski savez“ i postao njegov sekretar. Od 1925. do 1935. godine živio je u Dirbornu i zaposlio se u Fordovoj fabrici. Tu je postao član Komunističke partije SAD. Tokom Velike ekonomske krize 1931. godine, ostao je bez posla, ali je bio partijski aktivan. Bio je član partijskog rukovodstva u odboru za Mičigen, organizovao je klubove nezaposlenih radnika, zborove i pokrete u Fordovim fabrikama. Vukčević se 1934. godine upoznao sa poznatim crnogorskim komunistom Nikolom Kovačevićem i postao saradnik lista „Slobodna riječ“, kojeg je Kovačević pokrenuo u Americi. Tokom 1935. godine boravio je u Moskvi, a nakon povratka u SAD, radio je u Američkom komitetu za pomoć Jugoslaviji, na čijem čelu se nalazio čuveni violinista Zlatko Baloković. Vukčević je 1946. godine postao administrativni sekratar ove organizacije, koja je sakupljala i slala pomoć Jugoslaviji tokom i neposredno nakon Drugog svjetskog rata. Za to je Vukčević dobio pisano priznanje od Eleonore Ruzvelt, počasne predsjednice ovog komiteta. Vukčević je potom radio u Američkoslovenskom kongresu i bio je sekretar nacionalne grupe pri Američkom pokretu za mir. Radio je u industriji, ali je tokom makartizma u Americi, kao član KP SAD, izgubio posao i živio od socijalne pomoći. Bio je sekretar partijske ćelije i član partijskog rukovodstva u Menhetnu. Obavljao je dužnost sekretara Jugoslovensko-američkog progresivnog kluba u Nujorku i u tom svojstvu je, 1976. godine posjetio Jugoslaviju. SFRJ ga je odlikovala Ordenom bratstva i jedinstva za zlatnim vijencem. Petar Vukčević je umro 30. oktobra 1980. godine i sahranjen je u Hazletonu (SAD).

Zadužbina

Svojim testamentom stvorio je zadužbinu u Crnoj Gori. U testamentu Petra Vukčevića se navodi:

  Novac koji je poslan na Jugobanku u Titograd (Podgorica), a to je 10.000 američkih dolara, i koji će se još poslati, za za koje sam opunomoćio V. S. Vukčevića i Jova Šuškavčevića, da posle moje smrti pošalju u Titograd za koje će Banka plaćati 10% godišnjeg interesa. Svota originalno uloženog novca ne smije se dirati, ali od trećine interesa ostavljam da se svake pete godine čini pomen mojim poginulim rođacima, Vukčevićima i Bokanima, u drugom svjetskom ratu u borbi protiv fašizma, a za bratstvo, jedinstvo i ravnopravnost naroda i narodnosti u SFR Jugoslaviji, kao i za bratstvo i jedinstvo cijelog svijeta, zašto sam se i ja borio. Sa druge dvije trećine novca od interesa ostavljam da se svake pete godine ta suma daje jednom od najboljih Jugoslovena iz oblasti književnosti, umjetnosti ili nauke i da odbor od 3 lica koji će izabrati dobitnika bude za to određen od Crnogorske akademija nauka... Moju biblioteku, u kojoj ima mnogo stotina knjiga na srpskohrvatskom, engleskom i ruskom jeziku, većinom političkog i naučnog karaktera, i veliki broj dokumenata istorijskog, političkog i društvenog značaja, u vezi sa mojom aktivnošću ... brižljivo popisati, spakovati i poslati jednoj republičkoj biblioteci ili arhivu u Baru, Titogradu ili Cetinju u SR Crnoj Gori“.